«Πάρε το μηδέν, δεν σε ακούω»: «Έπιανε» τελικά ποτέ το κόλπο ή ήταν ένας ακόμη αστικός μύθος;

«Πάρε το μηδέν», ούρλιαζε ο ένας συνομιλητής στον άλλο, όταν η συνομιλία δεν μπορούσε πια να καταστεί εφικτή.

Κι εσύ το έκανες, μην ξέροντας ποτέ αν είχε κάποιο νόημα όλο αυτό!

Ποια είναι η αλήθεια, λοιπόν;

Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 τα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ ήταν αναλογικά.

Όταν σήκωνες, λοιπόν, το ακουστικό στο σπίτι σου, η κίνηση αυτή ενεργοποιούσε το κέντρο του ΟΤΕ και κάθε γύρισμα του καντράν (δεν υπήρχαν ψηφιακές συσκευές) αντιπροσωπευόταν από μια αντίστοιχη διαδρομή στο τηλεφωνικό κέντρο, κάνοντας κι ένα μονότονο, μηχανικό θόρυβο.

Το «0» ήταν, λοιπόν, η μεγαλύτερη διαδρομή του καντράν και, αναγκαστικά, η μεγαλύτερη διαδρομή του τηλεφωνικού κέντρου του ΟΤΕ.

Και ήταν αυτό το τεχνικό χαρακτηριστικό που καθάριζε τη γραμμή από θορύβους, παράσιτα και αδιάκριτες συνακροάσεις, καθώς το γύρισμα όλου του καντράν (και του αντίστοιχου επιλογέα στο κέντρο) έδινε μεγαλύτερη ισχύ στην κλήση!

Κι αν δεν δούλευε με την πρώτη, τεχνικά ήταν σωστό να πάρεις το μηδέν και δεύτερη ή και τρίτη φορά, μέχρι να πετύχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εγγυημένο δεν ήταν, δούλευε, όμως, και μάλιστα ικανοποιητικά.

Το κόλπο, ωστόσο, έπαψε να... πιάνει από τη στιγμή που ο ΟΤΕ άρχισε να αλλάζει τα παλιά και αναλογικά τηλεφωνικά κέντρα με ψηφιακά.

Πολλοί, βέβαια, εξακολούθησαν για πολύ καιρό μετά να το προσπαθούν, αλλά... μάταια!