Η πανίσχυρη Μουσουλμανική Αδελφότητα και οι σχέσεις Ερντογάν με το σκοτεινό Millî Görüş

Όσο η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας γίνεται δύσκολη, λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών της χώρας, τόσο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα προσπαθεί να στρέψει αλλού τα φώτα.

Οι κινήσεις του «σουλτάνου», με... φωτεινή εξαίρεση τη σοβαρή στάση που κράτησε στο θέμα του σεισμού της Παρασκευής που έπληξε Ελλάδα και Τουρκία, σε Σάμο και Σμύρνη κυρίως, είναι διαρκώς προκλητικές και ανεβάζουν τους τόνους.

Προτάσσοντας κυρίως τις επεκτατικές πολιτικές του, με δόγματα όπως η «Γαλάζια Πατρίδα» αλλά και τον νέο-Οθωμανισμό, ο Ερντογάν έχει διπλό κοινωνικό-πολιτικό στόχο.

1. Να «χτυπήσει» στο θυμικό των Τούρκων και να «ξυπνήσει» το θρησκευτικό τους αίσθημα, βάζοντας τον Μουσουλμανισμό και το Ισλάμ πάνω από όλα
2. Μέσω της επιρροής του στην τουρκική ομογένεια αλλά και σε άλλες μουσουλμανικές ομάδες/μειονότητες/θύλακες να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό χωρών που θα μπορούσαν να τον «φρενάρουν» στα σχέδιά του.

Επί της ουσίας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να αναγάγει τον εαυτό του σε έναν νέο ηγέτη των μουσουλμάνων, εκτός από την Τουρκία, στη Μέση Ανατολή και στον Δυτικό κόσμο. Με αυτό, θεωρεί πως, θα πετύχει το να χρησιμοποιήσει όχι μόνο τους ακραίους ισλαμιστές, αλλά τους Μουσουλμάνους γενικότερα που είναι βαθιά θρησκευόμενοι, σαν μια «5η φάλαγγα» στη Δύση.

Γιατί πραγματικά θέλει να γίνει ηγέτης του Μουσουλμανικού κόσμου ο Ερντογάν

Το βαθύτερο κίνητρο του Ερντογάν, βέβαια, δεν είναι άλλο από το οικονομικό. Στόχος του είναι να καταστήσει την Τουρκία έναν περιφερειακό παράγοντα που θα καθορίζει τις εξελίξεις σε μια ευρύτερη περιοχή που εκτείνεται από τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, ως τη Βόρεια και Κεντρική Αφρική.

Χρησιμοποιώντας επί της ουσίας τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, στην οποία έχει ισχυροποιηθεί πάρα πολύ η Τουρκία τα τελευταία χρόνια, ο «σουλτάνος» θέλει να έχει τον έλεγχο σε χώρες όπου είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί ή να ανακαλυφθεί ο πλούτος σε ό,τι αφορά την ενέργεια και τους πόρους.

Άλλωστε, μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η επιλογή της Άγκυρας να εμπλακεί με τη Λιβύη, να συνάψει σύμφωνο και να ανάψει το φυτίλι στην ευρύτερη περιοχή. Είναι η απαρχή ενός μεγαλόπνοου σχεδίου που έχει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το οποίο θα τον καταστήσει ηγέτη στον σουνιτικό μουσουλμανικό κόσμο και θα φέρει ακόμα πιο κοντά μια σύγχρονη Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Στα σχέδιά του, βέβαια, αντιτίθεται κάποιοι από τους ισχυρούς της Ευρώπης, πέρα από την Ελλάδα που θίγεται άμεσα από τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ κάποιοι άλλοι θέλουν, αλλά ενδεχομένως «τρέμουν» το να εναντιωθούν. Όχι τόσο στον ίδιο τον Ερντογάν, αλλά στη Μουσουλμανική Αδελφότητα που παρουσιάζεται πανίσχυρη. Ειδικότερα σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, η δύναμη που έχει αλλά και η διασύνδεσή της με το Millî Görüş εξηγεί σε έναν μεγάλο βαθμό και τη διστακτικότητα στο να δοθεί η συγκατάθεση για επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ στην Τουρκία.

Μια πρώτη αντίδραση στη μετατροπή της πολιτικής σε θρησκευτική αντιπαράθεση, ανάμεσα σε Ευρωπαίους ηγέτες όπως ο Μακρόν, με τον «θεοκρατικό» Ερντογάν, μπορεί να θεωρήσει κανείς πως ήταν οι μαζικές επιθέσεις στη Γαλλία από ακραίους ισλαμιστές που οδήγησαν σε ακόμα μεγαλύτερη και οξυμένη κόντρα των δυο ηγετών.

Δεν είναι λίγες, άλλωστε, οι κατηγορίες που έχουν εξαπολύσει προς τον Τούρκο πρόεδρο δυτικοί σημαντικοί παράγοντες, για το σχέδιο εισροής εκατοντάδων τζιχαντιστών στην Ευρώπη με στόχο την επιβολή των «θέλω» του μέσω της επικυριαρχίας των ισλαμιστών και του φωλιάσματος του φόβου στον δυτικό κόσμο. Εδώ έρχεται να παίξει ρόλο – κλειδί η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Πρόσφατα στη Γερμανία υπήρξε παραδοχή της κυβέρνησης πως υπάρχει διασύνδεση του Ταγίπ Ερντογάν με τα χιλιάδες μέλη του «Millî Görüş» στη χώρα, το οποίο συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα άρρηκτα σε ιδεολογικό κι όχι μόνο επίπεδο.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως το «Millî Görüş» ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε μια πιο ακραία έκφανση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία δεδομένα δεν έχει πλέον καμία σχέση με αυτό που πρέσβευε στην ίδρυσή της το 1928 στην Αίγυπτο από τον μουσουλμάνο λόγιο και διδάσκαλο Χασάν αλ-Μπάννα. Το διαχρονικό σύνθημα της Αδελφότητας «Πιστοί αλλά Αδελφοί», έχει αποκτήσει κι άλλα σκέλη πλέον τα οποία είναι «Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας, Το Κοράνι είναι το Σύνταγμα, Ο Προφήτης είναι ο ηγέτης μας, Τζιχάντ είναι ο δρόμος μας, Θάνατος για χάρη του Αλλάχ είναι η επιθυμία μας». Τα τελευταία σκέλη είναι κι αυτά που εκφράζουν οι ακραίοι ισλαμιστές, που στο όνομα της θρησκείας σκορπούν τρόμο και θάνατο, εσχάτως και στην Ευρώπη.

Η σύνδεση Ερντογάν και «Millî Görüş»

Στη δύναμη και την ευρεία αποδοχή που είχε από τους Μουσουλμάνους σε όλο τον πλανήτη, «πάτησε» και το «Millî Görüş». Υιοθετώντας στόχους και τακτικές, προσθέτοντας παράλληλα και μια νέο-οθωμανική διάσταση, έχει γίνει ξεκάθαρα η πιο ακραία έκφραση και προσομοιάζει με την ιδεολογία των ακραίων ισλαμιστών παρά με την αρχική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η οργάνωση αυτή επί της ουσίας «πατάει» στην παρακμή του μουσουλμανικού κόσμου σαν αποτέλεσμα της μίμησης των δυτικών αξιών και θεωρεί ακόμα και τη χρήση της δυτικής τεχνολογίας ακατάλληλη.

Στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης πλέον, διατηρεί χιλιάδες μέλη. Θεωρείται ότι έχει περίπου μισό εκατομμύριο υποστηρικτές στη Γηραιά Ήπειρο, έχοντας όμως πλέον «παρακλάδια» σε Αυστραλία, Καναδά και ΗΠΑ. Υπό τον έλεγχό του έχει πάνω από 350 τζαμιά ενώ επηρεάζει κι άλλα ισλαμικά κινήματα, όχι απαραίτητα τουρκικά. Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί πλέον ότι υπάρχουν ιδεολογικές συνδέσεις του κινήματος με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Αν και όταν ο Ερντογάν είχε ιδρύσει το AKP υπήρξε ρήξη στις σχέσεις των δυο πλευρών, φαίνεται πως πλέον έχουν αυξηθεί οι επαφές των δυο. Ειδικότερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Άλλωστε ο Τούρκος πρόεδρος θεωρείται πολιτικός «απόγονος» του Ερμπακάν, που εγκαθίδρυσε το «Millî Görüş», και αρκετές φορές έχει μιλήσει κατά του κοσμικού χαρακτήρα της τουρκικής δημοκρατίας και της ανάγκης να κλίνει προς τη Δύση. Ειδικότερα το τελευταίο διάστημα έχει περάσει στο αντίθετο άκρο από τη μέχρι πρότινος επικρατούσα κεμαλική ιδεολογία στην Τουρκία.

Παράλληλα, υπάρχουν αναφορές πως τα ηγετικά στελέχη του «Millî Görüş» έχουν άμεση σχέση με αυτά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αλλά και με την Diyanet και ένωση Ditib. Η Diyanet είναι η θρησκευτική αρχή της Τουρκίας και η Ditib η ομοσπονδία των τουρκικών ενώσεων τζαμιών της Γερμανίας. Αμφότερες υπό την πλήρη επήρεια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο «σουλτάνος» πολλές φορές έχει εκβιάσει επί της ουσίας με την τουρκική μειονότητα, με τη δράση του «Millî Görüş» αλλά και των όσων σχετίζονται με αυτό. Σε ομιλίες του ο Τούρκος Πρόεδρος έχει αναφερθεί στα σύμβολα του τουρκικού εθνικισμού και επεκτατισμού, με το «Millî Görüş» να είναι ένα από τα «όπλα» που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να προχωρήσει στην «ιερή αποστολή» να ενώσει όλους τους Τούρκους από όλο τον πλανήτη για να κάνει τη χώρα μια παγκόσμια δύναμη. Ο Ερντογάν δεν διστάζει, λοιπόν, να μετατρέπει σε έναν ακόμα «βραχίονα» το «Millî Görüş» και να εξαπολύει υβριδικό πόλεμο, με διοχέτευση ακραίων ισλαμιστών μαχητών τόσο στην Ευρώπη όσο και σε χώρες όπου υπάρχουν συγκρούσεις και εμφύλιοι στη Μέση Ανατολή, την Αφρική αλλά και στα Βόρεια σύνορα της Τουρκίας.

Τι είναι, πως δημιουργήθηκε και τι εξυπηρετεί πλέον το «Millî Görüş»

Το «Millî Görüş», που σημαίνει «Εθνική Άποψη» ή «Εθνικό Όραμα», είναι ένα θρησκευτικό-πολιτικό κίνημα. Ο Νετσμεττίν Ερμπακάν το 1969 έγραψε με αυτόν τον τίτλο το μανιφέστο του, που ήταν ένα μείγμα αντιδυτικής, εθνικιστικής και ισλαμικής ιδεολογίας. Το 1973 δήλωσε χαρακτηριστικά ότι το κόμμα του ήταν αντίθετο στην σύνδεση της Τουρκίας με την τότε Ε.Ο.Κ., ενώ η τουρκική συμμετοχή στο Ν.Α.Τ.Ο. δεν αποτελούσε για την χώρα παρά μία βαριά οικονομική επιβάρυνση. Εξέφρασε επίσης φιλοαραβικές και αντιισραηλινές θέσεις. Οι πολιτικές ιδέες του επηρέασαν πολλούς από τους σημερινούς κορυφαίους πολιτικούς της Τουρκίας, μεταξύ των οποίων και ο σημερινός πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Από τότε , το «Millî Görüş» θεωρήθηκε ένας από τους ηγετικούς οργανισμούς των Τούρκων της διασποράς στην Ευρώπη. Παράλληλα, θεωρήθηκε η μεγαλύτερη ισλαμική οργάνωση που συστάθηκε ποτέ στην Ευρώπη. Ενδεικτικό είναι πως το 2005 είχε 87.000 μέλη σε όλη την Ευρώπη, τα 50.000 από αυτά ήταν στη Γερμανία, και οι αριθμοί αυτοί έχουν αυξηθεί πλέον κατά πολύ. Το κίνημα αυτό πλέον είναι ενεργό σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχοντας δράση και σε χώρες όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ.

Στην αρχή της δράσης του το κίνημα αναφέρθηκε κυρίως στην αναγκαιότητα να στηριχθούν οι Ισλαμιστές και οι Τούρκοι που ζούσαν μακριά από τη χώρα τους, ενώ παράλληλα στο εσωτερικό επέκρινε έντονα όσους υιοθετούσαν έναν πιο κοσμικό και δυτικό τρόπο ζωής. Οι φράσεις «έθνος» και «πολιτισμός» για το κίνημα ήταν συνώνυμες με το Ισλάμ, ενώ αναλυτές ανέφεραν πως το Millî Görüş» επί της ουσίας ήταν η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί με πλάγιο τρόπο η θρησκεία στην πολιτική, αφού στην Τουρκία απαγορεύεται να το κάνει κανείς αυτό ευθέως. Ό,τι ακριβώς κάνει δηλαδή, πλέον, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το πιστοποιούν αυτό κινήσεις όπως η μετατροπή της Αγιά Σοφιάς και της Μονής της Χώρας σε τζαμί.

Όπως αναφέραμε, η ίδρυση του κόμματος AKP από τον Ερντογάν αρχικά έφερε ρήξη στις σχέσεις του με τους πιο ακραίους Ισλαμιστές, Τούρκους ή μη, αλλά σταδιακά ο «σουλτάνος» εμφάνισε τις πραγματικές του προθέσεις. Το «Millî Görüş», που εκφράζει ένα τεράστιο μέρος των Τούρκων μεταναστών στην Ευρώπη και τον κόσμο, αλλά και άλλους μουσουλμάνους σε όλη τη δυτική κοινωνία και όχι μόνο, πλέον έχει γίνει ένα από τα «όργανα» του Τούρκου προέδρου.

Στη Γερμανία αναφέρεται πλέον ευθέως πως «η Diyanet, το AKP και η τουρκική κυβέρνηση πρακτικά ελέγχουν τον οργανισμό και όσα ανακοινώνει ή πράττει επίσημα». Την ίδια στιγμή, υπάρχουν εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις για τον οργανισμό και τους επικεφαλής του, για απάτες και εγκληματικές δράσεις στη χώρα. Η δύναμη, όμως, που έχει στους περίπου τέσσερα εκατομμύρια Τούρκους, ή καταγόμενους από την Τουρκία, που ζουν στη Γερμανία καθιστούν και δύσκολη την αντίδρασή της απέναντι στον Ερντογάν.

Η διασύνδεσή του του Τούρκου, με το «Millî Görüş» αλλά και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, πιθανότατα εξηγούν ως έναν βαθμό και την αναβλητικότητα των Γερμανών απέναντι στον «σουλτάνο». Την ίδια στιγμή, παρότι και στη Γαλλία το μουσουλμανικό στοιχείο είναι έντονο και τα ακραία φαινόμενα πληθαίνουν, ο Εμανουέλ Μακρόν δείχνει να έχει τη διάθεση να ορθώσει ανάστημα απέναντι στα πλάνα ισλαμοποίησης της Ευρώπης που έχουν «ενορχηστρωτή» τον Ερντογάν και τα «όργανά» του.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr