Ο τρόμος του πολέμου και οι ανθρώπινες ιστορίες - Οι 10 ημέρες του Newsbomb.gr στην Ουκρανία
Ήταν απόγευμα Πέμπτης 3 Μαρτίου, όταν προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Βαρσοβίας και από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι για τα σύνορα της Πολωνίας με την Ουκρανία.
Το σημείο όπου εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι μέσα σε ένα βράδυ έγιναν πρόσφυγες, βρίσκουν την πρώτη λύτρωση και την πρώτη ζεστή αγκαλιά, μακριά από τη φρίκη του πολέμου…
Οι εικόνες συγκλονιστικές. Γυναίκες με μικρά παιδιά από το χέρι, ηλικιωμένοι με όσα πρόλαβαν να πάρουν από το σπίτι τους – το οποίο μπορεί να ισοπεδώθηκε από κάποιον βομβαρδισμό – και πρόσωπα γεμάτα απόγνωση, θλίψη και αγωνία για το «αύριο».
Στην Πολωνία η υποδοχή των προσφύγων γίνεται με όσο το δυνατό καλύτερο τρόπο. Εθελοντές σπεύδουν να προσφέρουν ό,τι μπορούν. Ζεστά ρούχα, σκεπάσματα, τροφή και φάρμακα. Τίποτα, όμως, δεν είναι αρκετό για να απαλύνει τον πόνο που προκαλεί ο πόλεμος. Τον όλεθρο και την καταστροφή στις ψυχές και τις καρδιές των ανθρώπων.
Πολλοί από αυτούς, άλλωστε, έχουν αφήσει πίσω αγαπημένα πρόσωπα τα οποία υπερασπίζονται την πατρίδα τους.
Προχωρώντας τα επόμενα 24ωρα στα ενδότερα της Ουκρανίας και το Λβιβ, τα όσα καταγράψαμε ήταν συγκλονιστικά…
Μια πόλη που κάποτε έσφυζε από ζωή και είχε εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους, μετατρέπεται με τη σειρά της σε φρούριο. Τα θέατρα γίνονται χώροι υποδοχής προσφύγων, τα πανεπιστήμια έχουν διαμορφωθεί σε χώρους άλλων δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τον πόλεμο, τα αγάλματα και τα έργα τέχνης προστατεύονται όσο το δυνατό από πιθανές επιθέσεις και οι πολίτες από φιλήσυχοι οικογενειάρχες και άνθρωποι της καθημερινότητας γίνονται σε ένα βράδυ πολεμιστές!
Η κάμερα του Newsbomb.gr εισήλθε ακόμα και σε εργαστήριο παρασκευής βομβών μολότοφ, τις οποίες οι Ουκρανοί σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν σε περίπτωση εισβολής χερσαίων δυνάμεων στην πόλη τους.
Οι κάτοικοι εκπαιδεύονται πλέον και στη χρήση των Καλάσνικοφ, ενώ γυναίκες κατασκευάζουν δίχτυα και σκοινιά για καμουφλάζ…
Όλα αυτά, ενώ υπάρχουν στιγμές που για ελάχιστα λεπτά σε κάνουν να ξεχνάς ότι είσαι μερικά χιλιόμετρα από το μέτωπο. Όπως συνέβη στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπου οι Ουκρανοί έσπευσαν να αγοράσουν λουλούδια στις αγαπημένες τους, ακόμα κι αν φορούσαν την «παραλλαγή» τους και ήταν σε επιφυλακή για να πάρουν τα όπλα ανά χείρας αν κριθεί αναγκαίο…
Γνωρίζουν, άλλωστε, πως στον πόλεμο κάθε στιγμή μπορεί να είναι και η τελευταία. Όπως ήταν μια στιγμή η τελευταία για έναν άτυχο στρατιώτη στην κηδεία του οποίου, δυστυχώς, βρεθήκαμε. Ο σπαραγμός είναι μικρή λέξη για να περιγράψει τα συναισθήματα των δικών του ανθρώπων…
Η αγωνία για το αύριο, για το επόμενο λεπτό και ο τρόμος που φέρνει στις ψυχές των ανθρώπων ο πόλεμος, αποτυπώνεται άλλωστε και στον κεντρικό σταθμό του Λβιβ. Εκεί όπου οι σκηνές αποχαιρετισμού λυγίζουν όχι μόνο τους πιο «σκληρούς» ανθρώπους, αλλά και τα σίδερα…
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, για 18η ημέρα πλέον, με τις παραπάνω εικόνες που καταγράφηκαν από την κάμερα του Νίκου Χριστοφάκη για το Newsbomb.gr να αποτελούν τη μεγαλύτερη απόδειξη για το πώς σε δευτερόλεπτα αλλάζει η καθημερινότητα και όσα γνωρίζαμε, όταν μιλούν τα όπλα και όχι η λογική...