Ολένα Ζελένσκα: «Τι θα γίνει με τα παιδιά;»-Η πρώτη αντίδραση του Ουκρανού προέδρου μετά την εισβολή

Η πρώτη κυρία της Ουκρανίας, Oλένα Ζελένσκα μίλησε στη Vogue Ουκρανίας για τη ζωή υπό πολιορκία, την πρώτη αντίδρασή τους όταν έμαθαν οτι οι Ρώσοι έχουν εισβάλλει στη χώρα, αλλά και το γεγονός οτι η χώρα της προχωράει μπροστά.

«Θυμάμαι πολύ καλά το ξεκίνημα. Ήταν μια κανονική ημέρα, τα παιδιά επέστρεψαν από το σχολείο, οι γνωστές δουλειές στο σπίτι, η προετοιμασία για την επόμενη σχολική μέρα. Νιώθαμε μια ένταση. Υπήρχαν πολλές συζητήσεις παντού, για μια πιθανή εισβολή», είπε η Ολένα Ζελένσκα και πρόσθεσε: «Όμως μέχρι το τελευταίο λεπτό, ήταν αδύνατο να πιστέψουμε πως αυτό θα συνέβαινε… τον 21ο αιώνα;

Στο σύγχρονο κόσμο; Ξύπνησα μεταξύ 4 και 5 το πρωί, εξαιτίας ενός κρότου. Δεν συνειδητοποίησα αμέσως πως επρόκειτο για έκρηξη. Δεν κατάλαβα τι θα μπορούσε να είναι. Ο σύζυγός μου δεν ήταν στο κρεβάτι. Όμως όταν ξύπνησα, τον είδα ήδη ντυμένο με κοστούμι όπως συνήθως (αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα τον έβλεπα με κοστούμι και λευκό πουκάμισο-από εκείνη την ώρα ξεκίνησε να ντύνεται στρατιωτικά). «Ξεκίνησε» Αυτό ήταν το μόνο που είπε. Δεν θα έλεγα πως υπήρχε πανικός. Σύγχυση ίσως. «Τι θα κάνουμε με τα παιδιά;». «Περίμενε», μου είπε. «Θα σε ενημερώσω. Σε κάθε περίπτωση μάζεψε τα απαραίτητα και όλα τα έγγραφα». Και έφυγε από το σπίτι».

Η Ολένα Ζελένσκα κλήθηκε να εξηγήσει στα παιδιά τους, τον 9χρονο γιο τους και την 17χρονη κόρη τους τι συνέβαινε και τι σήμαινε η εισβολή της Ρωσίας. «Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσεις κάτι στα παιδιά. Βλέπουν τα πάντα, όπως κάθε παιδί στην Ουκρανία. Σίγουρα δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν τα παιδιά, είναι όμως πολύ τίμια και ειλικρινή. Δεν μπορείς να τους κρύψεις τίποτα.

Η καλύτερη στρατηγική είναι η αλήθεια. Έτσι συζητήσαμε τα πάντα με την κόρη μου και τον γιο μου. Προσπάθησα να απαντήσω τις ερωτήσεις τους. Μιλάμε πολύ, γιατί το να λέμε όσα μας πληγώνουν, το να μην μένουμε κλεισμένοι στον εαυτό μας, είναι η καλύτερη ψυχολογική μέθοδος. Λειτουργεί».

Και συνεχίζει περιγράφοντας τα συναισθήματά της. «Στην αρχή δεν υπήρχε χρόνος για συναισθήματα. Ήταν απαραίτητο να φροντίσουμε τα παιδιά, τη συναισθηματική τους κατάσταση. Προσπάθησα λοιπόν να είμαι σίγουρη, χαμογελαστή, ενεργητική, εξηγώντας τους ότι, ναι, είναι απαραίτητο να κατεβείτε στο υπόγειο και γι' αυτό δεν μπορείτε να ανάψετε το φως. Προσπάθησα να απαντήσω αισιόδοξα στην ερώτησή τους, «Πότε θα δούμε τον μπαμπά;» Σύντομα» ειπα.

Και κλείνει λέγοντας: «Θα θυμάμαι πάντα τους γνωστούς και τους φίλους μου, όλους τους άνδρες και τα αγόρια με στρατιωτικές στολές. Θα θυμάμαι πάντα πόσο γενναίες είναι οι φίλες μου! Τι είναι σε θέση να κάνουν αυτές οι γυναίκες — εύθραυστες και κομψές σε περιόδους ειρήνης — όταν υπάρχει πόλεμος τριγύρω! Οι ιστορίες τους με εμπνέουν. Είμαι τόσο περήφανος για αυτούς. Και ονειρεύομαι να τους ξαναδώ»

Ολένα Ζελένσκα: «Η αντίσταση είναι γένους θηλυκού, υποκλίνομαι σε σας πατριώτισσες»