Με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται ένα μωρό μέσα στη μήτρα (vid)

Ο Δρ ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΩΝ. ΛΥΓΝΟΣ, MSc, PhD, Μαιευτήρας Χειρούργος Γυναικολόγος, Master of Science University College London και Διδάκτωρ Μαιευτικής Γυναικολογίας, εξηγεί.
Photo by Jonathan Borba from Pexels
3'

Το μωρό μεγαλώνει προστατευμένο εντός της ενδομητρικής κοιλότητας, έως ότου ο οργανισμός του ετοιμαστεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Έτσι, θα μπορούσε να πει κάποιος πως το μωρό μεγαλώνει μέσα σε ένα «σπιτάκι» μέσα στην κοιλιά της μητέρας του.

Πώς όμως αυτό το «σπιτάκι» αυτό είναι «κατασκευασμένο». Η δομή αυτή αποτελείται από στρώματα, τα οποία από το πιο εξωτερικό μέχρι το πιο εσωτερικό είναι τα εξής:

Μυομήτριο

Υπό μίαν έννοια θα μπορούσε κάποιος να «παρομοιάσει» τη μήτρα με έναν ασκό με πολύ παχύ τοίχωμα. Μέσα στον ασκό αυτό μεγαλώνει το μωρό. Το τοίχωμα του ασκού αυτού αποτελείται κατά το μείζον μέρος του από μυ, ο οποίος ονομάζεται μυομήτριο.Ο μυς αυτός είναι, που κατά τον τοκετό συσπάται («σφίγγει» δηλαδή) ρυθμικά και τοιουτοτρόπως εμφανίζονται οι λεγόμενες ωδίνες, δια των οποίων επιτυγχάνεται η έξοδος του μωρού από τον τράχηλο.

Φθαρτός

Η κοιλότητα της μήτρας, μέσα στην οποία μεγαλώνει προστατευμένο το μωρό, ονομάζεται ενδομητρική κοιλότητα. Εσωτερικά η κοιλότητα αυτή καλύπτεται από έναν εξειδικευμένο ιστό – το ενδομήτριο – ο οποίος κατά τις πρώτες ημέρες του εμμηνορρυσιακού κύκλου αυξάνει σε πάχος, ενώ περίπου 15 ημέρες μετά την ωοθυλακιορρηξία, αν δεν επιτευχθεί γονιμοποίηση αποπίπτει, δηλαδή «πέφτει» υπό τη μορφή τεμαχίων αναμεμιγμένων με αίμα και έτσι έχουμε την έμμηνο ρύση (την περίοδο).

Αν όμως επιτευχθεί η γονιμοποίηση, τότε ο ιστός αυτός παραμένει και συνεχίζει να αναπτύσσεται, περαιτέρω εμπλουτιζόμενος σε αγγεία, νέα κύτταρα και θρεπτικά συστατικά, οπότε και ονομάζεται φθαρτός (στην εικόνα έχει κίτρινο χρώμα).

Οι λειτουργίες του φθαρτού συνοψίζονται ως εξής:

  • Μέσω αυτού κατά τα πρώτα στάδια της κύησης το έμβρυο λαμβάνει από τη μητέρα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και μέσω αυτού του έμβρυο αποβάλλει τα προϊόντα του μεταβολισμού του στον οργανισμό της μητέρας. Η λειτουργία αυτή αργότερα θα «αναληφθεί» από τον πλακούντα.
  • Το έμβρυο είναι κατά βάσιν ένας ιστός «ξένος» προς το σώμα της μητέρας. Οι ξένοι ιστοί κατά κανόνα δέχονται την επίθεση του συστήματος άμυνας του οργανισμού και αποβάλλονται. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουμε στις μεταμοσχεύσεις. Είναι επομένως απορίας άξιον, πώς το ανοσοποιητικό της μητέρας δεν «αποβάλλει» το έμβρυο. Φαίνεται, πως καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης ο φθαρτός «προστατεύει» το έμβρυο από την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας.
  • Δεν επιτρέπει στον πλακούντα να «εμφυτευθεί» πολύ «βαθιά» μέσα στο μυομήτριο. Αν δεν παρεμποδιστεί η υπερβολικά «βαθιά» εμφύτευση του πλακούντα, προκαλείται μία κατάσταση, που ονομάζεται Συμφυτικός ή Στιφρός ή Διεισδυτικός Πλακούντας. Η ανώμαλη αυτή πρόσφυση του πλακούντα συνδέεται με αυξημένη απώλεια αίματος κατά τον τοκετό, ενώ σε μερικές περιπτώσεις η τότε προκληθείσα αιμορραγία είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελεγχθεί, οπότε και ενδέχεται να επιλεγεί η χειρουργική αφαίρεση της μήτρας, προκειμένου να μην κινδυνέψει η ζωή της μητέρας.

Μάθετε περισσότερα στο βίντεο που ακολουθεί: