Tέξας: Συγκλόνισε 11χρονη - «Είπε στη δασκάλα μου καληνύχτα και την πυροβόλησε στο κεφάλι»
Η 11χρονη Miah Cerrillo, ήταν ανάμεσα στους επιζώντες και τα μέλη της κοινότητας που κατέθεσαν χθες (8/6) στο Κογκρέσο, προσφέροντας λεπτομέρειες για το αιματηρό περιστατικό και την καταστροφή που βίωσαν. Όπως είπε μεταξύ άλλων επέζησε από τους πυροβολισμούς στο Δημοτικό Σχολείο Ρομπ επειδή καλύφθηκε με το αίμα ενός άλλου μαθητή για να ξεγελάσει τον δράστη ώστε να πιστέψει ότι ήταν ήδη νεκρή.
Η έφηβη μίλησε και απάντησε σε ερωτήσεις για δύο λεπτά σε ένα μαγνητοσκοπημένο βίντεο και περιέγραψε με ψυχραιμία τι βίωσε εκείνη την ημέρα στην τάξη, μόλις δύο εβδομάδες αφότου είδε τους φίλους και τη δασκάλα της να πεθαίνουν στους μαζικούς πυροβολισμούς στο σχολείο της.
«Είπε στη δασκάλα μου καληνύχτα και την πυροβόλησε στο κεφάλι», είπε στο προηχογραφημένο βίντεο που παρουσιάστηκε σε ακρόαση ενώπιον της Επιτροπής Εποπτείας και Μεταρρύθμισης της Βουλής των ΗΠΑ. «Και μετά πυροβόλησε μερικούς από τους συμμαθητές μου και τον πίνακα».
Η Cerillo ήταν η νεότερη από την ομάδα των επιζώντων που μίλησαν για τη φρίκη που έζησαν στις 24 Μαΐου, όταν ένας 18χρονος ένοπλος οπλισμένος με δύο τουφέκια μπήκε στο σχολικό κτίριο, σκοτώνοντας 19 παιδιά και δύο δασκάλες και τραυματίζοντας άλλους 17.
Εκείνη την ημέρα, η Cerrillo είπε ότι αυτή και οι συμμαθητές της έβλεπαν μια ταινία. Η δάσκαλα της έλαβε ένα email και στη συνέχεια σηκώθηκε για να κλειδώσει την πόρτα. Τότε ήταν που είχε οπτική επαφή με τον ένοπλο στον διάδρομο, είπε. Σε εκείνο το σημείο, είπε στους μαθητές της να «πάνε να κρυφτούν». Η Cerrillo κρύφτηκε πίσω από το γραφείο της δασκάλας της, ανάμεσα στα σακίδια. Στη συνέχεια, ο δράστης πυροβόλησε στο διάδρομο και μπήκε σε μια γειτονική τάξη. Μπόρεσε να μπει στην τάξη της από μια διπλανή πόρτα και άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως.
Ένας από τους μαθητές που πυροβολήθηκε, ένας φίλος της, ήταν δίπλα της ανάμεσα στα σακίδια. «Νόμιζα ότι [ο ένοπλος] θα επέστρεφε στο δωμάτιο, οπότε άρπαξα το αίμα και το έβαλα πάνω μου», είπε. Είπε ότι «έμεινε ήσυχη» και μετά άρπαξε το τηλέφωνο του δασκάλου της και κάλεσε το 911.«Είπα ότι χρειαζόμαστε βοήθεια και να στείλουν την αστυνομία [στην τάξη μου]», είπε.
«Δε νιώθω πλέον ασφαλής στο σχολείο»
Η Cerrillo πρόσθεσε επίσης ότι δεν ένιωθε ασφαλής πλέον στο σχολείο και οτι δεν «ήθελε να συμβεί ξανά κάτι τέτοιο». Ο παιδίατρός της, της έκανε ερωτήσεις εκτός κάμερας, και όταν τη ρώτησε αν πίστευε ότι θα ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, εκείνη έγνεψε καταφατικά.
Η 11χρονη ήταν ήρεμη και ήσυχη και δεν έκλαψε την ώρα της κατάθεσης, σε αντίθεση με πολλούς από τους ενήλικες του Ουβάλντε που κατέθεσαν συντετριμμένοι ενώπιον της επιτροπής. Ανάμεσά τους ο πατέρας της, Miguel Cerrillo, ο οποίος ταξίδεψε στην Ουάσιγκτον για να καταθέσει αυτοπροσώπως. «Έρχομαι γιατί θα μπορούσα να είχα χάσει το κοριτσάκι μου, αλλά δεν είναι το ίδιο κοριτσάκι με το οποίο έπαιζα», είπε, προσθέτοντας ότι «τα σχολεία δεν είναι πλέον ασφαλή».
«Για κάποιους τα όπλα είναι πιο σημαντικά από τα παιδιά»
Η Kimberly Rubio, δημοσιογράφος τοπικής εφημερίδας και μητέρα της 10χρονης Lexi Rubio, η οποία πέθανε εκείνη την ημέρα, περιέγραψε ότι άφησε τα παιδιά της στο σχολείο και παρευρέθηκε στις τελετές απονομής βραβείων για το τέλος του σχολικού έτους εκείνο το πρωί. Είδε την κόρη της να κερδίζει το «βραβείο καλού πολίτη» και να της αναγνωρίζεται ότι είχε καλούς βαθμούς, κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Εκείνη και ο σύζυγός της φωτογράφισαν την κόρη τους με τη δασκάλα της, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι ήταν η τελευταία φορά που θα την έβγαζαν φωτογραφίες. Η Rubio και ο σύζυγός της, Felix Rubio, υποσχέθηκαν στην κόρη τους παγωτό εκείνο το βράδυ για τα ακαδημαϊκά της επιτεύγματα.
«Της είπαμε ότι την αγαπάμε και θα την παίρναμε μετά το σχολείο», είπε η Kimberly Rubio. «Μπορώ ακόμα να τη δω, να περπατάει μαζί μας προς την έξοδο». «Άφησα την κόρη μου σε εκείνο το σχολείο και αυτή η απόφαση θα με στοιχειώνει για την υπόλοιπη ζωή μου», είπε.
Ζήτησε την απαγόρευση των όπλων εφόδου, τους γεμιστήρες μεγάλης χωρητικότητας, την αύξηση της ηλικίας για την αγορά ορισμένων όπλων, τη διατήρηση των όπλων μακριά από τα χέρια ατόμων που θεωρούνται επικίνδυνα για τον εαυτό τους ή τους άλλους, αλλά και ισχυρότερους ελέγχους ιστορικού όπως επίσης και την κατάργηση της ασυλίας των κατασκευαστών όπλων από την ευθύνη.
«Καταλαβαίνουμε ότι για κάποιο λόγο για μερικούς ανθρώπους, ανθρώπους με χρήματα, ανθρώπους που χρηματοδοτούν πολιτικές εκστρατείες, τα όπλα είναι πιο σημαντικά από τα παιδιά», είπε. «Αυτή τη στιγμή λοιπόν ζητάμε πρόοδο».