Οι μάνες του 1940 που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στα δύσκολα χρόνια του πολέμου
«Στο καλό μάνα»
«Έχε γεια γιε μου, με την ευχή της παναγίας και με τη νίκη»
Ουσιαστική, τρυφερή, στρατιώτης στην καρδιά και στη δύναμη, ικανή να γίνει θυσία για το παιδί της. Αυτή ήταν η Ελληνίδα μάνα του 1940.
Η μάνα του 1940 κουβαλούσε πολεμοφόδια, τρόφιμα και ενδύματα στο μέτωπο. Δε την ένοιαζε το κρύο και με απαράμιλλο ηρωισμό και αυτοθυσία περιέθαλπε ή και έκρυβε τους τραυματίες.
Η μάνα του 1940 προσευχόταν για τη ζωή του παιδιού της. Η ευχή της συντρόφευε τα παιδιά στις δύσκολες ώρες του πολέμου. Έδινε κουράγιο, δύναμη και συχνά τα λόγια ήταν η μόνη παρηγοριά για εκατοντάδες φαντάρους.
Η μάνα του 1940 έκανε τα πάντα για να γλιτώσει το παιδί της από τον θάνατο. Μη έχοντας αλεύρι για να ζυμώσει, περπάταγε για ώρες μέχρι να βρει μία κουτάλα σούπα ξεροφάσολα. Το συσσίτιο αποτέλεσε, γι' αναρίθμητους Έλληνες, το μοναδικό μέσο επιβίωσης στον τρομερό χειμώνα της πείνας εκείνη τη χρονιά, γιατί χωρίς αυτή τη φασολάδα που σερβιριζόταν μια φορά την ημέρα, οι 300.000 νεκροί από την πείνα αυτού του ολέθριου χειμώνα θα ήταν εκατομμύρια.
Η μάνα του 1940 ήταν στρατιώτης στην καρδιά και ήταν η κρυφή δύναμη πίσω από την προσπάθεια εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών.
Η μάνα του 1940 ήταν η Ερμιόνη Πρίγκου, τη «Μάνα των Πεσόντων», όπως την αποκαλούν… Είναι η γυναίκα από τη Χειμάρρα, που είχε βοηθήσει στην πρώτη γραμμή του μετώπου και τα τελευταία 74 χρόνια, στο να φροντίζει τα μνήματα έξι Ελλήνων στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους και είναι ενταφιασμένοι στην αυλή του σπιτιού της.
Η μάνα του 1940, όμως ήταν και η Ελένη Ιωάννου Ιωαννίδου, Ήταν η Ελληνίδα μάνα που έχασε το παιδί της στον πόλεμο και τηλεγράφησε στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή, ως άλλη Σπαρτιάτισσα, ένα νέο «ή ταν ή επί τας»:
«Προς τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως
Κύριον Αλέξανδρον Κορυζήν
Ο υιός μου, Ευάγγελος Ι. Ιωαννίδης, απωλέσθη εις τας επιχειρήσεις της Κλεισούρας.
Παρήγγειλα εις τους τέσσαρας ήδη υπηρετούντας υιούς μου: Χρήστον, Κώσταν, Γεώργιον και Νίκον Ι. Ιωαννίδην, να εκδικηθώσιν τον θάνατον του αδελφού των.
Κρατώ εις εφεδρείαν άλλους τέσσαρας: Πάνον, Αθανάσιον, Γρηγόριον και Μενέλαον Ι. Ιωαννίδη, κλάσεων 1917 και νεωτέρων.
Παρακαλώ κληθώσιν ονομαστικώς και ούτοι, εις πάσαν περίπτωσιν ανάγκης της Πατρίδος η τυχόν απωλείας ετέρου τέκνου μου προς εκδίκησιν εχθρού.
Γνωρίσατε Βασιλέα μας ότι ύστατον επιφώνημα θέλει είναι:
Ζήτω η πατρίς.
Ελένη Ιωάννου Ιωαννίδου
Κυπαρισσία, 2 Φεβρουαρίου 1941»
Η μάνα του 1940 ήταν όλες αυτές οι μανάδες που σιωπηλά έθεσαν σε κίνδυνο τον εαυτό τους για να υπερασπιστούν την πατρίδα, που γίνονταν θυσία για τα παιδιά τους και που δε λογάριαζαν πόνο, κούραση και φόβο.