CIA: Έβαλε νέα όρια στη φρίκη
Σε 528 σελίδες το πιο πλήρες ντοκουμέντο αποκάλυψης ανακριτικού προγράμματος που δημοσιοποιήθηκε ποτέ στον κόσμο, η έκθεση της αμερικανικής Γερουσίας, προσδιορίζει με λεπτομέρειες τις διαστάσεις της φρίκης.
Τρεις μέρες μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους ένα απόρρητο μήνυμα έφθασε στους υπερατλαντικούς σταθμούς της CIA ανά τον κόσμο. Ήταν: «ξεκινήστε να κάνετε λίστα για τη δημιουργία κέντρων κράτησης» και είχε... φύγει ως «επείγον αίτημα» από τον επικεφαλής του Κέντρου Αντιτρομοκρατίας της Υπηρεσίας.
Θα περνούσαν άλλες τρεις μέρες μέχρις ότου η CIA λάβει την εξουσιοδότηση, μέσω διαβαθμισμένου υπομνήματος με την υπογραφή του Αμερικανού προέδρου, Τζορτζ Μπους, να συλλαμβάνει και να διατηρεί υπό κράτηση υπόπτους για τρομοκρατία.
Αυτό ήταν και το πρώτο βήμα για να δημιουργήσει σταδιακά ένα δίκτυο με «μαύρα κελιά» σε διάφορες χώρες όπως το Αφγανιστάν, η Ταϋλάνδη, η Πολωνία, η Ρουμανία και η Λιθουανία.
Οι μέθοδοι ανάκρισης που χρησιμοποίησε η CIA, όταν αποκαλύφθηκαν γύρισαν μπούμερανγκ πλήττοντας τη μάχη των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας αλλά και την εικόνα της χώρας στον κόσμο.
Η επί μακρόν αναμενόμενη έκθεση της Γερουσίας που δόθηκε στη δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα περιγράφει τα φρικτά βασανιστήρια της CIA με εξαντλητικές λεπτομέρειες. Με 528 σελίδες αποτελεί το πιο πλήρες ντοκουμέντο αποκάλυψης ανακριτικού προγράμματος που δημοσιοποιήθηκε ποτέ στον κόσμο.
Οι αποκαλύψεις στοιχειοθετούν κατά βάση, τον τρόπο λειτουργίας μιας υπηρεσίας που ενώ πολλοί θα της απέδιδαν εύσημα (σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο) για τον τρόπο που χτύπησε τον πυρήνα της αλ-Κάιντα, την ίδια ώρα έκανε εγκληματικά λάθη στην ανάπτυξη και την εκτέλεση ενός προγράμματος που καταργήθηκε τελικά το 2009.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι πρώτες οδηγίες για τη δημιουργία κέντρων κράτησης ακόμη και εκτός αμερικανικού εδάφους δόθηκαν στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001 και στη συνέχεια η CIA επέλεξε πέντε χώρες σε δύο ηπείρους για να φιλοξενήσουν τα αποκαλούμενα «μαύρα κελιά» της.
Οι άνθρωποι που επινόησαν το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν είχαν εμπειρία ανακρίσεων αλλά εφηύραν νέα όρια στη φρίκη. Ταυτόχρονα μπορεί να εφηύραν και τρόπους απόκρυψης των ενεργειών τους από την κεντρική διοίκηση. Το σίγουρο είναι ότι κανένα σκοπό δεν πέτυχαν και η δημοσιοποίηση της επίμαχης έκθεσης δεν μπορεί με τίποτα να σταθεί ως μοχλός απενοχοποίησης παρά μόνο ως δείγμα μνημειώδους σκληρότητας και ανεπάρκειας.
(Πηγή: Washington Post, Reuters)
