Πώς ο πόλεμος της Ουκρανίας έσωσε την Τουρκία - Το κόλπο του παμπόνηρου Ερντογάν με τα ρούβλια

Κισμέτ. Η λέξη που στα τούρκικα σημαίνει «μοίρα». Μια συγκυρία ήταν η αφορμή να αλλάξει το κισμέτ της Τουρκίας, καθώς ο ρωσό-ουκρανικός πόλεμος μπορεί να βύθισε τις παγκόσμιες οικονομίες του πλανήτη. Της Τουρκίας όμως φαίνεται πως την ανέστησε. Και πίσω από το παχύ μουστάκι του Ταγίπ Ερντογάν ένα σαρδόνιο χαμόγελο αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι, αλλά ο Αλλάχ τα... ρούβλια!

Το «Ντολμά Μπαχτσέ» έχει μετατραπεί στο επίκεντρο του πλανήτη. Οι αντιπροσωπείες της Ρωσίας και της Ουκρανίας εδώ και 48 ώρες διαγράφουν από τις λίστες τους αιτήματα, διαπραγματεύονται, φωνάζουν, υποχωρούν. Όλα αυτά υπό το άγρυπνο βλέμμα του wannabe σουλτάνου, του Ταγίπ Ερντογάν. Η ευκαιρία που το δόθηκε ήταν από εκείνες που μόνο ένα τζίνι θα μπορούσε να του φέρει. Και του την έφερε.

Παραδίπλα ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Η περσόνα-κλειδί στις διαπραγματεύσεις, ο άνθρωπος που ενώνει Κίεβο και Μόσχα, με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής. «Από αγάπη προς την ειρήνη;», θα αναρωτηθεί κάποιος. Φυσικά και όχι. Ο κίνδυνος να χάσει το βιός του (!) λόγω των κυρώσεων ανάγκασε τον Mr.Chelsea να αναλάβει και εκείνος δράση.

Ο Ερντογάν τόνισε την ανάγκη να επιτευχθεί το συντομότερο δυνατόν εκεχειρία και έκανε λόγο για «ιστορική ευθύνη» των αντιπροσωπειών της Μόσχας και του Κιέβου. Συνεχάρη τους διαπραγματευτές για τη σκληρή δουλειά τους και είπε ότι ο Πούτιν και ο Ζελένσκι είναι «πολύτιμοι φίλοι του».

Μια κατάρριψη που άλλαξε το στόρι

Η πολιτική της Τουρκίας είναι πολύ συγκεκριμένη: Πάμε με το συμφέρον μας και απειλούμε όποιον θεωρούμε πως μας πάει κόντρα. Κάπως έτσι άλλωστε, προ διετίας, ο Ερντογάν και ο συρφετός του δεν δίστασαν να επιτεθούν ολομέτωπα με τον Εμανουέλ Μακρόν, τον Γάλλο πρόεδρο, με την Ευρώπη να παρακολουθεί εμβρόντητη τις απειλές και τις προσβολές.

Η αγάπη της Τουρκίας για τα ρούβλια των Ρώσων δεν είναι καινούργια. Ίσως ξεκίνησε και καταναγκαστικά. Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Νοεμβρίου του 2015, όταν ένα ρωσικό Sukhoi Su-24 καταρρίφθηκε από την τουρκική αεράμυνα. Και ενώ όλοι περίμεναν το ξύπνημα της ρωσικής «αρκούδας», ο Βλαντιμίρ Πούτιν πήρε άλλο δρόμο. Είδε και εκείνος μια μεγάλη ευκαιρία μπροστά του, που δεν μπορούσε να χάσει...

Ξαφνικά, ο τουρκικός στρατός γέμισε με ρωσικά όπλα, ακόμη και σφαίρες (!) ενώ κορωνίδα της απρόοπτης συνεργασίας ήταν η αγορά των S-400, των πυραύλων εδάφους-αέρους. Μια αγορά χωρίς την παραμικρή λογική καθώς μιλάμε για μια χώρα του ΝΑΤΟ η οποία αγόρασε πανάκριβα (και υπερτιμολογημένα για τους καλά γνωρίζοντες) ένα πυραυλικό σύστημα το οποίο της είναι κυριολεκτικά... άχρηστο!

Την ίδια ώρα, η αγορά αυτή έθεσε την Τουρκία στη «μαύρη λίστα» των ΗΠΑ, οι οποίες δεν δίστασαν να πετάξουν εκτός προγράμματος των υπερσύγχρονων F-35 την Άγκυρα. Ο Ερντογάν κάτι έπρεπε να κερδίσει και κάτι να χάσει. Υπό το φόβο ενός πολέμου με τη Ρωσία, επέλεξε την αγορά όπλων και ας ήταν κατά της νατοϊκής συμφωνίας και θυσίασε τα υπερσύγχρονα αεροπλάνα.

Μια χώρα στα πρόθυρα της πείνας

Και ενώ ο Ερντογάν διαφημίζει έργα, βρίζει την Ελλάδα σε κάθε ευκαιρία, κάνει νταηλίκια στην Ευρώπη και λεονταρισμούς σε όποιον του λέει πως παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στην πρώτη ευκαιρία, η πείνα θερίζει τον τουρκικό λαό.

Πωλητής κουλουριών αποκάλυψε πως οι περισσότεροι πελάτες του είναι πλέον ξένοι καθώς οι Τούρκοι παραπονιούνται για την τιμή του αφού έχει φτάσει πλέον στις 3,5 λίρες. «Ο κόσμος παραπονιέται, αυξήσεις έρχονται σε όλα. Μία φιάλη υγραερίου πήγε από τις 25 στις 40 λίρες», λέει άλλος, την ώρα που οι ξηροί καρποί κάσιους έχουν διπλασιάσει την τιμή τους.

Την ίδια ώρα ο «σουλτάνος» πηγαίνει και επιδοτεί το ψωμί, οι πολίτες κλαίνε και η κυβέρνηση σε μια ακόμη προσπάθεια να σώσει τη λίρα που κατρακυλάει, τη στιγμή που ο πληθωρισμός φτάνει σχεδόν το 50%, το επιτελείο σκέφτεται ένα σχέδιο διάσωσης.

Χωρίς ίχνος ντροπής, ζητείται από τους πολίτες να δώσουν τα χρυσά που έχουν σπίτι τους με αντάλλαγμα... κουπόνια φαγητού!

Η κατάσταση από το κακό στο χειρότερο.

«Ένας πόλεμος θα μας σώσει», μονολογεί ο Ταγίπ ενώ κοιτάζει τον έναστρο ουρανό της Άγκυρας. Και η ευχή του πιθανότατα εισακούστηκε...

Ένας πόλεμος θα μας σώσει

Στις 24 Φεβρουαρίου η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία και η Δύση παρακολουθεί με την ανάσα «κομμένη» τα όσα διαδραματίζονται. Από κοντά και ο Ερντογάν που περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία.

Η Τουρκία αρνείται πεισματικά να κλείσει τα στενά του Βοσπόρου παρά τη συμφωνία του Μοντρέ, που ανέφερε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τι έπρεπε να γίνει σε περίπτωση πολέμου. Αλλά δεν έγινε...

Η Άγκυρα κρατάει μια ουδέτερη στάση. Ναι μεν δίνει (αναγκαστικά) βοήθεια στην Ουκρανία, από την άλλη κρατά χαμηλούς τόνους και προσπαθεί με ισορροπία ακροβάτη να κρατήσει τις καλές σχέσεις με την Μόσχα.

Φτάνει δε σε σημείο, να μπει στη μέση, ανάμεσα σε υπερδυνάμεις και να παίξει το ρόλο διαμεσολαβητή και ειρηνοποιού. Στην Αττάλεια καλεί τα «βαριά» χαρτιά του πολέμου, τους δυο ΥΠΕΞ Ρωσίας και Ουκρανίας, τον Σεργκέι Λαβρόφ και τον Ντμίτρο Κουλέμπα.

Το απόλυτο φιάσκο στις συζητήσεις (ο Λαβρόφ δεν φημίζεται και για τα πολλά λόγια, ούτε είναι ιδιαίτερα συζητήσιμος) δεν πτοεί καθόλου την Τουρκία. Την ίδια ώρα, οι Ρώσοι ολιγάρχες δέχονται στη Δύση τις κυρώσεις την μια πίσω από την άλλη.

«Ή τώρα ή ποτέ», σκέφτηκε ο πολυμήχανος Ταγίπ...

Καλωσήρθε το ρούβλι!

Τα ξαφνικά ταξίδια του διασημότερου ολιγάρχη του πλανήτη, του Ρόμαν Αμπράμοβιτς στην Τουρκία πληθαίνουν. Το αγαπημένο του Λονδίνο τον έχει εξοστρακίσει, η Τσέλσι έχει κρεμασμένη στην πόρτα του «Στάμφορντ Μπριτζ» μια πολυποίκιλτη ταμπέλα που γράφει «Πρωταθλητές Ευρώπης προς πώληση» και η ώρα του Τούρκου ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου να βγει στη σκηνή έφτασε.

«Αν Ρώσοι ολογάρχες ή όποιοι Ρώσοι πολίτες θέλουν να επισκεφθούν την Τουρκία, φυσικά και μπορούν. Αν εννοείτε αν αυτοί οι ολιγάρχες μπορούν να έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα στην Τουρκία, τότε φυσικά αν είναι νόμιμη και όχι αντίθετη στο διεθνές δίκαιο, θα το εξετάσω. Αν είναι αντίθετη στο διεθνές δίκαιο, τότε είναι άλλο ζήτημα είπε ο Τσαβούσογλου απαντώντας σε μια ερώτηση στο ετήσιο διεθνές φόρουμ της Ντόχα.

Την ίδια ώρα, δύο υπερπολυτελείς θαλαμηγοί που ανήκουν στον Ρομάν Αμπράμοβιτς έχουν ελλιμενιστεί σε τουρκικά θέρετρα, βρίσκοντας καταφύγιο από τις δυτικές Αρχές που κυνηγάνε με μια πρωτοφανή μανία, οτιδήποτε είναι ρωσικής προέλευσης.

Και κάπου εδώ μπαίνει στην ιστορία και η Γκεζτεπέ. Δεν είναι δα και κάποιο ποδοσφαιρικό μεγαθήριο. Δεν είναι καν στην ελίτ του τουρκικού ποδοσφαίρου. Για τον Αμπράμοβιτς ωστόσο, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεκινήσει τη νέα του ζωή στην Τουρκία που «διψάει» για επενδύσεις και ρούβλια.

Δισεκατομμύρια ρούβλια. Ρούβλια ικανά να σώσουν τη χώρα.

Και ξαφνικά η Τουρκία ειρηνοποιός!

Οι δε διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε Ουκρανία και Ρωσία πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Καμία επαφή. Καμία μέχρι η Τουρκία να μπει εκ νέου στη μέση και να παίξει το ρόλο του ειρηνοποιού, μια χώρα που κάθε μέρα κάνει 50 παραβιάσεις στο ελληνικό εναέριο χώρο και εξαπολύει απειλές περί casus beli.

Η ηγετική εμφάνιση Ερντογάν μπροστά στις αντιπροσωπείες των δυο χωρών ήταν η φιέστα που ήθελε ο «σουλτάνος» για να μπει στον παγκόσμιο χάρτη και στο... μάτι της Δύσης, που τον έχει στην άκρη και το μόνο διαπραγματευτικό της χαρτί είναι το μεταναστευτικό.

Η Ρωσία είναι η χώρα που επιλέγει με ποιον συνδιαλέγεται. Εκείνη επιλέγει ποιος θα κάτσει μαζί της. Ισάξιες της θεωρεί μόνο τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ευρωπαϊκή Ένωση (όχι μεμονωμένα χώρες), τη Γαλλία και τη Γερμανία. Και όμως, επέλεξε την Τουρκία, δίνοντάς της το χρίσμα του διαμεσολαβητή με το Κίεβο.

Και από κοντά ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, να παρακολουθεί. Γιατί; Γιατί προφανώς είναι ο άνθρωπος που ξαφνικά απέκτησε ενδιαφέρον για μια επιτυχία της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο. Ή για να διασφαλίσει πως ο αμύθητος πλούτος του θα μείνει ανέγγιχτος στην Άγκυρα, όπως και των υπόλοιπων ολιγαρχών, τους οποίους επί της ουσίας εκπροσωπεί σαν πρόεδρος 15μελούς Λυκείου στις συζητήσεις...

Γιατί;

Κάπου εδώ οι απαντήσεις αρχίζουν και πληθαίνουν με μαθηματική ακρίβεια. Η απλή ανάγνωση είναι πως η Τουρκία είδε την ευκαιρία να πάρει τους ολιγάρχες της Ρωσίας που είναι κατατρεγμένοι από τη Δύση, μαζί και τα δισεκατομμύρια τους, ώστε να πάρει τα... πάνω της η πολύ πεσμένη οικονομία της χώρας.

Άλλοι εικάζουν πως πρόκειται για μια κίνηση που θα πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να την αποδεχτεί (παρά την οθωμανική λογική της) στους κόλπους της. Εξού και το περίφημο παράπονο μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία από την Άγκυρα «δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε εμείς για να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Υπάρχουν και εκείνοι που αναφέρουν πως το ρωσοκινεζικό μπλοκ χωράει ακόμη μια χώρα και η Τουρκία αφού βλέπει πως με τη Δύση δεν θα κάνει... χαΐρι, δεν θα έλεγε όχι να πάρει το χρίσμα. Τουναντίον...

Σε κάθε περίπτωση, η δυναμική που αποκτά η Τουρκία την καθιστά επικίνδυνη. Σε σημείο που ίσως είναι η μοναδική χώρα με ΝΑΤΟϊκή πιστοποίηση και ρωσικά όπλα...