Πρέπει να φάμε πρόστιμο για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας;

Την κακή μου διάθεση, έρχεται να αποτελειώσει το διπλανό θέαμα στο φανάρι. Ένα μηχανάκι έχει σχεδόν αναστενάξει… Κουβαλάει έναν μπαμπά, ένα παιδάκι –όχι πάνω από 6 χρονών- και μία μαμά που ίσα που χωράει στη σέλα. Κανείς από τους τρεις δε φοράει κράνος, αλλά και οι τρεις φορούν σαγιονάρες…

Όχι, δεν έχει πλάκα… Ας πούμε ότι αυτοί είναι ενήλικες, άρα και απολύτως υπεύθυνοι για ό,τι τους συμβεί. Αυτό το παιδάκι όμως τι φταίει; Ένα ατύχημα μπορεί να συμβεί ανά πάσα ώρα και στιγμή. Εκεί που δεν το περιμένεις. Έχω δει με τα μάτια μου νεκρό άνθρωπο στην άσφαλτο που έχασε τη ζωή του επειδή δεν φορούσε κράνος. Είναι μία εικόνα που με έχει στιγματίσει. Δε θα την ξεχάσω ποτέ. Δε μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν τόσο ανεύθυνοι γονείς που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών τους. Είναι οι ίδιοι γονείς που ακόμη και στο αυτοκίνητο, επιτρέπουν στο παιδί να κάτσει στο μπροστινό κάθισμα χωρίς ζώνη, επειδή βαριούνται την διαδικασία «βάλε - βγάλε» στο καθισματάκι ασφαλείας στο πίσω κάθισμα… Στην καλύτερη περίπτωση, οι συνοδηγοί τα κρατούν στην αγκαλιά τους μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους με την δικαιολογία… «είναι δυο βήματα απόσταση, σε μας θα τύχει το κακό;». Και είναι αλήθεια τόσο σημαντικό να προσφέρεις αυτή τη στιγμιαία χαρά στο παιδί σου -γιατί αλήθεια είναι πως όλα τα παιδάκια χαίρονται να κάθονται μπροστά- μεταμορφώνοντάς το σε ένα αερόσακο που σε περίπτωση ατυχήματος πιθανόν να σώσει και τη ζωή του ανθρώπου που το κρατάει αγκαλιά;

Ναι, αγαπητέ μου. Μπορεί να συμβεί σε όλους μας. Μια παροιμία λέει ότι όσα δε φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα. Ας συγκεντρωθούμε λοιπόν. Ας σοβαρευτούμε και ας μη φερόμαστε ανώριμα εις βάρος των παιδιών μας.

Έχετε αναλογισθεί ποτέ ότι πάνω από 45 παιδιά έως 14 ετών χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο σε τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα, ενώ περίπου 1000 είναι αυτά που τραυματίζονται; Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τα τροχαία ατυχήματα. Μπορούμε όμως να αποφύγουμε τα τροχαία σφάλματα. Ειδικά όταν μιλάμε για τα παιδιά – ό,τι πολυτιμότερο έχουμε στη ζωή – η άγνοια των γονέων είναι εγκληματική. Επίσης τραγικό είναι το γεγονός ότι το ποσοστό χρήσης παιδικού καθίσματος στην Ελλάδα είναι περίπου 57% όταν ο αντίστοιχος δείκτης στη Γερμανία είναι 85% και στη Σουηδία 95%.

Σύμφωνα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, «Για τη μεταφορά παιδιών ηλικίας μικρότερης των 12 ετών με αυτοκίνητο, είναι υποχρεωτική η χρήση ειδικών μέσων συγκράτησης και προστασίας όπως καθισμάτων, ζωνών ασφαλείας κλπ».

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πάντα πρέπει να τρέμουμε τον «αστυνομικό - μπαμπούλα» για να είμαστε εντάξει απέναντι στα παιδιά μας και στον ίδιο μας τον εαυτό… Γιατί πρέπει να μπεις στην διαδικασία να πληρώσεις πρόστιμο για κάτι που θα έπρεπε να κάνεις έτσι κι αλλιώς;

Όταν βρίσκονται παιδιά στο αυτοκίνητο, χρειάζεται απόλυτη προσοχή, ψυχραιμία και φυσικά απαγορεύεται η χρήση κινητών τηλεφώνων. Είναι πολύ εύκολο να σου τραβήξει την προσοχή και να χάσεις τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Δεν μπορώ να φανταστώ τις τύψεις που θα είχε ένας γονιός για όλη την υπόλοιπη ζωή του, αν το παιδί του τραυματιζόταν σοβαρά –για να μη πω τίποτα χειρότερο και δυσοίωνο- εξαιτίας της ανευθυνότητάς του… Επίσης μη ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι σφουγγάρια. Έχουν την φυσική τάση να αντιγράφουν τις συμπεριφορές των γονέων τους. Μόνο αν δουν εσένα γονιέ να φοράς τη ζώνη σου, θα μάθουν κι εκείνα να το κάνουν. Και κάπως έτσι, θα έρθει και η ώρα που θα κοιμάσαι ήσυχος –λέμε τώρα- όταν ο έφηβος γιος σου ή η έφηβη κόρη σου θα βγει βόλτα με το αυτοκίνητό του/της, ή θα περάσει ο φίλος να τον/την πάρει από το σπίτι. Γιατί θα ξέρεις ότι το πρώτο πράγμα που έκανε με το που μπήκε στο αυτοκίνητο ήταν να δέσει την ζώνη ασφαλείας.

Σιγά – σιγά οι περισσότεροι φεύγετε οδικώς με την οικογένειά σας για τις καλοκαιρινές σας διακοπές. Οδηγείτε ήρεμα και δε χάθηκε κι ο κόσμος αν φτάσετε μισή ώρα αργότερα. Με την ευχή να γυρίσουμε όλοι στα σπίτια μας σώοι και αβλαβείς, να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι!

Καλή σας ημέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ !

Επίσης μπορείτε να με βρείτε στο φυσικό μου περιβάλλον!