Είναι φρικτό να ζεις με την αμφιβολία…
Πολύ δύσκολο ερώτημα… Ερώτημα που έθεσα για ακόμη μία φορά στον εαυτό μου, αφότου έμαθα για το τραγικό περιστατικό με το Boing 777 των Malaysia Airlines. Ένα συμβάν που ούτε ξέρω πώς να χαρακτηρίσω… Είναι δυστύχημα; Είναι ατύχημα; Είναι τρομοκρατική ενέργεια; Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα το μάθουμε. Δεν εξαφανίζεται τόσο εύκολα ένα αεροπλάνο.
Το μείζον θέμα όμως είναι οι συγγενείς! Οι συγγενείς των 239 επιβατών που ταξίδεψαν σε αυτή τη μοιραία πτήση. Βλέπω καθημερινά πλάνα απεγνωσμένων ανθρώπων να κλαίνε μπροστά στις κάμερες και να εκλιπαρούν για μία πληροφορία… Να αναζητούν μία ελπίδα ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα ζουν. Όσο περνούν οι μέρες, οι ελπίδες λιγοστεύουν. Πλέον αυτοί οι άνθρωποι θρηνούν βουβά… Απλώς εύχονται να καταφέρουν να αποχαιρετήσουν τους συγγενείς τους για τελευταία φορά!
Είναι φρικτό να ζεις με την αμφιβολία. Να ζεις μισή ζωή μέχρι το θάνατό σου. Κι αν ζει κάπου; Κι αν με χρειάζεται; Κι αν έχει πεθάνει; Αν έχει πνιγεί; Πού είναι το σώμα του; Τι θα απογίνει; Κάθε φορά φέρνω στο μυαλό μου τη Νατέλα, τη μαμά του Άλεξ. Πόσο έχει υποφέρει αυτή η γυναίκα… Έχουν περάσει τόσα χρόνια κι ακόμα ψάχνει.
Δεν παραιτήθηκε ποτέ.
Τελικά είναι προτιμότερο να ξέρεις την αλήθεια. Μαθαίνεις να ζεις με αυτή όσο σκληρή κι αν είναι. Τη συνειδητοποιείς και πορεύεσαι με αυτή. Ο πόνος δεν μετριάζεται, αλλά δεν έχεις τίποτα να περιμένεις…
Μακάρι να δοθεί ένα τέλος σε αυτή τη θλιβερή ιστορία που δεν μπορεί να εξηγηθεί από κανέναν όσο πιο σύντομα γίνεται. Γιατί υπάρχουν γονείς, σύζυγοι, παιδιά και αδέρφια που περιμένουν να δουν αυτούς που αγαπούν έστω και για τελευταία φορά!
Οι προσευχές μας είναι κοντά τους!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον!