Τέσσερα τόσο δα αντικείμενα που λατρέψαμε στη θητεία μας
Όχι, δεν είμαστε μισογύνηδες. Στην πεθερά σου αναφερόμαστε.
Αυτό, όμως, που φαντάζει στο γυναικείο αυτί ό,τι πιο ανούσιο μετά την επεξήγηση του οφσάιντ, είναι για εμάς το ιερό ευαγγέλιο τα κεφάλαια του οποίου είναι ανεξάντλητα και δεν κουραζόμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΤΕ να συζητάμε μεταξύ μας.
Τα βάλαμε, λοιπόν, κάτω και είπαμε να μοιραστούμε μαζί σας 4 προσωπικές αφηγήσεις με πρωταγωνιστές μια σκελέα, δυο πάτους παπουτσιών, έναν σκούφο κι έναν σχοινοβελό (μην γκουγκλάρεις, θα στα εξηγήσει ο Πολυμενεάς παρακάτω).
Για πάμε!
Η βράκα που πήρε την εκδίκηση της από τον Ντίνο Ρητινιώτη
Η σκελέα. Ίσως το πιο αστείο ένδυμα που σου προσφέρει ο Ελληνικός Στρατός με το που περνάς την πύλη. Στη δική μου τη σειρά δε, η οποία παρουσιάστηκε κάπου εκεί στα τέλη του 2007, το ρούχο αυτό φαινόταν ακόμη πιο παράταιρο μιας και την εποχή εκείνη τα φαρδιά παντελόνια είχαν ακόμη μια άλφα πέραση, την ίδια στιγμή που τις skinny καταστάσεις τις συναντούσες μονάχα σε κάνα σκοτεινό ροκάδικο της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Είχε φάει, λοιπόν, το άκυρό της από την αρχή, με τους περισσότερους από εμάς να την παρατάμε σε κάποια γωνιά του ντουλαπιού με την πρώτη επίσκεψη στα σπίτια μας. Οι πιο προνοητικοί πάντως, την είχαν χρησιμοποιήσει ως προσάναμμα ή την είχαν δώσει ως δώρο γενεθλίων στον παππού τους μαζί με ένα Γκοτζίλα που είχε παρασκευαστεί 2 χρόνια πριν καταταχθεί. Ο παππούς.
Οι λίγοι που είχαν το θράσος να τη φορούν, έτρωγαν το μπούλινγκ του αιώνα με το που εμφανίζονταν ως ξεπεσμένοι ράπερ μέσα στο θάλαμο. Ήταν οι ίδιοι που εκείνο τον παγωμένο Φλεβάρη του ’08, κυκλοφορούσαν αρχοντικοί και καμαρωτοί μέσα στη χιονισμένη μονάδα του Ασπροπύργου, βγάζοντας το σκοπέτο αναίμακτα δίπλα σε εμάς που το δαγκώναμε δαγκώναμε τα χείλη μας τουρτουρίζοντας.
Η σκελέα. Ίσως το πιο αστείο ένδυμα που σου προσφέρει ο Ελληνικός Στρατός. Σίγουρα όμως ένα από τα πιο χρήσιμα κι εκείνο που έρχεται να σου θυμίσει πως στη θητεία κοιτάς να είσαι προβλεπόμενος συνολικά και όχι συνολάκι.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr