Η έννοια της συγγνώμης και η φοβία της διαφορετικότητας

Είναι όμορφο να ζητάει κανείς συγνώμη για μια κακή του πράξη. Αφενός, εξαγνίζει το ενοχικό του κομμάτι και ρίχνει τον έμφυτο ανθρώπινο εγωισμό του, κι αφετέρου δίνει την ικανοποίηση στον «θύτη» δείχνοντάς του έμπρακτα την μετάνοια του.

Οι άνθρωποι που ξέρουν να ζητούν συγνώμη, που δεν φοβούνται να ζητήσουν συγνώμη, είναι γοητευτικοί. Ακόμη κι αυτοί που το κάνουν γνωρίζοντας βαθιά μέσα τους ότι δεν έκαναν κάτι τόσο κακό που να δικαιολογεί την μετάνοια τους. Είναι ανώτεροι αυτοί που την ζητούν από ανθρώπους που την έχουν ανάγκη...

«Συγνώμη» σημαίνει «έχω την ίδια γνώμη με εσένα». Ουσιαστικά αποδέχεσαι ότι συμφωνείς με την άποψη και τις θέσεις του «θύτη» ανακαλώντας όλα όσα πίστευες, όλα όσα θεωρούσες ότι ήταν σωστά. Συνήθως ο «θύτης» την αποδέχεται και σου απαντά «σε συγχωρώ!». Δηλαδή, σου επιτρέπει να υπάρχεις στον χώρο του, μόνο επειδή αποδέχεσαι και υιοθετείς τις δικές του απόψεις, τη δική του κοσμοθεωρία...

Και κάπου εκεί έγκειται το θέμα της διαφορετικότητας. Πόσο φοβόμαστε να είμαστε διαφορετικοί... Θέλει τόλμη για να διαφοροποιηθεί κανείς από την μάζα. Συνήθως όλοι όσοι το κάνουν συνειδητά, αυτομάτως κρίνονται αρνητικά, σχολιάζονται ποικιλοτρόπως, γίνονται «μαύρα πρόβατα», άνθρωποι που ασκούν κακή επιρροή.

Κι όμως! Όσοι κατάφεραν τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στον κόσμο, όσοι δημιούργησαν ρεύμα, καινοτομίες, ήταν άνθρωποι διαφορετικοί που στο ξεκίνημά τους είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο καχυποψία. Άργησαν να αναγνωριστούν, να βραβευθούν...

Πόσο βαρετή και μίζερη θα ήταν η ζωή μας αν άρεσαν σε όλους τα ίδια... Και τι θα συνέβαινε αν υπήρχε μόνο ένας τρόπος, μια μέθοδος, ένα «σωστό»...

Και κάπως έτσι, από τα γεννοφάσκια μας μαθαίνουμε ότι το «σωστό» είναι αυτό που κάνουν οι πολλοί κι ότι μόνο αν είμαστε ένας από αυτούς θα γίνουμε αποδεκτοί... Την ίδια στιγμή που υπάρχουν τόσα πολλά και διαφορετικά σε αυτόν τον όμορφο κόσμο που ζούμε...

Περιμένω τα μηνύματα σας εδώ

Επίσης μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον!