Γερμανικές εκλογές: «Γύρος των Ελεφάντων» και..γκρίνια - 4 πράγματα που θα συμβούν μετά τις κάλπες

Η απερχόμενη κυβέρνηση της Γερμανίας σχηματίστηκε 171 ημέρες μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2017. Το να προβλέψει λοιπόν κανείς τις μετεκλογικές συμμαχίες στη Γερμανία, είναι παρακινδυνευμένο.

Απλά ρωτήστε τον Γουιλέλμο΄Β της Γερμανίας -τον τελευταίο Γερμανό αυτοκράτορα- ο οποίος είχε υποτιμήσει σοβαρά τη σημασία του...αυτοκινήτου («Είναι απλά ένα προσωρινό φαινόμενο, ακόμα πιστεύω στο άλογο») και φυσικά, δεν κατάφερε να προβλέψει τη δική του πτώση. Υπάρχουν όμως και ορισμένες βεβαιότητες, γράφει η ιστοσελίδα The Local

1. Κανένα κόμμα δεν θα έχει σαφή εντολή να ηγηθεί της νέας κυβέρνησης.

Είναι σχεδόν απίθανο οποιοδήποτε από τα τρία κόμματα που ήταν σταθερά μπροστά στις δημοσκοπήσεις - CDU, SPD, Πράσινοι -να συγκεντρώσει πάνω από το 30% των ψήφων και απίθανο να υπάρξει απόκλιση άνω των 10 ποσοστιαίων μονάδων στα ποσοστά τους.

Στην πραγματικότητα, το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι οι «τρεις μεγάλοι» θα κινηθούν γύρω στο 20 %: το 25 % θα είναι αρκετό για το μεγαλύτερο κόμμα. Αν ωστόσο, το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα φθάσει στο 23% και το τρίτο μεγαλύτερο το 20%, τότε αυτό το 25% δεν θα αντιπροσωπεύει ακριβώς μια ηχηρή εντολή από το εκλογικό σώμα-το...τιμημένο klarer Regierungsauftrag, οπως λέγεται.

2. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ίσως ισχυριστούν ότι έλαβαν την εντολή

Την περίοδο των εκλογών, οι πολιτικοί σχολιαστές στη Γερμανία συχνά δηλώνουν ότι είναι «παράδοση-άγραφος νόμος-απλοί καλοί τρόποι» το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα να δίνει σε εκείνο που τερμάτισε πρώτο προτεραιότητα στο σχηματισμό κυβέρνησης. Αυτή η απαίτηση, ωστόσο, είναι ευχή στην καλύτερη περίπτωση.

Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει επίσης η παράδοση τα δεύτερα μεγαλύτερα κόμματα να κάνουν ελιγμούς αμέσως για να σχηματίσουν κυβέρνηση μετά τις εκλογές για τη Bundestag-και δεν υπάρχει νόμος ή «ταμπού» ενάντια σε κάτι τέτοιο.

Οι «καλοί τρόποι» δεν εμπόδισαν τους Βίλι Μπραντ (SPD) και Βάλτερ Σέελ (FDP) να σχηματίσουν κυβέρνηση σε χρόνο ρεκόρ μετά τις εκλογές του 1969, για παράδειγμα.
Δεν σταμάτησαν επίσης τους Γκέρχαρντ Σρέντερ και Φραντς Μιντεφέρινγκ (SPD) να προσπαθήσουν να σχηματίσουν κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 2005.

Και στις δύο περιπτώσεις, το SPD ήταν πίσω από το CDU, αλλά με αρκετά μικρή διαφορά. Θα ήταν λοιπόν ένα μικρό θαύμα εάν, το βράδυ της Κυριακής, είτε το SPD είτε το CDU (πιθανότατα το πρώτο και το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα) θα παραδεχτούν αμέσως την ήττα τους. Η φράση Niederlage einräumen σημαίνει ακριβώς αυτό και οι πολιτικοί σχολιαστές δεν θα έχουν την ευκαιρία να τη χρησιμοποιήσουν εδώ.

Υπάρχει λόγος, παρεμπιπτόντως, για τη φράση «είναι άγραφος κανόνας ότι το μεγαλύτερο κόμμα ...». Ο μύθος γενικά διακινείται από σχολιαστές των οποίων η προσωπική πολιτική βρίσκεται στο επίκεντρο: σε 16 από τις 19 εκλογές της Bundestag, το CDU/CSU ήταν η η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα.

3. Το SPD θα έχει ελαφρύ προβάδισμα

Η πραγματική παράδοση σχετικά με το ποιο κόμμα θα έχει τη μεγαλύτερη νομιμότητα για να σχηματίσει κυβέρνηση είναι ελαφρώς πιο περίπλοκη από ό, τι ισχυρίζονται οι ειδικοί: το μεγαλύτερο κόμμα τείνει να καταλήγει να ηγηθεί μιας νέας διοίκησης -εκτός αν έχει χάσει το μερίδιο ψήφου ενώ το έχει κερδίσει το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα.

Το SPD σχημάτισε κυβέρνηση το 1969, όταν ήρθε δεύτερο, αλλά κέρδισε 3,4 % ενώ το CDU έχασε 1,5 %. Δεν ηγήθηκε της κυβέρνησης το 2005, ωστόσο, όταν ήρθε δεύτερη και έχασε το 4,3 %. Η απώλεια ποσοστού αναφέρεται ως abgewählt werden.

Περιμένετε να δείτε αυτό το επιχείρημα να επισημαίνεται στο CDU - ακόμα κι αν τερματίσει πραγματικά πρώτο. Αυτό συμβαίνει επειδή ακόμη και αν βγει μεγαλύτερο κόμμα με το 25 % ψήφων , αυτό θα σήμαινε και πάλι ότι έχει καταγράψεθ απώλεια της τάξης του -7 % από το αποτέλεσμα του 2017, ενώ οτιδήποτε πάνω από το 20,5% θα σήμαινε νίκη για το SPD.

Και πάλι η απώλεια σε ποσοστά δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε αποχώρηση από την κυβέρνηση. Το 2017, τόσο το CDU όσο και το SPD έχασαν το μερίδιο ψήφου -με -8,6 % και -5,2 % -και παρόλα αυτά κατέληξαν να συνεχίσουν την από κοινού διακυβέρνηση.

4. Ο «γύρος των ελεφάντων»

Δεδομένου ότι οι γερμανικές εκλογές σπάνια παράγουν σαφή, χειροπιαστά αποτελέσματα και το τοπίο είναι κατακερματισμένο δεν υπάρχει η παράδοση της επίσημης παραδοχής ήττας, όπως συμβαίνει στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στις ΗΠΑ.

Η Γερμανία έχει πράγματι μία πολύ πιο διασκεδαστική ή ψυχοφθόρα παράδοση - ανάλογα με το επίπεδο ενδιαφέροντός σας για την πολιτική : τη «νεκροψία της εκλογικής βραδιάς». Ο Elefantenrunde (κυριολεκτικά «γύρος ελεφάντων»), είναι ένα ζωντανό τηλεοπτικό ντιμπέιτ στο οποίο όλοι οι υποψήφιοι προσπαθούν να ωθήσουν την ερμηνεία τους για τα εκλογικά αποτελέσματα.

Στην πραγματικότητα μοιάζει με ριάλιτι και ο πρώτος κανόνας του είναι ότι οι…αρσενικοί ελέφαντες της αγέλης γενικά το παρακάνουν και καταλήγουν να φαίνονται ανόητοι. Το πιο γνωστό παράδειγμα συνέβη στον Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2005. Η υπερβολικά σβέλτη προσέγγιση του θεωρείται ευρέως ότι του κόστισε κάθε πιθανότητα να παραμείνει Καγκελάριος.

Ο δεύτερος κανόνας του γύρου των ελεφάντων: ο συνασπισμός που αποκλείει κατηγορηματικά ο δυσαρεστημένος υποψήφιος του SPD είναι σχεδόν πάντα…ο συνασπισμός που τελικά προκύπτει. Για άλλη μια φορά, ο Σρέντερ το 2005 είναι ένα κλασικό παράδειγμα.

Το 2017, ο Μάρτιν Σουλτς μπήκε στο «Elephatenrunde» δηλώνοντας ότι το SPD θα γίνει αντιπολίτευση και σίγουρα δεν θα συμμετάσχει σε άλλο Μεγάλο Συνασπισμό…Ο τρίτος κανόνας του «γύρου των ελεφάντων» θέλει τα μικρότερα κόμματα που δεν χρειάζεται να ηγηθούν των διαπραγματεύσεων για τον συνασπισμό να…γελούν. Το FDP γενικά φέρνει το ποπ κορν.

Αυτή την Κυριακή, λοιπόν, περιμένετε τον Κρίστιαν Λίντνερ του FDP να κάθεται χαμογελώντας σαν γάτα που παραμονεύει, ενώ ο Αρμίν Λάσετ θα αναλάβει το ρόλο του θανάσιμα τραυματισμένου μεγάλου θηρίου.

Πηγή: Τhe Local.de

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.