Κρατούμενοι σε «επίγειους τάφους»: Οι πιο σκληρές φυλακές του πλανήτη

Πώς θα έπρεπε να λειτουργεί μία φυλακή για να σωφρονίσει τους πιο στυγνούς εγκληματίες;

Πρόκειται για ένα ερώτημα που απασχολεί όσους έχουν μελετήσει τις χειρότερες φυλακές του κόσμου, αυτές που κατά καιρούς έχουν φιλοξενήσει στα κελιά τους, τους πιο επικίνδυνους ανθρώπους.

Αδιαμφισβήτητα, καμιά φυλακή δεν είναι παράδεισος, υπάρχουν όμως και κάποιες που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από πραγματικά επίγεια κολαστήρια.

Στα χειρότερα σωφρονιστικά καταστήματα που σκέφτηκε να φτιάξει ποτέ ο άνθρωπος βασιλεύει το χάος, ο τρόμος και η απελπισία. Εικόνες στοιβαγμένων τροφίμων που στερούνται τα απολύτως απαραίτητα, ενώ έχουν να αντιμετωπίσουν και τον σαδισμό των υπολοίπων, οι οποίοι αφήνονται ελεύθεροι να εξασκούν όλα τα βίαια ένστικτά τους απέναντι στους πιο αδύναμους.

Πρόκειται για μια εκτός ορίων βία που βασιλεύει πίσω από τους θεόρατους τοίχους, των πιο σκληροπυρηνικών φυλακών του πλανήτη.

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταλύεται και δίνει την θέση της στα απάνθρωπα βασανιστήρια, τα οποία οφείλει να υποστεί έτσι ώστε να επιβιώσει.

Είναι εκείνα τα σωφρονιστικά ιδρύματα, στα όποια όποιος μπει δύσκολα θα ξαναβγεί.

Φυλακή Τακουμπού – Παραγουάη

Η Τακουμπού είναι ίσως η πιο επικίνδυνη φυλακή του κόσμου, ακόμα και μέσα στη ζούγκλα των απάνθρωπων φυλακών της Λατινικής Αμερικής.

Οι τρόφιμοι συνηθίζουν να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαΐ, καθώς η κουζίνα δεν μπορεί να ετοιμάσει φαγητό για όλους. Γι’ αυτό και επιτρέπεται η περίεργη συνθήκη να φέρνουν καθημερινά φαγητό στους τροφίμους οι οικογένειές τους ως τις 7:00 το απόγευμα.

Εκατοντάδες άνθρωποι μπαίνουν καθημερινά στη φυλακή και μαζί τους μπαίνουν και πολλά πράγματα που δεν θα έπρεπε.

Η Τακουμπού, που άνοιξε το 1956 στην πρωτεύουσα Ασουνσιόν ως κατάστημα υψίστης ασφαλείας, έχει υποτίθεται χωρητικότητα 800 νοματαίων, περισσότεροι από 3.000 στοιβάζονται ωστόσο εδώ και αφήνονται στην τύχη τους.

Οι περισσότεροι κοιμούνται στο πάτωμα ή όπου βρουν και οι συνθήκες διαβίωσης είναι το λιγότερο τραγικές. Οι λιγοστοί φύλακες (για 35-40 κάνουν λόγο τα διεθνή παρατηρητήρια) προσπαθούν να επιβάλουν τον νόμο σε ένα κατάστημα όπου στοιβάζονται στα ίδια κελιά καταδικασμένοι δολοφόνοι και βιαστές με ανθρώπους που περιμένουν απλώς τη δίκη τους.

Οι αναφορές θέλουν 18 ανθρώπους να πεθαίνουν κατά μέσο όρο τον χρόνο εδώ και πολλοί από αυτούς να περιμένουν απλώς τη δίκη τους.

Φυλακή Σαμπανέτα – Βενεζουέλα

Οι Εθνικές Φυλακές του Μαρακαΐμπο στη Βενεζουέλα πέρασαν στην ιστορία ως οι πλέον διαβόητες φυλακές της Λατινικής Αμερικής. Η κατάσταση τυπική, αδιανόητος συνωστισμός, κάκιστες συνθήκες διαβίωσης και μαφιόζικη βία να διαφεντεύει τα πάντα. Μόνο που η Σαμπανέτα έχει πολλά ακόμα να εξιστορίσει.

Ο άγραφος νόμος ορίζει εδώ ότι θα ζεις σύμφωνα με τα λεφτά σου. Οι φτωχότεροι κοιμούνται έξω. Αν μπορείς να δώσεις κάτι, θα κοιμηθείς στο πάτωμα του κελιού. Λίγα περισσότερα θα σου εξασφαλίσουν μια… αιώρα στον διάδρομο. Τα κρεβάτια είναι για τους λίγους και εκλεκτούς. Κι αυτή είναι όλη η πολυτέλεια που θα βρεις εδώ.

Η σοβαρότατη υποστελέχωση, μιλούν ακόμα και για έναν φύλακα ανά 150 κρατουμένους, έχει επιτρέψει στη φυλακή να πάρει τον νόμο στα χέρια της. Κι έτσι επικράτησε το έγκλημα.

Σε ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών το 1994, 108 τρόφιμοι σκοτώθηκαν από σφαίρες, ενώ την επόμενη χρονιά ο συνολικός απολογισμός των θυμάτων της βίας ανήλθε στους 200.

Ένα από τα πιεστικότερα προβλήματα είναι η πλήρης έλλειψη ιατρικού προσωπικού, που αφήνει τον κόσμο πραγματικά στο έλεος της μοίρας. Ακόμα και χολέρα έχει ξεσπάσει στη Σαμπανέτα, στερώντας τη ζωή σε μερικές ακόμα εκατοντάδες ανθρώπους.

Φυλακή Μεντόζα – Αργεντινή

Άλλη μια φυλακή της Λατινικής Αμερικής, που στεγάζει κάπου 2.000 τροφίμους σε εγκαταστάσεις που έχουν φτιαχτεί για μόλις 600. Η Μεντόζα είναι στην Αργεντινή συνώνυμο του θανάτου, της φρίκης και των βασανιστηρίων. Η Διεθνής Αμνηστία την αποκήρυξε αποτροπιασμένη το 2015 χαρακτηρίζοντας τις συνθήκες «σκληρές, απάνθρωπες, εξευτελιστικές».

Κι εδώ συστεγάζονται επικίνδυνοι εγκληματίες με ανθρώπους που δεν έχουν καν δικαστεί και οι φωτογραφίες με τα ραμμένα στόματα των απεργών πείνας δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για το τι ακριβώς συμβαίνει στο διαβόητο σωφρονιστικό κατάστημα.

Οι δεσμοφύλακες είναι αναπόσπαστο μέρος του προβλήματος, με την κατάχρηση εξουσίας να φτάνει ακόμα και ως τις οικογένειες των τροφίμων. Οι καταγγελίες των συγγενών των κρατουμένων σε διεθνή μέσα όλα αυτά τα χρόνια μιλούν για φριχτά ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια, ακόμα και σε ανηλίκους.

Μέσα στο όλο στοίβαγμα των ανθρώπων, τα κελιά δεν διαθέτουν τουαλέτα, αναγκάζοντας σε εξαιρετικά δημιουργικές λύσεις από πλευράς τροφίμων για να κάνουν την ανάγκη τους. Ακόμα και το μπάνιο γίνεται σε ένα βαρέλι στον διάδρομο, γεγονός που αθροιστικά κάνει τη ζωή στο κατάστημα ανυπόφορη.

Αυτό συμβαίνει και στη γυναικεία πτέρυγα, όπου οι κρατούμενες ζουν με τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές από την έλλειψη απλών συνθηκών υγιεινής. Και φυσικά δεν υπάρχει γιατρός στη φυλακή. Όπως λέγεται χαρακτηριστικά, η μόνη φορά που ο κρατούμενος θα συναντήσει ιατρικό προσωπικό είναι όταν πεθάνει.

Φυλακές Μπανγκ Κουάνγκ - Ταϊλάνδη

Λίγο έξω από την Μπανγκόκ υπάρχει άλλο ένα απάνθρωπο κατάστημα κράτησης. Κάπου 6.000 άντρες κρατούνται εδώ, πολλοί εξ αυτών σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης. Η Μπανγκ Κουάνγκ έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και οι δεσμοφύλακες φτάνουν πολύ μακριά για να διασφαλίσουν την αποτελεσματικότητα του συστήματος.

Υψίστης ασφαλείας και η μόνη φυλακή θανατοποινιτών της χώρας, όποιος μπαίνει εδώ περνά το πρώτο τρίμηνο φορώντας χειροπέδες. Αν είσαι μάλιστα θανατοποινίτης, και το 10% των τροφίμων είναι, η κίνησή σου περιορίζεται περαιτέρω με σιδερένια «βραχιόλια» και στα πόδια. Μέχρι την εκτέλεσή σου.

Ακόμα και ο υποσιτισμός προβλέπεται στην Μπανγκ Κουάνγκ. Το μόνο γεύμα που δίνεται μία φορά τη μέρα είναι ένα πιάτο ρύζι με λαχανικά. Οι τρόφιμοι έρχονται αντιμέτωποι με τις καταστροφικές συνέπειες της χρόνιας ασιτίας και τις άλλες κακουχίες που έχει σκεφτεί το σύστημα.

Η φυλακή, που άνοιξε τη δεκαετία του 1930, δεν έχει βλέπετε τρεχούμενο νερό. Και η αποχέτευση δεν δουλεύει όμως, κάνοντας την ατμόσφαιρα αφόρητη. Και τον χώρο γεμάτο ποντίκια. Η Μπανγκ Κουάνγκ δεν έχει άδικα τη φήμη για την απάνθρωπη κακοποίηση των τροφίμων, την αποζητά.

Οι τρόφιμοι την αποκαλούν σαρκαστικά «Χίλτον της Μπανγκόκ». Τον θανατοποινίτη τον ξεχωρίζεις από τα δεσμά στα πόδια. Όλους τους άλλους από τον υποσιτισμό και την καταναγκαστική εργασία. Οι δεσμοφύλακες δεν αναγνωρίζουν μάλιστα «ελαφρυντικά», όπως η ψυχική πάθηση ή η ηλικία, τα βασανιστήρια θα τα υποστούν όλοι.

Βασανιστήρια που μπορεί να είναι ακόμα και έντομα στο λιγοστό φαγητό. Είναι, όπως λένε χαρακτηριστικά οι ντόπιοι, το μέρος όπου μπαίνεις για να πεθάνεις. Γι’ αυτό και την ονομάζουν επίσης «Μεγάλη Τίγρη», από την ικανότητά της να τρώει τους ανθρώπους.

Από τη διεθνή κατακραυγή οι ταϊλανδικές αρχές σκέφτηκαν το 2012 να αλλάξουν τις συνθήκες στην Μπανγκ Κουάνγκ. Κι έτσι σταμάτησαν να σκοτώνουν τους θανατοποινίτες με σφαίρες, περνώντας στον πιο «σύγχρονο» τρόπο της φονικής ένεσης...

Φυλακές Γκιταράμα - Ρουάντα

Ό,τι χειρότερο σκαρφίστηκε ποτέ ο άνθρωπος σε συνθήκες εγκλεισμού βρίσκεται στη Ρουάντα. Η οποία γνωρίζει καλά από φρικαλεότητες. Ακόμα και 25 χρόνια μετά τις ταραχές που οδήγησαν στη γενοκτονία που διέλυσε τη χώρα λοιπόν, η φρίκη παραμένει ζωντανή στις φυλακές Γκιταράμα.

Εδώ το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο αρρωστημένος υπερπληθυσμός, καθώς 7.000 άνθρωποι στοιβάζονται σε έναν χώρο όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Όσο για τις συνθήκες, αναφέρεται χαρακτηριστικά σε έκθεση φιλανθρωπικής οργάνωσης πως αν ήταν βοοειδή στην Ευρώπη, οι φιλοζωικές θα ήταν σε μόνιμη διαμαρτυρία.

Οι τρόφιμοι αν δεν χάσουν τη ζωή τους από τους άγριους ξυλοδαρμούς, συναντούν τον θάνατο από την ασιτία και τις μεταδοτικές ασθένειες. Υπάρχουν ακόμα και ανατριχιαστικές αναφορές ότι οι κρατούμενοι, προκειμένου να επιβιώσουν, δολοφονούν και τρέφονται με τις σάρκες ανθρώπων.

Στην Γκιταράμα δεν υπάρχει τίποτα το ανθρώπινο. Οι τρόφιμοι κοιμούνται όπου βρουν, όπου υπάρχουν μερικά εκατοστά ελεύθερου χώρου. Είναι φτιαγμένη εξάλλου για να φυλάσσονται μόλις 400-500 κρατούμενοι.

Μαρτυρίες των κρατουμένων, αλλά και εκθέσεις φιλανθρωπικών οργανώσεων, μιλούν ακόμα και για έναν νεκρό ανά 8 τροφίμους. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, αλλά και η επιβεβλημένη ορθοστασία λόγω έλλειψης χώρου, μαστίζουν τον πληθυσμό της φυλακής με αδιανόητο τρόπο.

Εκθέσεις μάς λένε πως ακόμα και το 41% των τροφίμων υποφέρει από γάγγραινες και έχουν υποστεί ακρωτηριασμούς στα κάτω άκρα κυρίως. Η μόνη ιατρική δομή στη φυλακή είναι μια κλινική για δυσεντερία. «Μισή ντουζίνα άνθρωποι πεθαίνουν εδώ κάθε μέρα», έγραφε χαρακτηριστικά σε έκθεσή του ο Ερυθρός Σταυρός.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.