Ανέκδοτο: Ο οίκος ανοχής

Δύο φίλοι από το στρατό συναντιούνται μετά από χρόνια. Μέσα στη συζήτησή τους αρχίζουν να λένε και για τις δουλειές τους.

- Τι κάνεις τώρα, με τι ασχολείσαι;

- Τίποτα το ιδιαίτερο. Κρίση βλέπεις Εσύ;

- Εγώ έχω ανοίξει έναν οίκο ανοχής!

- Άντε ρε μπράβο! Πώς πάει;

- Πάει πολύ καλά. Σκίζει κυρίως επειδή είμαι ανταγωνιστικός και έχω χαμηλές τιμές. Για παράδειγμα το στοματικό στοιχίζει 10 ευρώ.

- Τι λες ρε φίλε; Μόνο 10 ευρώ! Είσαι όντως φτηνός. Καλή φάση… Άλλες παροχές;

- Από πίσω 10 ευρώ!

- Και από πίσω 10 ευρώ; Μπράβο, μπράβο…

- Έχουμε όμως και ένα εξαιρετικό πακέτο προσφοράς που συμφέρει: στοματικό και από πίσω μόλις 15 ευρώ!

- Σούπερ προσφορά! Το κανονικό, δηλαδή, πόσο το έχεις;

- Κοίτα, κανονικό δεν έχω ακόμα. Είναι βλέπεις αρχή και… το τρέχω μόνος μου!