Μαρία Λόη: Η Ελληνίδα Σεφ στη Νέα Υόρκη με τα μπλε γάντια!
Η Μαρια Λοη, η κορυφαια Ελληνιδα σεφ με τα μπλε γάντια με αφορμη την βραβευση της απο τον Οργανισμο Ηνωμενων Εθνων, μιλα στο Newsbomb.gr για την Ελλαδα και ξεσπαθωνει για την πολιτικη και την οικονομικη κριση.
Της Γεωργίας Λινάρδου
Στην τελετή βράβευσης τη βραδιά της απονομής του 11th Αnnual Women Together Awards & Gala Fundraiser 2015, δεν εμφανίστηκε με κάποιο ακριβό φόρεμα, αλλά με τη στολή της Λέσχης Αρχιμαγείρων. Μια στολή λευκή με μπλε λεπτομέρειες. «Κάλλιστα θα μπορούσα να πάω τυλιγμένη με μία ελληνική σημαία», μου λέει. Την πιστεύω. Θα μπορούσε να το κάνει. Πάντως εκείνη τη βραδιά αφιέρωσε το πολύτιμο της βραβείο στην Ελλάδα.
Με αφορμή το πρόσφατο βραβείο της και την κυκλοφορία του βιβλίου της «The Greek Diet» το ερχόμενο Φθινόπωρο στην Ελλάδα (Εκδόσεις Πεδίο), ξεκινά μία κουβέντα από την ελληνική γαστρονομία, την πολιτική, την οικονομική κρίση και καταλήγει στον Παύλο Σιδηρόπουλο.
«Σα να φορώ την ελληνική σημαία»
Η Μαρία Λόη ζει πλέον μόνιμα στην Αμερική μετά από μία πλούσια επιχειρηματική και επαγγελματική ζωή στην Ελλάδα.
-Τι σημαίνει η στολή που κυριολεκτικά δε βγάζετε από επάνω σας;
«Είναι σα να φοράς επάνω σου την ελληνική σημαία. Είναι μεγάλο θέμα να "κουβαλάς" επάνω σου την ελληνική γαστρονομία. Τα χρώματα της στολής είναι λευκό και μπλε. Ακόμη και τα γάντια μου είναι μπλε. Αυτό που φοράμε είναι μία σπουδαία αναγνώριση από την Λέσχη Αρχιμαγείρων Ελλάδας (Chief Club). Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον πρόεδρο της Μίλτο Καρούμπα και όλο το Σώμα της Λέσχης που όχι μόνον είδαν στο πρόσωπό μου κάτι ξεχωριστό αλλά και που συνέχισαν να κάνουν το ίδιο σε όλο τον κόσμο, με ξεχωριστούς ανθρώπους και Σεφ όπως είναι και η φίλη μου Ντίνα Νικολάου στη Γαλλία. Είναι μεγάλη τιμή για μένα».
-Μεγάλη τιμή και το πρόσφατο βραβείο σας. Από δω και πέρα τι γίνεται;
«Πρέπει να κοιτάξουμε την ελληνική γαστρονομία. Η Ελλάδα δε χρειάζεται να παράγει αεροπλάνα για να γίνει ανταγωνιστική. Έχουμε τον ήλιο, έχουμε το νερό, έχουμε το λάδι. Από έναν τενεκέ λάδι να έκανε ο κάθε Έλληνας -αλλά να το έκανε σωστά, όχι που τα στέλνουμε στην Ιταλία για γρήγορο κέρδος- θα ήταν πολύ σημαντικό. Θέλω να πω πως είναι ο καιρός να κάνουμε πράξεις. Να δημιουργήσουμε Ομάδες Κρούσεις και αντί να κάνουμε πολιτική να κάνουμε πράγματα ζωής. Μέσω του φαγητού στέλνουμε πληθώρα μηνυμάτων. Όταν το φαγητό είναι καλό και υγιεινό, σε όλους αρέσει. Κι όταν αρέσει το φαγητό, δε δημιουργεί μόνον μία ευχάριστη νότα, αλλά εναποθέτει και στον καθένα μας την ταυτότητα του. Εν προκειμένω την ελληνική ταυτότητα, καθώς μιλάμε για την ελληνική γαστρονομία».
-Ομάδες Κρούσης Ελληνικής Γαστρονομίας;
«Αν είχαμε αυτές τις Ομάδες Κρούσεις σε τέσσερα με πέντε σημεία του κόσμου, δε θα είχαμε ποτέ κρίση. Ακόμη και η φίλη μου η Ρήνα από το χωριό, μπορεί να πάει να μαζέψει ρίγανη και να κάνει εξαγωγές. Και ναι, είναι η ώρα τώρα να πάψουμε να κωλυσιεργούμε και να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας και τα φτερά μας προς τα έξω. Αυτό το είχαν κάνει και οι Αρχαίοι Έλληνες με τη Magna Grecia. Δεν θα το εφεύρουμε εμείς. Αρκεί να νιώσουμε ότι είμαστε Έλληνες περήφανοι, ότι δεν κοροϊδεύουμε κανέναν και ότι κάνουμε σωστά πράγματα. Διότι θα κοροϊδέψεις μία, θα κοροϊδέψεις δύο, μετά δεν έχει. Ουσιαστικά μιλάω για την ανάγκη να δημιουργηθεί ένας νοητός κύκλος χέρι με χέρι, με τα προϊόντα μας. Και πάνω από αυτόν τον κύκλο να βρίσκεται η ελληνική σημαία. Ε, τόσα μας έχει δώσει αυτή η χώρα, ας δώσουμε και εμείς! Και δεν έχει δώσει μόνον σ' εμάς που είμαστε Έλληνες. Για όλο τον κόσμο η Ελλάδα βρίσκεται εκεί για πέντε χιλιάδες χρόνια. Και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί, διότι το γονίδιο είναι πολύ δυνατό. Στα γονίδια μας είναι φτιαγμένη και η ιστορία και η γνώση. Εμείς τα δώσαμε στον κόσμο. Και κανονικά θα πρέπει ο κάθε μαθητής και ο κάθε φοιτητής σε όλο τον κόσμο να προσφέρει ο καθένας από ένα δολάριο στην Ελλάδα για τις γνώσεις που παίρνει από τον Αριστοτέλη κτλ».
-Και η πολιτική τι ρόλο θα παίξει;
«Είναι καιρός η Ελλάδα να σταματήσει να ακούγεται διεθνώς με τα πολιτικά. Είναι καιρός να ακουστεί για άλλα πράγματα που θα κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Όλοι μπορούν να κάνουν. Εγώ ξεκίνησα με τις μικρές μου δυνάμεις από ένα φτωχοχώρι στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας που έβγαζε καπνά κι έχω φτάσει σήμερα να μιλάω με τον οποιονδήποτε με θάρρος και πολλές φορές με θράσος, όταν απευθύνονται ενάντια στη χώρα μου. Αυτό, όμως, πρέπει να το πολλαπλασιάσουμε, γιατί όπως λέει και ο λαός: ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη».
-Πόσες ώρες εργάζεστε;
«Εργάζομαι αυτό που λένε 24 ώρες το 24ωρο, αλλά για μένα δεν είναι εργασία, είναι χαρά, είναι απόλαυση. Αυτό θέλω να κάνω κι αυτό θέλω να πετύχω».
-Σεφ ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας;
«Πρέπει πρώτα απ' όλα να πιστεύεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να το κάνεις και ότι έχεις τη σοφία να επιλέγεις σωστούς συνεργάτες. Βέβαια, θα' χεις και πολλές απογοητεύσεις και ειδικά από ανθρώπους που βοήθησες. Αυτό δε θα πρέπει να σε κουράζει ή να σε απογοητεύει, αλλά να σου δίνει δύναμη για να πηγαίνεις μπροστά. Συγχρόνως θα πρέπει να μπορείς να συμπαρασύρεις με τον καλό τρόπο και άλλους μαζί σου, ούτως ώστε και αυτοί να γίνουν αρχηγοί όπως εσύ. Να τους ανοίγεις το δρόμο για να μπορούν συγχρόνως ν' ανοίγουν κι εκείνοι τα δικά τους φτερά. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα πλέγμα που κανείς δε μπορεί να σπάσει. Τόσο ισχυρό είναι. Όπως μια ισχυρή κυψέλη. Επιπλέον, ένας ακόμη σημαντικός λόγος που θα σε οδηγήσει στο να πας μπροστά είναι η ανιδιοτέλεια. Μην κάνεις κάτι που είναι μόνον για τον εαυτό σου. Ν' αγαπάς τον εαυτό σου -γιατί αν δεν τον αγαπάς δε μπορείς ν' αγαπήσεις και κανέναν άλλον- αλλά αυτά που θέλεις για τον εαυτό σου, να τα δίνεις και στους γύρω σου».
-Ελλάδα πότε θα έρθετε;
«Δεν προλαβαίνω, αλλά Ελλάδα για μένα είναι όλος ο κόσμος. Αρκεί να μπορώ να εναποθέτω ένα μικρό ελληνικό σημαιάκι σε κάθε τόπο που επισκέπτομαι».
Ζητά για επίλογο μερικούς στίχους από το τραγούδι του Λ.Παπαδόπουλου, Μ.Θεοδωράκη, Π.Σιδηρόπουλου «Υπερασπίσου το παιδί». Γιατί;
«Στο νου μας πρέπει να έχουμε μόνον τα παιδιά. Πρέπει να δουλεύουμε και να δίνουμε στα παιδιά. Να τους δείξουμε τον σωστό δρόμο. Πάντα με αγάπη. Γιατί, όπως λέει και το τραγούδι... υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».