Πόλεμος στην Ουκρανία: Μητέρα περιγράφει τη στιγμή που γέννησε σε καταφύγιο εν μέσω επιθέσεων

Συγκίνηση προκαλεί η περιγραφή μιας 32χρονης νέας μητέρας η οποία γέννησε τον γιο της μέσα σε ένα καταφύγιο, την περασμένη Παρασκευή, τη 2η ημέρα εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η νέα μητέρα μίλησε στον Guardian και περιέγραψε τη στιγμή που της έσπασαν τα νερά, ενώ βρισκόταν στο καταφύγιο του νοσοκομείου στο Κίεβο της Ουκρανίας και την εμπιστοσύνη που έδειξε στον γιατρό της να γεννήσει εκεί.

Συγκλονίζει η περιγραφή της μητέρας

«Ελπίζω ο γιος μου να βιώσει αυτόν τον πόλεμο μόνο από ιστορίες – ποτέ, μα ποτέ να μην νιώσει πώς είναι στην πραγματική ζωή», τονίζει η Βικτόρια και αποτυπώνει τη φρίκη του πολέμου.

«Ήταν η δεύτερη μέρα του πολέμου. Ήμουν πραγματικά νευρική γιατί συνέχεια ακούγαμε εκρήξεις. Προσευχόμουν ότι όλα θα πάνε καλά για να συναντήσω τον γιο μου. Άρχισα να καθαρίζω το σπίτι μου, προετοιμασμένη να υποδεχθώ το μωρό, και ακόμη και όταν άρχισα να νιώθω πόνους, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα γεννούσα κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Εγώ και ο σύζυγός μου φοβόμασταν να πάρουμε το αμάξι μέχρι το νοσοκομείο λόγω των πολλών εκρήξεων. Πρώτα έπρεπε να περιμένουμε περίπου μισή ώρα σε μια ουρά για να βάλουμε βενζίνη. Μετά περάσαμε μέσα από το Κίεβο και ήταν εντελώς άδειο – δεν την είχα ξαναδεί τόσο άδεια την πόλη. Ακούσαμε τον ήχο των σειρήνων. Ήταν τρομακτικό, σαν ταινία, αλλά προσπαθούσα να παραμείνω θετική.

Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, όλα τα φώτα ήταν κλειστά γιατί το προσωπικό φοβόταν ότι θα το βομβαρδίσουν. Ο γιατρός μου μας συνάντησε και μας πήγε σε ένα πολύ άνετο και πολύχρωμο δωμάτιο. Όμως δύο ώρες αργότερα ήχησαν και πάλι σειρήνες. Ήταν πολύ δυνατοί οι ήχοι. Ήταν εξωπραγματικό να κοιτάς έξω από το παράθυρο και να βλέπεις την όμορφη γοτθική αρχιτεκτονική των κτηρίων όσο ακούς τις σειρήνες.

Όσο ήμουν έγκυος, είχα παρακολουθήσει μαθήματα γιόγκα και είχα προετοιμαστεί για έναν ήπιο τοκετό. Δεν υπήρχε τέτοια ένταση. Ο γιατρός είπε ότι έπρεπε να πάμε στο υπόγειο, στο καταφύγιο βομβών. Επικράτησε πανικός καθώς ο κόσμος έτρεχε. Δεν μπορούσα να βάλω ούτε το παντελόνι μου γιατί ήταν πολύ επώδυνο. Όταν μπήκαμε στο καταφύγιο πάθαμε σοκ. Χτίστηκε στη Σοβιετική εποχή και δεν συντηρήθηκε, ήταν έτοιμο να καταρρεύσει και ήταν πολύ υγρό και κρύο.

Για εμάς υπήρχε ένα μικρό δωμάτιο χωρίς πόρτες, μόνο μια κουρτίνα ντους που μας χώριζε από το κύριο δωμάτιο με 50 άτομα. Δεν υπήρχε ιατρική τεχνολογία, μόνο μια γυναικολογική καρέκλα. Προσπαθούσα να μην κοιτάξω καν εκεί και ήλπιζα να επιστρέψω σύντομα στο νοσοκομείο.

Μετά έσπασαν τα νερά μου. Ο γιατρός μου με κοίταξε και είπε: “Εντάξει, θα το κάνουμε εδώ, είναι πολύ επικίνδυνο να περιμένεις”. Εκείνη τη στιγμή δεν φοβήθηκα. Εμπιστευόμουν τον γιατρό μου – το μόνο πράγμα στο μυαλό μου ήταν να κρατήσω στην αγκαλιά μου τον γιο μου και να σταματήσουν οι πόνοι.

Χάρηκα τόσο πολύ όταν είδα τον γιο μου, τον Fedor. Με τα μαύρα μαλλιά του έμοιαζε με ένα μικρό αντίγραφο του συζύγου μου, που έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Όταν κρατούσα τον Fedor ήταν πολύ ζεστός. Αυτό που ένιωσα ήταν αγάπη και αγνή ευτυχία και όλα αυτά τα συναισθήματα.

Καθώς τον κρατούσα στο καταφύγιο, του είπα: “Είσαι τυχερός, είσαι μοναδικός, έχεις γεννηθεί στην Ουκρανία, είσαι ένας νέος Ουκρανός”. Κάθε πρωί τώρα ξυπνάω λίγο νωρίτερα για να τον κοιτάξω όσο κοιμάται και μοιάζει με ένα μικρό αγγελούδι. Κοιτάζω επίσης έξω από το παράθυρο για να δω αν τα κτίρια έχουν μείνει στη θέση τους ή αν έχουν καταστραφεί.

Ελπίζω ο γιος μου να βιώσει αυτόν τον πόλεμο μόνο από ιστορίες – ποτέ, μα ποτέ να μην νιώσει πώς είναι στην πραγματική ζωή. Δεν θέλω να ξέρει τον πραγματικό πόλεμο. Παρά τον πόλεμο, ο Fedor έχει φέρει τόση αγάπη, ευτυχία και καλοσύνη στο σπίτι μας. Τον φροντίζουμε και μας κάνει χαρούμενους.

Ελπίζω και προσεύχομαι για ειρήνη – είναι ένας νέος Ουκρανός, θα πρέπει να μεγαλώσει σε μια νέα Ουκρανία».

Διαβάστε επίσης:

Ουκρανία: «Μιλούσαμε όταν έπεσαν πυροβολισμοί» - Συγκλονίζει η ιστορία οικογένειας που ξεκληρίστηκε