Βρετανία: Λύθηκε το μυστήριο δολοφονικού μυθικού τέρατος!
Δυστυχώς ωστόσο για τους απανταχού συνωμοσιολόγους, το αρπακτικό, υπεύθυνο για το θάνατο εκατοντάδων ζώων, δεν ήταν πούμα, ούτε μαύρη λεοπάρδαλη, πόσο μάλλον απόκοσμο θηρίο!
Και μπορεί για περίπου τρεις δεκαετίες, ένα τρομακτικό πέπλο μυστηρίου να είχε απλωθεί γύρω από το «Τέρας του Bodmin Moor», καθώς δεν υπήρξε κάποια αδιάσειστη απόδειξη για την ύπαρξή του, ωστόσο μία έρευνα 84.000 λιρών απέδωσε καρπούς, έστω και μετά από χρόνια, έστω και αν το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό (προσωπική άποψη).
Ο φόβος και ο τρόμος των αγροτών δεν ήταν άλλο από μία… γάτα ύψους 30 περίπου εκατοστών!
Αν και η ενδελεχής έρευνα που διεξήχθη το 1995 έκανε λόγο για ένα συνηθισμένο κατοικίδιο, οι ερευνητές δεν μπόρεσαν ποτέ να αποδείξουν πως μεγάλα αιλουροειδή δεν ζουν στην περιοχή. Λίγο καιρό μάλιστα μετά τη δημοσίευσή της, ένα αγόρι βρήκε κοντά στον ποταμό Fowey ένα κρανίο με μεγάλους κυνόδοντες, το οποίο σύμφωνα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, ανήκε σε αρσενική λεοπάρδαλη.
Το 2012 ωστόσο, ο 50χρονος John Robertson βγάζοντας τους σκύλους του βόλτα, μαζί με τη γυναίκα του στο Cullen του Morayshire, εντόπισε το πτώμα μιας γιγάντιας γάτας.
«Περπατούσα με τα δύο σκυλιά μου, όταν αντικρίσαμε δεκάδες νεκρά πτηνά διασκορπισμένα. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Ποτέ δεν έχω δει τόσα πολλά νεκρά πουλιά σε μια περιοχή. Είχαν κατασπαραχθεί και τα εντόσθια τους κείτονταν ακόμα στο έδαφος», τόνισε, συμπληρώνοντας: «Λίγο πιο κάτω κυριαρχούσε μια φρικτή μυρωδιά σήψης η οποία οφειλόταν σε μια μεγάλη γάτα. Μοιάζει σαν να έφαγε τους γλάρους και να έπεσε από το βράχο σε κοντινή απόσταση. Τραυματίστηκε και απλά να έμεινε εκεί μέχρι να πεθάνει».
Το πτώμα της μεγάλης γάτας ταυτοποίησε τελικά ο καθηγητής δημοσιογραφίας του Sheffield Hallam University, David Clarke, με το αποτέλεσμα της έρευνας που «ξέθαψε» από το Γραφείο όπου φυλάσσονται τα κρατικά αρχεία…
Στην έκθεση του Υπουργείου Γεωργίας, Αλιείας και Τροφίμων περιγράφονταν λεπτομερώς τουλάχιστον 60 περιστατικά με πρωταγωνιστή το «Τέρας του Bodmin Moor», τα οποία χρονολογούνται από το 1983…