Μπενφίκα: Η κατάρα του Μπέλα Γκούτμαν

Ούτε το 1990, στη Βιέννη, πάνω από τον τάφο του, οι προσευχές του Εουσέμπιο, είχαν αποτέλεσμα, καθώς εκείνο το βράδυ, όπως και το 1963, το 1965, το 1968, το 1983, το 1988 ή το 2013 η Μπενφίκα κατάφερε να κερδίσει σε ευρωπαϊκό τελικό.

Τα κόλπα στα οποία καταφεύγει η πορτογαλική ομάδα, όπως το να αφήνει κάποιος λουλούδια στον τάφο του όταν η Μπενφίκα παίζει στη Βιέννη, δεν έχουν εξευμενίσει το θυμό του. Στις αρχές του '60 έφυγε μαινόμενος από το σύλλογο μετά την άρνηση της διοίκησης για μια αύξηση στις απολαβές του, παρά το γεγονός ότι είχε οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή.

Ο Μπέλα Γκούτμαν περιγράφεται σαν χαρισματικός, όμως εκκεντρικός -αρκετές φορές- τύπος. Κατά τη διάρκεια της προπονητικής καριέρας του έφερε επανάσταση στο ποδόσφαιρο, εργάστηκε σε 25 ομάδες σε 13 διαφορετικές χώρες, πριν πεθάνει σε ηλικία 82 ετών, το 1981.

Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1899 και σε νεαρή ηλικία ακολούθησε το επάγγελμα των γονιών του και εργάστηκε ως δάσκαλος χορού για λίγα χρόνια, πριν αφιερωθεί στο ποδόσφαιρο.

Βρέθηκε στα βιενέζικα σαλόνια πριν από τον πόλεμο, επέζησε από το Ολοκαύτωμα και τον λιμό στη Ρουμανία και πέρασε τη ζωή του ταξιδεύοντας συνεχώς.

Η ήττα της Μπενφίκα από την Τσέλσι την Πέμπτη το βράδυ επαναβεβαίωσε ότι ο περίεργος αυτός τύπος δεν έχει κλείσει τους λογαριασμούς του μαζί της, μεταθέτοντας το χρέος σε κάποιους άλλους παίκτες στο μέλλον, να σπάσουν την κατάρα.