Ο παπαγάλος έχει την εξυπνάδα ενός τρίχρονου παιδιού
Σύμφωνα με τους ειδικούς του Πανεπιστημίου της Βιέννης, τα ευφυή πουλιά σκέφτονται πού μπορούν να βρουν λιχουδιές με τη βοήθεια στοιχείων που μαρτυρά τη θέση τους, αλλά και μέσω υπολογισμών που βασίζονται στην έλλειψη τέτοιων στοιχείων. Κάτι τέτοιο, εξηγούν οι ερευνητές, είχε μέχρι τώρα παρατηρηθεί μόνο στον άνθρωπο και στα πρωτεύοντα είδη.
Οι ειδικοί εξέτασαν τις νοητικές ικανότητες των παπαγάλων κουνώντας άδεια κουτιά και κουτιά τα οποία περιείχαν σνακ, ώστε τα πουλιά να ακούνε τον ήχο και να καταλαβαίνουν ότι είναι γεμάτα.
Προκειμένου να επιλέξουν το σωστό κουτί, οι φτερωτοί «εθελοντές» έπρεπε να κατανοήσουν ότι ο ήχος που προερχόταν από το κουτί σήμαινε λιχουδιά και η έλλειψή του σήμαινε... πείνα. Ακόμη και στην περίπτωση του ανθρώπου, η νοητική διεργασία που βρίσκεται πίσω από τη σωστή επιλογή δεν είναι εφικτή μέχρι την ηλικία των τριών ετών.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι ο αφρικανικός γκρίζος παπαγάλος έχει τέτοια μορφή αντίληψης του αιτίου-αιτιατού, ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί λογικές σκέψεις για τον κόσμο που τον περιβάλλει» εξηγεί ο ερευνητής δρ Κρίστιαν Σλεγκλ.
Όπως περιγράφουν οι ειδικοί μέσα από δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B», οι παπαγάλοι έχουν την ικανότητα να αντλούν λογικά συμπεράσματα μέσω της ακοής και της όρασής τους.
Με στόχο να εξετάσουν τον παραπάνω συσχετισμό, οι ερευνητές προχώρησαν σε μια σειρά παρόμοιων πειραμάτων, κατά τα οποία χρησιμοποίησαν μια πληθώρα κινήσεων και ήχων των κουτιών. Στο τελικό πείραμα, μάλιστα, η συμμετέχουσα στη μελέτη δρ Τζούντιθ Σμιτ φόρεσε κάτω από τα ρούχα της μικρά ηχεία, τα οποία αναπαρήγαγαν ήχους την ώρα που η ίδια κουνούσε ένα κουτί. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις ο ήχος δεν προερχόταν π.χ. από το κουτί που κρατούσε η ίδια στο δεξί της χέρι, αλλά από το δεξί της μανίκι. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, ο συνοδευτικός ήχος προερχόταν από το άλλο μανίκι της.
Όπως είδε, οι παπαγάλοι έτειναν να επιλέγουν το σωστό και γεμάτο λιχουδιές κουτί. Με άλλα λόγια, τα έξυπνα πουλιά είναι σε θέση να διακρίνουν τον συσχετισμό μεταξύ κίνησης και ήχου, με αποτέλεσμα να προχωρούν στην κρίση τους βάσει των στοιχείων αυτών.
«Η υψηλή νοημοσύνη δεν εξελίχθηκε μόνο μια φορά» εξηγεί ο δρ Σλεγκλ και προσθέτει ότι «συγκρίσιμες γνωστικές δεξιότητες εξελίχθηκαν πολλές φορές παραλλήλως σε μακρινά ως προς τη συγγένεια είδη, όπως τα πρωτεύοντα και τα πτηνά».