Ποιος βύθισε τον Τιτανικό; Οι Ιλουμινάτι, το «συμβόλαιο θανάτου» και οι μυστηριώδεις 3 επιβάτες

Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Απριλίου του 1912, όταν ο Τιτανικός, το καμάρι της βρετανικής ναυσιπλοΐας και της White Star Line ταξιδεύοντας στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, χτύπησε πάνω σε παγόβουνο και «χάθηκε» για πάντα στο βυθό της θάλασσας, παρασέρνοντας στο θάνατο περισσότερους από 1500 ανθρώπους.

Μήπως, όμως, ο Τιτανικός ήταν προγραμματισμένος να βυθιστεί; Ποιοι ήθελαν το αβύθιστο, όπως το χαρακτήριζαν κάποιοι, «μεγαθήριο» να μην φτάσει ποτέ στο λιμάνι της Νέας Υόρκης; Ήταν το παγόβουνο η αιτία που ο Τιτανικός αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες; Ποιοι ήταν οι 3 επιβάτες που δεν έπρεπε να βγουν ζωντανοί από το πλοίο;

Το χρονικό της τραγωδίας

Ο Τιτανικός ξεκίνησε το παρθενικό ταξίδι του την Τετάρτη, 10 Απριλίου 1912. Στο πλοίο πρώτα επιβιβάστηκαν οι επιβάτες της Γ' θέσης, και ακολούθησαν οι επιβάτες Β' και Α' θέσης. Το πλοίο ξεκίνησε από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας με 922 επιβάτες, ενώ οι περισσότεροι επιβιβάστηκαν στο Χερβούργο και το Κουινστάουν. Στο λιμάνι του Σαουθάμπτον, ο Τιτανικός παραλίγο να προκαλέσει ένα ατύχημα, όταν το κύμα που δημιούργησε το τεράστιο εκτόπισμά του έσπασε τους κάβους του αγκυροβολημένου πλοίου SS City of New York, το οποίο παραλίγο να συγκρουστεί με τον Τιτανικό.

Το ταξίδι του Τιτανικού εξελισσόταν ομαλά και το πλοίο έφτασε με ασφάλεια στη Μάγχη, όπου πλησίασε στο λιμάνι του Χερβούργου στη Γαλλία. Επειδή δεν υπήρχαν αποβάθρες για ένα πλοίο στο μέγεθος του Τιτανικού, οι επιβάτες μεταφέρθηκαν σε αυτό με δύο άλλα μικρότερα πλοία της εταιρείας. Εκεί, συνολικά επιβιβάστηκαν άλλοι 274 επιβάτες και αποβιβάστηκαν 24. Ο Τιτανικός στη συνέχεια κατευθύνθηκε στο Κουινστάουν, στην Ιρλανδία, από όπου αναχώρησε στις 1:30 μμ στις 11 Απριλίου 1912.

Στις 23:40 την 14η Απριλίου 1912, ο Τιτανικός συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό, νοτιοανατολικά της Νέας Γης. Αν και έγιναν υπεράνθρωπες προσπάθειες να αποφευχθεί η σύγκρουση, (όπισθεν ολοταχώς και στροφή αριστερά), ήταν αδύνατο να αλλάξει πορεία, καθώς το πλοίο είχε αναπτύξει τη μέγιστη ταχύτητα, προκειμένου να φτάσει όσο πιο γρήγορα ήταν δυνατόν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Άλλωστε, εκείνη την εποχή ήταν συνηθισμένο φαινόμενο τα πλοία να αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα για να ξεπεράσουν γρήγορα την περιοχή με τα... παγόβουνα.

Το παγόβουνο έσκισε το κύτος του πλοίου, ξεκινώντας από την πλώρη, όπου κατέστρεψε και τα 5 στεγανά μέρη του πλοίου επιτρέποντας την εισροή υδάτων στο σκάφος. Ο Τιτανικός είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε ακόμα και αν πλημμύριζαν 4 στεγανά να μπορούσε να επιπλεύσει, όχι όμως και τα 5.

Ο Τιτανικός βυθίστηκε σε δύο ώρες και σαράντα λεπτά. Συγκεκριμένα, στις 02:20 μ.μ. της 15ης Απριλίου γράφτηκε ο τραγικός επίλογος.

Το κύτος του πλοίου 2 λεπτά πριν από τη βύθιση έσπασε σε 2 κομμάτια, αφού ενώ βυθιζόταν με την πλώρη προς τα κάτω και την πρύμνη προς τα πάνω, αποκόπηκε η πρύμνη, λόγω του τεράστιου βάρους του νερού στην πλώρη. Η βύθισή του παρέσυρε στο θάνατο περίπου 1.500 ανθρώπους, με τους υπόλοιπους 700 να βρίσκονται στις σωσίβιες λέμβους και να παρακολουθούν το τραγικό γεγονός.

Η περισυλλογή των διασωθέντων έγινε από το πλοίο RMS Carpathia, το οποίο έπλεε από τη Νέα Υόρκη προς το Φιούμε (σημερινή Ριέκα) και κατέφθασε στο σημείο του ναυαγίου στις 03:30. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τιτανικός ήταν από τα πρώτα πλοία που χρησιμοποίησε το σήμα κινδύνου SOS - πρότερα και αντί αυτού χρησιμοποιούνταν το CQD (CQ Distress).

Η ρωγμή πριν από την σύγκρουση με το παγόβουνο

Το βασικό σενάριο που έχει επικρατήσει για το διασημότερο ναυάγιο στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας είναι πως προσέκρουσε στο τεράστιο παγόβουνο, λόγω απροσεξίας του καπετάνιου και του πληρώματος.

Η νέα έκθεση των ερευνητών, όμως, αμφισβητεί το συγκεκριμένο σενάριο και κάνει λόγο για μία εκτεταμένη και ανεξέλεγκτη φωτιά, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη βύθιση του πλοίου.

Νέα στοιχεία από την έρευνα οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι στον Τιτανικό είχε εκδηλωθεί πυρκαγιά, ενώ δεν απορρίπτεται το ενδεχόμενο να υπήρξε συνδυασμός των δύο, δηλαδή το πλοίο να προσέκρουσε σε παγόβουνο, αλλά εξαιτίας της φωτιάς που είχε προηγηθεί!

Σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνητών, η φωτιά είναι πιθανό να εκδηλώθηκε σε ένα από τα λεβητοστάσια του τρίτου καταστρώματος.

Μία ομάδα, τουλάχιστον 12 ατόμων, προσπάθησε να την περιορίσει αλλά ήταν αδύνατον, καθώς στο σημείο είχαν αναπτυχθεί πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

Όταν ο Τιτανικός προσέκρουσε ακυβέρνητος στο παγόβουνο, το σκαρί είχε υποστεί ήδη μεγάλη αλλοίωση και εξαιτίας αυτής, προκλήθηκε η ρωγμή!

Θεωρία συνωμοσίας: Ποιος ήθελε να βυθίσει τον Τιτανικό;

Μπορεί οι ερευνητές και οι επιστήμονες να αναλύουν τα δεδομένα με βάση στοιχεία και γεγονότα, υπάρχουν όμως και αυτοί που λατρεύουν να αναζητούν τις θεωρίες συνωμοσίας πίσω από μια τραγωδία. Έτσι και στον Τιτανικό!

Ας δούμε αναλυτικά τις θεωρίες των συνωμοσιολόγων.

Οι 3 επιβάτες και οι Ιλουμινάτι

Φυσικά και δεν είναι η πρώτη φορά που μια τραγωδία με μαζικούς θανάτους συνδέεται άμεσα με την μυστηριώδη οργάνωση.

Σύμφωνα λοιπόν με μία θεωρία, το πλοίο έγινε «πεδίο μάχης» για την εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων ανάμεσα σε τραπεζίτες, που ήθελαν να βγάλουν από τη μέση ο ένας τον άλλον, ώστε να προωθήσουν τα συμφέροντά τους μέσω της Κεντρικής Τράπεζας, η οποία δημιουργήθηκε ένα χρόνο μετά.

John Jacob Astor IV, Benjamin Guggenheim, Isador Strauss. Τρία ονόματα που δεν λένε κάτι στο ευρύ κοινό, αλλά, κάποιοι πιστεύουν ότι, ήταν η αιτία για να «χαθούν» χιλιάδες άνθρωποι. Οι 3 άνδρες αυτοί, ήταν πολέμιοι της δημιουργίας της Κεντρικής Τράπεζας, η οποία ως δια μαγείας ιδρύθηκε ένα χρόνο ΜΕΤΑ την βύθιση του Τιτανικού.

Η μοιρασιά στον παγκόσμιο πλούτο (σύμφωνα πάντα με την θεωρία συνωμοσίας) είναι θέμα 3 οικογενειών: Της οικογένειας Ρόθτσιλντ, της οικογένειας Ροκφέλερ και της οικογένειας Μόργκαν. Η απόφασή τους για την δημιουργία της Κεντρικής Τράπεζας το 1910, αυτόματα θα σήμαινε και τον παγκόσμιο έλεγχο. Μάλιστα, το Κογκρέσο ήταν αποφασισμένο να μπλοκάρει με κάθε τρόπο την δημιουργία της Κεντρικής Τράπεζας. Ποιοι ήταν οι 3 άνδρες που πίεζαν το Κογκρέσο να βάλει φράγματα στον δρόμο προς την δημιουργία του οικονομικού κολοσσού; Οι John Jacob Astor IV, Benjamin Guggenheim, Isador Strauss!

Έπρεπε συνεπώς να βγουν από τη μέση με κάποιο τρόπο. Ακόμη και αν έπρεπε να παρασύρουν μαζί τους σε μια παγίδα θανάτου άλλου 1500 ανθρώπους. Ακόμη και αν η White Star Line έβαζε λουκέτο χάνοντας εκατομμύρια δολάρια. Εξάλλου, ιδιοκτήτης της ήταν ο Πιερπόντ Μόργκαν, ο οποίος αγόρασε το 1909 την εταιρεία, όταν ήταν ο Τιτανικός στα... σκαριά.

Είναι ο ίδιος Μόργκαν, που έθεσε τις βάσεις για την Κεντρική Τράπεζα.

Συμβόλαιο Θανάτου εν πλω

Το σχέδιο λοιπόν απλό: Οι John Jacob Astor IV, Benjamin Guggenheim, Isador Strauss, ήταν 3 από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη. Η πρόσκληση να ταξιδέψουν με τον Τιτανικό, δεν ήταν απλά μια πρόφαση για να βγουν από την μέση και να συνεχιστεί απρόσκοπτα το σχέδιο δημιουργίας της Κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας.

Μάλιστα, ο συνωμοσιολογικός μύθος αναφέρει πως η ευκαιρία για... ξεκαθάρισμα των αντιπάλων της παγκόσμιας ελίτ δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Προσκλητήρια με καμπίνα στην πρώτη θέση, εστάλησαν σε πολιτικούς, τραπεζίτες και σε άτομα που ήταν μελλοντικοί κίνδυνοι στα σχέδια των Ιλουμινάτι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στο πλοίο θα έμπαινε και ο Πιερπόντ Μόργκαν, αλλά ακύρωσε λίγα λεπτά πριν από την αναχώρηση από το λιμάνι του Σαουθάμπτον.

Ο ρόλος του καπετάνιου

Μπλεγμένος στο συνωμοσιολογικό κουβάρι είναι και ο Έντουαρντ Σμιθ, ο καπετάνιος του... αβύθιστου Τιτανικού. Σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, ο καπετάνιος ηθελημένα οδήγησε το πλοίο μέσα από τα παγόβουνα του Ατλαντικού, παρεκλίνοντας από την αρχική πορεία, χρησιμοποιώντας την πρόφαση ότι ήθελε να διασκεδάσει τους επιβάτες με το θέαμα. Με λίγα λόγια, ο Σμιθ ήταν μέλος των Ιλουμινάτι και απλά εκτελούσε ένα σχέδιο που είχε εκπονηθεί αρκετά χρόνια πριν και εκτελέστηκε στις 14 Απριλίου του 1912.

Οι σωσίβιες λέμβοι και οι φωτοβολίδες

Φυσικά και όλοι γνωρίζουμε την ιστορία με το ο,τι ο Τιτανικός είχε ελάχιστες λέμβους. Αυτό (πάντα σύμφωνα με την θεωρία συνωμοσίας) μόνο τυχαίο δεν ήταν μιας και ο στόχος ήταν να μειωθεί κάθε πιθανότητα να βγουν ζωντανοί οι 3 στόχοι.

Παράλληλα, μυστηριωδώς, το πλοίο δεν διέθετε κόκκινες ναυτικές φωτοβολίδες, που είναι το χρώμα που δείχνει SOS στα άλλα πλοία αλλά... λευκές! Κάτι που το πλήρωμα ανακάλυψε την «ώρα μηδέν», με τα πλοία που έπλεεαν στα νερά να μην σπεύδουν σε βοήθεια αλλά να υποθέτουν πως ο Τιτανικός έκανε κάποιο πάρτι στο κατάστρωμα του.

Το βιβλίο που είχε προβλέψει το ναυάγιο

Και αν οι Ιλουμινάτι δεν είναι πολύ πειστικό επιχείρημα, τότε υπάρχει και η παρακάτω ιστορία, ενός βιβλίου που προέβλεπε τα πάντα, 14 χρόνια πριν συμβεί το ναυάγιο!

Η ιστορία της νουβέλας «Ματαιότητα» (Futility) εκδόθηκε το 1898 και αναφέρεται σε ένα υπερωκεάνιο που ονομάζεται "Τιτάν".

Στο βιβλίο αναφέρεται πως ήταν το μεγαλύτερο δημιούργημα του ανθρώπου και πρακτικά αβύθιστο.

Η κατασκευή του περιελάμβανε 19 στεγανά και ακόμη και 9 από αυτά να γέμιζαν με νερό το πλοίο θα μπορούσε να συνεχίσει να πλέει.

Σίγουροι για την κατασκευή τους οι κατασκευαστές προέβλεψαν χώρο για 24 μόνο σωστικές λέμβους, αρκετές για να χωρέσουν 500 από τους 3000 επιβάτες!

Αργότερα στο βιβλίο, μια ήρεμη απριλιάτικη νύχτα, ο Τιτάνας συγκρούεται με ένα παγόβουνο στο Βόρειο Ατλαντικό και βυθίζεται στο παρθενικό του ταξίδι!

Μόνο 13 επιβάτες επέζησαν του ναυαγίου.

Το 1912 ο Τιτανικός θεωρείται επίσης ένα αβύθιστο θαύμα.

Μόνο 20 σωστικές λέμβοι περιλαμβάνονται στον εξοπλισμό.

Βυθίζεται τη νύχτα της 14ης Απριλίου στο Βόρειο Ατλαντικό μετά από σύγκρουση με παγόβουνο...

Μετά το πραγματικό ναυάγιο του Τιτανικού, ο Ρόμπερτσον ξανατύπωσε το βιβλίο του με τις πολύ περίεργες αυτές ομοιότητες, με τον νέο τίτλο «Το ναυάγιο του Τιτάνα».

Ο επίλογος

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αποδείξει πως ο Τιτανικός ήταν από την αρχή ένα «φέρετρο» που θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς μιας ελίτ ανθρώπων, ωστόσο οι λάτρεις των συνωμοσιών δεν ξεγελιούνται τόσο... εύκολα!