Ελληνορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική πριν... την ανακάλυψή της!
Οι επιγραφικές αποδείξεις μαρτυρούν πως έχει κτισθεί στα 1500 χρόνια από σήμερα, από Ορθόδοξους Χριστιανούς μοναχούς προερχομένους από το ελληνικό Βυζάντιο, που διέφυγαν με πλοία από την Βόρειο Αφρική κατά τις επιδρομές των Βανδάλων. Υπάρχουν πολλά Ελληνικά κύπελλα ( σε σχήμα μικρής κούπας ) πλαισιωμένα με καθαρά χριστιανικά σύμβολα ή μονογράμματα τού Χριστού, με βαφτιστήρια, κηροπήγια, Δεσποτικός θρόνος ή καθέδρα επισκοπική, και ένα Ιερό Βήμα.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι, ότι δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με κάποιες επιγραφές, αλλά με έναν συγκεκριμένο τόπο Ορθόδοξης Χριστιανικής λατρείας στην αρχαία Αμερική, εκατοντάδες χρόνια πριν ανακαλυφθεί , στα 1492 από τον Χριστόφορο Κολόμβο ...
Τα κομψοτεχνήματα αυτά, παραλληλίζονται και με άλλα ευρήματα πού εντοπίσθηκαν το 1926 σε μια Όαση τού Μαρόκο, στην Βόρεια Αφρική.
Ένας ειδικός ερευνητής, ονόματι Frederick J. Pohl μελετώντας τις επιγραφές τοποθέτησε την άφιξη των μοναχών στην Βόρειο Αμερική, γύρω στα 480 μ.χ. , σε μια εποχή μεγάλων ανακατατάξεων στην Βόρειο-Αφρικανική Ήπειρο. Είναι ιστορικώς γνωστό ότι μέχρι το 430 μ.χ. πολλοί Επίσκοποι λειτουργούσαν στην Βόρειο Αφρική, και πιο πολύ στην Τυνησία και στην Καρχηδόνα όπου και μέχρι σήμερα διασώζονται ερείπια.
Ήταν περίοδος διωγμών από Βανδάλους αιρετικούς - Αρειανιστές πού και οι ίδιοι κυνηγημένοι από τούς βαρβάρους λαούς της Βόρειας Ευρώπης είχαν καταφύγει στην Αφρική.
Από την άλλη πλευρά, υπήρχε ό μοναχισμός στην Βόρεια Αφρική από την εποχή τού Αγίου Αυγουστίνου, Επισκόπου Ιππώνος στήν Καρχηδόνα, γύρω στα 388 μ. χ. Οι μοναχοί ερχόμενοι σε σύγκρουση πίστεως με τούς τότε έξη Βανδάλους μονάρχες πού κυβερνούσαν την περιοχή, καταδιώχθηκαν απηνώς απ΄ αυτούς με αποτέλεσμα να σκορπιστούν στην έρημο και τα βουνά της Ανατολικής Λιβύης και από εκεί να διαφύγουν με πλοία " στήν γή πού δύει ό ήλιος..." , δηλαδή την σημερινή Βόρειο Αμερική.
Το μυστηριώδες χειρόγραφο...
Το χειρόγραφο ενός μοναχού πού επέστρεψε στην πατρίδα του μετά την ήττα των Βανδάλων το 534 μ.Χ. επί Ιουστινιανού, εξηγεί το ταξίδι των συνασκητών του στην Βόρειο Αμερική. Ειδικότερα αναφέρεται στην καταστροφή από φωτιά, την λεηλασία, και την τελική διαφυγή της χριστιανικής κοινότητας προς " την Γή πού δύει ό ήλιος " στό Asq Sammal ή στην Γή τού Βορρά, με πολλά καράβια. Στο χειρόγραφο γίνεται λόγος για μία"βορειοδυτική πορεία από το Μαρόκο...".
Στα ευρήματα τού Κονέκτικατ βρέθηκαν και τα ακόλουθα:
1) Ένα σύνολο από 96 τρύπες ή σκαλίσματα με Χριστιανικά σύμβολα ή μονογράμματα τού Χριστού και της Παρθένου Θεομήτορος. μερικά έχουν σχήμα ψαριού με γράμματα ΙΧΘΥΣ ( από τα αρχαία χριστιανικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ ).
2) Ένα κηροπήγιο από 14 τρύπες για τοποθέτηση κεριών και λαμπάδων με χαραγμένα επάνω του Βυζαντινά γράμματα IC , και με ενδιάμεσο σύνδεσμο μεταξύ τού I και τού C ώστε να σχηματίζουν το όνομα "Ιησούς", και με ένα βυζαντινό σύμπλεγμα επάνω τους. Ή βάση τού κηροπήγιου είναι σε Ελληνικό Δωρικό ρυθμό !
3) Ένα άλλο σχέδιο από κύπελλο φέρει τα Βυζαντινά γράμματα " ΜΡ" για το "Μήτηρ" που αναφέρεται στην λέξη "Μητέρα", για την Θεοτόκο Μαρία.
4) Βρέθηκαν ακόμη 2 εξαιρετικά εντυπωσιακά βαπτιστήρια, ένα ορθογώνιο και ένα σε σχήμα φλόγας( σύμβολο τού Αγίου Πνεύματος πού λαμβάνεται στο βάπτισμα),και με 9 τρύπες για κεριά. Οκτώ, για την 8η μέρα μετά την Σταύρωση, πού έχουμε την Ανάσταση, και ή 9η για την πασχαλινή λαμπάδα, συμβολική τού Χριστού.
5) Υπάρχουν επίσης αναπαραστάσεις με νερά και ψάρια πού ξεχύνονται στον Ωκεανό, συμβολικό των νεο-βαπτισθέντων Χριστιανών γνωστών ως "μικρών ψαριών" πού αναδύονται από τα νερά της αιωνίου ζωής, μετά το βάπτισμα.
5) Ένας σκαλιστός θρόνος, δίπλα στο βαπτιστήριο, είναι και ο επισκοπικός θρόνος επιβλέποντος τού επισκόπου στα τού βαπτίσματος.
Όλα αυτά, η Εκκλησία και τα ευρήματα, αποτελούν μια ισχυρή μαρτυρία για την εμφάνιση της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστης στην Αμερική, πριν ακόμη και από την επίσημη εύρεσή της από τον Χριστόφορο Κολόμβο.