Έκθεση για τη δίκη του εγκληματία πολέμου Άντολφ Άιχμαν

Στην έκθεση με τίτλο «Η δίκη - Ο Άντολφ Άιχμαν στο δικαστήριο», παρουσιάζεται κυρίως κινηματογραφικό υλικό και φωτογραφικό υλικό από τη δίκη του διαβόητου εγκληματία πολέμου, το 1961 στο περιφερειακό δικαστήριο της Ιερουσαλήμ. Παρουσιάζονται επίσης βιογραφικά ντοκουμέντα και αλλά από τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία κατά εκατοντάδες είχαν καλύψει τη δίκη που είχε καταλήξει την θανατική καταδίκη του κατηγορούμενου για την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο επιμελητής της έκθεσης, Ούλριχ Μπάουμαν, ανέφερε πως πρόκειται για ευτυχή συγκυρία, ότι η πολύμηνη πορεία της δίκης είχε καταγραφεί τότε από τέσσερις κάμερες και το υπάρχον κινηματογραφικό υλικό έχει συνολική διάρκεια 300 ώρες.

Από την πλευρά της η Αυστριακή υπουργός Δικαιοσύνης, Μπέατριξ Καρλ, εγκαινιάζοντας την έκθεση ανέφερε πως εκδηλώσεις όπως αυτή η έκθεση στο Λιντς, υπάρχουν ακριβώς για να μην ξεχαστούν ποτέ οι βαρβαρότητες και θηριωδίες του ναζιστικού καθεστώτος.

Ο αντιδήμαρχος του Λιντς, Εριχ Βατσλ, επισήμανε πως η πόλη αυτή όπου έζησε πολλά χρόνια ο Άιχμαν, έχει μια ιδιαίτερη ευθύνη στη διαχείριση της ναζιστικής εποχής.

Η πρόεδρος του ομόσπονδου δικαστηρίου Λιντς, Καταρίνα Λέμαγιερ, παραπέμποντας στη φράση του διεθνώς γνωστού «κυνηγού των ναζί», Σίμον Βίζενταλ, «ενημέρωση είναι άμυνα», ανέφερε ότι στη διάρκεια της έκθεσης θα υπάρξουν πολυάριθμες οργανωμένες επισκέψεις της, από μαθητές σχολείων, καθώς ύψιστο καθήκον αποτελεί η ενημέρωση των νέων γενιών.

Στην τελετή των εγκαινίων ανακοινώθηκε η διοργάνωση στις 4 Μαΐου, παραμονή της επετείου απελευθέρωσης του Μαουτχάουζεν, η διοργάνωση δημόσιας συζήτησης στους χώρους της έκθεσης, με έναν αυτόπτη μάρτυρα της δίκης του Άιχμαν, τον Γκάμπριελ Μπαχ, αναπληρωτή εισαγγελέα στην τότε δίκη στο Ισραήλ. Μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη Λιντς βρίσκεται το πρώην ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης του Μαουτχάουζεν, όπου, από την ίδρυσή του το 1938 και μέχρι την απελευθέρωσή του από συμμαχικά στρατεύματα στις 5 Μαΐου 1945, πάνω από 206.000 κρατούμενοι από όλη την Ευρώπη, γνώρισαν ό,τι πιο απάνθρωπο μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Για τους 122.797 από αυτούς ανάμεσά τους και 3.700 Έλληνες- η απελευθέρωση ήλθε πολύ αργά, καθώς είχαν ήδη αφήσει στα κρεματόρια του Μαουτχάουζεν την τελευταία τους πνοή.