Δεν μπορείς να φανταστείς τι είναι αυτό το κτήριο

Ούτε που μπορεί να πάει ο νους σου. Με το όνομα Anandaloy, που σημαίνει τόπος βαθιάς χαράς στην τοπική διάλεκτο, το κτήριο αυτό περιέχει ένα κέντρο θεραπείας για άτομα με ειδικές ανάγκες στο ισόγειο, και ένα εργαστήριο κλωστοϋφαντουργίας για γυναίκες. Το κτήριο ανακηρύχθηκε ο δεύτερος νικητής του βραβείου Obel, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο από το Ίδρυμα Henrik Frode Obel για να τιμήσει τις «πρόσφατες και εξαιρετικές αρχιτεκτονικές συνεισφορές στην ανθρώπινη ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο».

Στο ισόγειο του κτηρίου υπάρχει μια αίθουσα θεραπείας και το κύριο σαλόνι υποδοχής και ξεκούρασης. Τέσσερις χώροι που μοιάζουν με σπήλαια έχουν δημιουργηθεί παράλληλα με αυτόν τον κύριο χώρο μέσα στη γη.

«Είναι σημαντικό για μένα να δείξω ότι είναι δυνατόν να χτιστεί ένα σύγχρονο διώροφο σπίτι με απλούς πόρους», δήλωσε η Heringer. «Η λάσπη δεν είναι μόνο βρωμιά, είναι ένα πραγματικό οικοδομικό υλικό υψηλής ποιότητας που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να χτίσετε πολύ ακριβές κατασκευές, όχι μόνο μικρές καλύβες, αλλά και μεγάλα δημόσια κτίρια», πρόσθεσε η αρχιτέκτονας του έργου.

Πάνω από το κέντρο θεραπείας, το κτίριο περιλαμβάνει ένα γραφείο, κατάστημα και εργαστήριο για τα Dipdii Textiles - ένα έργο κατασκευής ρούχων που ξεκίνησε η Heringer με τη Veronika Lang και τη ΜΚΟ Dipshikha για τη βελτίωση των ευκαιριών εργασίας για τις γυναίκες της τοπικής κοινωνίας. «Ο τελευταίος όροφος του Anandaloy είναι επίσης πολύ ξεχωριστός για μένα, γιατί εκτός από την αρχιτεκτονική, είμαστε επίσης υπεύθυνοι για το πρόγραμμα και το περιεχόμενο», δήλωσε η Heringer. «Κανονικά, ως αρχιτέκτονας, χτίζεις το σκάφος και αυτό που συμβαίνει μέσα του δεν είναι δική σου δουλειά. Αλλά για εμένα, για εμάς, είναι δουλειά μας, μάς αφορά», συνέχισε. «Το έργο ωθεί τα όρια της δουλειάς μου. Βλέπω τον εαυτό μου ως αρχιτέκτονας αλλά και ως κοινωνικός λειτουργός, ως ακτιβίστρια...», συνέχισε.