«Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος στη Γάζα» Δημοσιογράφος του A.P περιγράφει το βομβαρδισμό του κτιρίου

Δώδεκα εργαζόμενοι και συνεργάτες του Associated Press εργάζονταν και ξεκουράζονταν στο κτίριο, όταν ο ισραηλινός στρατός τηλεφώνησε και προειδοποίησε, δίνοντας στους ενοίκους μία ώρα διορία για να εκκενώσουν το κτίριο. Ο δημοσιογράφος του AP Φαρές Ακράμ περιγράφει πώς δραπέτευσε από το κτίριο.

«Εκκένωση! Εκκένωση»

«Με ξύπνησαν οι κραυγές των συναδέλφων και οι χτύποι της καρδιάς μου. Τι συνέβαινε; Είχε τραυματιστεί κάποιος στους δρόμους της Γάζας, ή είχε συμβεί κάτι χειρότερο ; Ήταν 1.55 μ.μ. το Σάββατο.

Κοιμόμουν στον επάνω όροφο του διώροφου ρετιρέ που στεγάζουν τα γραφεία της AP στην πόλη της Γάζας από το 2006. Αυτό δεν ήταν ασυνήθιστο τις τελευταίες ημέρες, από τότε που ξεκίνησαν οι μάχες νωρίτερα αυτό το μήνα. Κοιμόμουν στο γραφείο μας μέχρι νωρίς το απόγευμα και μετά δούλευα όλη τη νύχτα.

Έτρεξα κάτω και είδα τους συναδέλφους μου να φορούν κράνη και προστατευτικά γιλέκα. Φώναζαν: «Εκκένωση! Εκκένωση!» Ο ισραηλινός στρατός, όπως έμαθα αργότερα, είχε στοχεύσει το κτίριό μας για να το καταστρέψει και είχε προειδοποιήσει να το εγκαταλείψουμε. Είχαν ισοπεδώσει τρία κτίρια μέχρι στιγμής αυτήν την εβδομάδα, προειδοποιώντας τους κατοίκους και τους ενοίκους μερικές φορές λίγα λεπτά νωρίτερα να τα εγκαταλείψουν. Μου είπαν ότι έχω μόνο δέκα λεπτά.
Τι χρειαζόμουν ;

Άρπαξα τον υπολογιστή μου μου και μερικά άλλα ηλεκτρονικά είδη. Τι άλλο? Κοίταξα τον χώρο εργασίας που ήταν δικός μου εδώ και χρόνια, γεμάτος αναμνηστικά από φίλους, οικογένεια και συναδέλφους. Επέλεξα να πάρω μαζί μου ελάχιστα: μια διακοσμητική κορνίζα με την οικογένειά μου.

Μια κούπα που μου είχε χαρίσει η κόρη μου, που τώρα ζει με ασφάλεια στον Καναδά με την αδερφή της και τη γυναίκα μου από το 2017. Ένα πιστοποιητικό για τα πέντε χρόνια εργασίας στο A.P. Κοίταξα αυτό το μέρος που ήταν το δεύτερο σπίτι μου εδώ και χρόνια. Συνειδητοποίησα ότι ήταν η τελευταία φορά που θα το έβλεπα ποτέ. Ήταν λίγο μετά τις 2μμ. Κοίταξα τριγύρω. Ήμουν το τελευταίο άτομο εκεί.
Φόρεσα το κράνος μου. Και άρχισα να τρέχω.

«Στη Γάζα δεν υπάρχει ασφαλές μέρος»

Αφού πέρασα τις πιο ανησυχητικές μέρες στην πόλη όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα και τώρα καλύπτω τις ειδήσεις - στον τόπο όπου ζουν η μητέρα και τα αδέλφια, τα ξαδέρφια και οι θείες μου – γύρισα στο σπίτι μου. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι είμαι ασφαλής εδώ, αλλά δεν μπορώ. Στη Γάζα, δεν υπάρχει ασφαλές μέρος.

Την Παρασκευή, μια αεροπορική επίθεση κατέστρεψε το οικογενειακό μου αγρόκτημα στο βόρειο άκρο της Γάζας. Και τώρα, το γραφείο μου στη Γάζα - το μέρος που νόμιζα ότι ήταν ιερό και δεν θα στόχευαν ποτέ γιατί τόσο τα γραφεία της AP όσο και της Al Jazeera βρίσκονταν στους τελευταίους ορόφους - είναι ένας σωρός από μπάζα και δοκούς και σκόνη.

Πολλοί κάτοικοι της Γάζας έζησαν χειρότερα. Δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν από τη Δευτέρα, όταν η Χαμάς άρχισε να εκτοξεύει εκατοντάδες ρουκέτες στο Ισραήλ, το οποίο έπληξε τη Γάζα με αεροπορικές επιθέσεις. Στο Ισραήλ, οκτώ άτομα σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους και ένας άνδρας που σκοτώθηκε από έναν πύραυλο που έπληξε το Σάββατο το Ραμάτ Γκαν, προάστιο του Τελ Αβίβ.
Στο κτίριό μας, το ρολόι στο κεφάλι μου χτυπούσε εκκωφαντικά καθώς έτρεχα έξω από το γραφείο. Κατέβηκα από τη σκάλα τους 11 ορόφους και έφθασα στο υπόγειο γκαράζ. Ξαφνικά κατάλαβα: το αυτοκίνητό μου ήταν το μόνο. Όλοι οι άλλοι είχαν φύγει. Έριξα τα υπάρχοντά μου στην πλάτη, πήδηξα και έφυγα.

Όταν ένιωσα ότι ήμουν αρκετά μακριά, πάρκαρα το αυτοκίνητο και βγήκα, φροντίζοντας να έχω θέα στο κτίριο. Βρήκα τους συναδέλφους μου κοντά. Παρακολουθούσαν, περίμεναν τι θα συμβεί.

Σε κοντινή απόσταση, ο ιδιοκτήτης του κτιρίου μας μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Ισραηλινό στρατιωτικό αξιωματούχο που του είχε πει να εγκαταλείψει το μέρος. Ο ιδιοκτήτης ικέτευε για λίγο περισσότερο χρόνο. «Όχι», του είπε, «αυτό δεν είναι δυνατό». Αντ 'αυτού, του είπε «Γύρνα στο κτίριο και βεβαιώσου ότι είναι όλοι έξω. Έχεις 10 λεπτά. Καλύτερα να βιαστείς».
Γύρισα προς το κτίριο για να παρακολουθήσω. Προσευχόμουν να μην συμβεί . Σκεφτόμουν τις οικογένειες που ζούσαν στους επάνω ορόφους του κτηρίου και κάτω από τα γραφεία των μέσων ενημέρωσης. Τι θα έκαναν; Πού θα πήγαιναν;
Οι πιο θαρραλέοι συνάδελφοί μου προετοιμάζονταν για να τραβήξουν βίντεο.
Στη συνέχεια, τα επόμενα οκτώ λεπτά όλα έγιναν πολύ γρήγορα: μια μικρή αεροπορική επίθεση, ακολουθούμενη από άλλη και άλλη. Και μετά τρεις ισχυρές επιδρομές από τα F-16.

Στην αρχή, έμοιαζε με στρώματα από κάτι που καταρρέει. Σκεφτόμουν ένα μπολ με πατατάκια και τι θα μπορούσε να συμβεί αν χτυπούσε κανείς μια γροθιά. Τότε ο καπνός και η σκόνη τύλιξαν τα πάντα. Ο ουρανός...βρόντηξε. Και το κτίριο που φιλοξενούσε ανθρώπους και εργαζόμενους εξαφανίστηκε μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης.
Στην τσέπη μου, είχα ακόμα το κλειδί για ένα δωμάτιο που δεν υπήρχε πλέον.

«Οι πιο φρικτές σκηνές»

Στάθηκα με τους συναδέλφους μου περίπου 400 μέτρα μακριά, παρακολούθησα για λίγο και προσπάθησα να τα επεξεργαστώ όλα αυτά, καθώς τα συντρίμμια υπήρχαν παντού. Σκόνη και κομμάτια τσιμέντου και θραύσματα από γυαλί ήταν διάσπαρτα παντού. Αυτό που ξέραμε τόσο καλά χάθηκε.

Σκέφτηκα όλες τις εκατοντάδες αναμνήσεις μου που ήταν τώρα θραύσματα – ανάμεσά τους και μία κασέτα 20 ετών που χρησιμοποιούσα όταν έγινα για πρώτη φορά δημοσιογράφος. Αν είχα μια ώρα, θα άρπαζα τα πάντα.

Ήταν μια από τις πιο φρικτές σκηνές που έχω δει ποτέ. Όμως, ενώ ήμουν βαθιά λυπημένος, ένιωθα και ευγνωμοσύνη: από όσο ήξερα, κανένας δεν είχε πληγεί, ούτε κανένας απο τους συναδέλφους μου, ούτε κανένας άλλος. Αυτό επιβεβαιώθηκε τις επόμενες ώρες, καθώς μαθαίναμε περισσότερες πληροφορίες και οι προιστάμενοί μου στο AP καταδίκασαν μια επίθεση που τους «σόκαρε και τους τρόμαξε».

Αναρωτήθηκα πόσο καιρό έπρεπε να μείνω για να παρακολουθώ. Τότε ξύπνησε το ένστικτο του δημοσιογράφου που τόσα χρόνια κάλυπτε βία και θλίψη στο μέρος που είναι η πατρίδα του.
Το κτίριό μας είχε ισοπεδωθεί . Ήδη, άλλα πράγματα συνέβαιναν που έπρεπε να καλύψω. Εμείς οι δημοσιογράφοι, δεν είμαστε η ιστορία. Εμείς αφηγούμαστε τις ιστορίες άλλων ανθρώπων, εκείνων που ζουν τη ζωή τους στις κοινότητες που καλύπτουμε.

Οι οικογένειες που ζουν στον πύργο al-Jala, την πολυκατοικία που στέγαζε το AP και άλλα μέσα εγκατέλειψαν το κτίριο πριν από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές.
Έτσι πέρασα μερικές ακόμη στιγμές βλέποντας το τέλος του τόπου που διαμόρφωσε τόσο πολύ τη ζωή μου. Και μετά άρχισα να ξυπνάω από αυτόν τον εφιάλτη.

Είπα στον εαυτό μου: πάει τώρα. Ας δούμε τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια. Ας συνεχίσουμε να τα καλύπτουμε όλα. Αυτή είναι μία ιστορία και υπάρχουν περισσότερες ιστορίες για να πούμε. Και όπως πάντα, καθώς ο κόσμος κλονίζεται γύρω μας, εναπόκειται σε εμάς να καταλάβουμε πώς.

Σημείωση του συντάκτη: Σε ανακοινωθέν μετά την επίθεση, ο ισραηλινός στρατός είπε ότι το κτίριο που κατέστρεψε «περιείχε στρατιωτικά περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στα γραφεία πληροφοριών» της Χαμάς.

Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων δήλωσε ότι η επίθεση «εγείρει υποψίες ότι οι ισραηλινές δυνάμεις στοχεύουν σκόπιμα εγκαταστάσεις μέσων ενημέρωσης προκειμένου να διαταράξουν την κάλυψη των δεινών στη Γάζα».

Πηγή: Guardian

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Χαλάρωσης συνέχεια:Τι ανοίγει σήμερα, ποιες δραστηριότητες παίρνουν το πράσινο φως της επανεκκίνησης