Ελισάβετ: Οι πιο αξιομνημόνευτες ομιλίες της Βασίλισσας

Η εκπομπή της πριγκίπισσας Ελισάβετ εν καιρώ πολέμου στο BBC Children's Hour, 13 Οκτωβρίου 1940

Χιλιάδες από εσάς σε αυτή τη χώρα έπρεπε να εγκαταλείψετε τα σπίτια σας και να χωριστείτε από τους πατέρες και τις μητέρες σας. Η αδερφή μου, Μάργκαρετ Ρόουζ, και εγώ νιώθουμε τόσα πολλά για σας, καθώς γνωρίζουμε εκ πείρας τι σημαίνει να είσαι μακριά από αυτούς που αγαπάμε περισσότερο από όλα.

Όλα εμείς τα παιδιά που είμαστε ακόμα στο σπίτι σκεφτόμαστε συνεχώς τους φίλους και τις σχέσεις μας που έχουν πάει στο εξωτερικό – που έχουν ταξιδέψει χιλιάδες μίλια για να βρουν ένα σπίτι εν καιρώ πολέμου και ένα ευγενικό καλωσόρισμα στον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Αφρική και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Η αδερφή μου και εγώ νιώθουμε ότι γνωρίζουμε πολλά για αυτές τις χώρες. Ο πατέρας και η μητέρα μας τόσο συχνά μας έχουν μιλήσει για τις επισκέψεις τους σε διάφορα μέρη του κόσμου. Επομένως, δεν είναι δύσκολο για εμάς να φανταστούμε το είδος της ζωής που κάνετε όλοι και να σκεφτούμε όλα τα νέα αξιοθέατα που πρέπει να βλέπετε και τις περιπέτειες που πρέπει να έχετε.

Ξέρουμε, ο καθένας μας, ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Γιατί ο Θεός θα φροντίσει για εμάς και θα μας δώσει νίκη και ειρήνη.

Η αδερφή μου είναι δίπλα μου και θα σας καληνυχτίσουμε και οι δύο. Έλα, Μαργαρίτα. Καληνύχτα παιδιά.

Η πρώτη ζωντανή ραδιοφωνική χριστουγεννιάτικη εκπομπή της Βασίλισσας, από το Sandringham, Δεκέμβριος 1952

Κάθε Χριστούγεννα, αυτή την εποχή, ο αγαπημένος μου πατέρας μετέδιδε ένα μήνυμα στους ανθρώπους του σε όλα τα μέρη του κόσμου. Σήμερα το κάνω αυτό σε εσάς, που είστε τώρα ο λαός μου.

Τα Χριστούγεννα οι σκέψεις μας είναι πάντα γεμάτες από τα σπίτια και τις οικογένειές μας.

Πολλά σοβαρά προβλήματα και δυσκολίες αντιμετωπίζουμε όλους μας, αλλά με μια νέα πίστη στις παλιές και υπέροχες πεποιθήσεις που μας έδωσαν οι προπάτορές μας, και τη δύναμη να τολμήσουμε πέρα ​​από τις ασφαλείς συνθήκες του παρελθόντος, ξέρω ότι θα είμαστε άξιοι του καθήκοντός μας.

Πάνω από όλα, πρέπει να διατηρήσουμε ζωντανό αυτό το θαρραλέο πνεύμα της περιπέτειας που είναι η καλύτερη ποιότητα της νεότητας. Και με τον όρο νεότητα δεν εννοώ μόνο αυτούς που είναι νέοι σε χρόνια. Εννοώ επίσης όλους εκείνους που είναι νέοι στην καρδιά, όσο χρονών κι αν είναι. Αυτό το πνεύμα εξακολουθεί να ανθεί σε αυτήν την παλιά χώρα και σε όλες τις νεότερες χώρες της Κοινοπολιτείας μας.

Στη στέψη μου τον ερχόμενο Ιούνιο, θα αφοσιωθώ εκ νέου στην υπηρεσία σας. Θα το κάνω παρουσία μεγάλου πλήθους, προερχόμενου από κάθε μέρος της Κοινοπολιτείας και της αυτοκρατορίας, ενώ εκατομμύρια έξω από το Αβαείο του Γουέστμινστερ θα ακούσουν τις υποσχέσεις και τις προσευχές να προσφέρονται μέσα στα τείχη του και θα δουν μεγάλο μέρος της αρχαίας τελετής στην οποία βασιλιάδες και βασίλισσες πριν από μένα συμμετείχαν ανά αιώνα.

Ομιλία για την ημέρα της στέψης της βασίλισσας, 2 Ιουνίου 1953

Οι τελετές που έχετε δει σήμερα είναι αρχαίες, και ορισμένες από τις ρίζες τους είναι καλυμμένες στην ομίχλη του παρελθόντος. Αλλά το πνεύμα τους και το νόημά τους λάμπουν στους αιώνες, ποτέ, ίσως, πιο έντονα από τώρα. Με ειλικρίνεια υποσχέθηκα τον εαυτό μου στην υπηρεσία σας, όπως πολλοί από εσάς έχετε δεσμευτεί στη δική μου. Σε όλη μου τη ζωή και με όλη μου την καρδιά θα προσπαθήσω να είμαι άξια της εμπιστοσύνης σας.

Έχω πίσω μου όχι μόνο τις υπέροχες παραδόσεις και τα χρονικά των χιλίων και πλέον ετών, αλλά τη ζωντανή δύναμη και το μεγαλείο της Κοινοπολιτείας και της αυτοκρατορίας, των κοινωνιών παλαιών και νέων, εδαφών και φυλών διαφορετικών σε ιστορία και καταγωγή, αλλά όλα, με το θέλημα του Θεού, ενωμένα στο πνεύμα και στο στόχο.

Ως εκ τούτου, είμαι βέβαιη ότι αυτή, η στέψη μου, δεν είναι το σύμβολο μιας δύναμης και μιας λαμπρότητας που έχουν χαθεί, αλλά μια δήλωση των ελπίδων μας για το μέλλον, και για τα χρόνια που, με τη χάρη και το έλεος του Θεού, θα μου δοθούν να βασιλεύω και να υπηρετώ ως βασίλισσά σας.

Χριστουγεννιάτικη εκπομπή με θέμα την ιδιωτική ζωή των παιδιών, 1958

Θα θέλαμε ο γιος και η κόρη μας να μεγαλώσουν όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά, ώστε να μπορούν να υπηρετούν εσάς και την Κοινοπολιτεία πιστά και καλά όταν θα είναι αρκετά μεγάλοι για να το κάνουν. Πιστεύουμε ότι η δημόσια ζωή δεν είναι ένα δίκαιο βάρος για τα παιδιά που μεγαλώνουν.

Εγκαίνια αναμνηστικού σιντριβανιού για την Νταϊάνα, 6 Ιουλίου 2004

Μερικές φορές είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια από τότε που μάθαμε την είδηση ​​ότι η Νταϊάνα, η πριγκίπισσα της Ουαλίας σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Παρίσι.

O τραγικός θάνατος της Νταϊάνα τράβηξε την προσοχή του κόσμου. Κεντρική θέση σε αυτό παραμένει η εξαιρετική επίδραση που είχε η Νταϊάνα στους γύρω της. Η ώθησή της να συμπάσχει με αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή αγωνία, η προθυμία της να αγκαλιάσει μια νέα υπόθεση, η οξυδερκής ικανότητά της να υπολογίζει όλα όσα συνάντησε, της επέτρεψαν όχι μόνο να αγγίξει τις ζωές των ανθρώπων αλλά και να τους αλλάξει.

Αυτή είναι η ευρύτερη κληρονομιά της. Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω –και ούτε όσοι από εμάς εδώ σήμερα που τη γνωρίζαμε πολύ πιο προσωπικά, ως αδερφή, σύζυγος, μητέρα ή νύφη– τη Νταϊάνα που είχε τόσο μεγάλη επίδραση στη ζωή μας. Φυσικά, υπήρξαν και δύσκολες στιγμές, αλλά οι αναμνήσεις μειώνονται με το πέρασμα των χρόνων. Θυμάμαι ιδιαίτερα την ευτυχία που έδωσε στα δύο εγγόνια μου.

«Θα συναντηθούμε ξανά»: Η πανδημική ομιλία της Βασίλισσας, ηχογραφήθηκε στο Κάστρο του Ουίνδσορ, 5 Απριλίου 2020

Σας μιλάω σε αυτό που ξέρω ότι είναι μια περίοδος όλο και πιο απαιτητική. Μια περίοδος αναστάτωσης στη ζωή της χώρας μας: μια αναστάτωση που έφερε θλίψη σε ορισμένους, οικονομικές δυσκολίες σε πολλούς και τεράστιες αλλαγές στην καθημερινότητα όλων μας.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους στην πρώτη γραμμή του NHS, καθώς και τους εργαζόμενους στον τομέα της φροντίδας και αυτούς που επιτελούν ουσιαστικούς ρόλους, που συνεχίζουν ανιδιοτελώς τα καθημερινά τους καθήκοντα έξω από το σπίτι, υποστηρίζοντας όλους μας.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όσους από εσάς μένετε στο σπίτι, βοηθώντας έτσι στην προστασία των ευάλωτων και γλιτώνοντας πολλές οικογένειες από τον πόνο που ήδη νιώθουν όσοι έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα. Μαζί αντιμετωπίζουμε αυτήν την ασθένεια και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι εάν παραμείνουμε ενωμένοι και αποφασιστικοί, τότε θα την ξεπεράσουμε.

Ελπίζω ότι τα επόμενα χρόνια όλοι θα μπορούν να είναι περήφανοι για το πώς ανταποκρίθηκαν σε αυτήν την πρόκληση. Και όσοι έρχονται μετά από εμάς θα πουν ότι οι Βρετανοί αυτής της γενιάς ήταν τόσο δυνατοί όσο κανένας.

Ότι τα χαρακτηριστικά της αυτοπειθαρχίας, της ήρεμης αποφασιστικότητας και του συναισθήματος εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν αυτή τη χώρα. Η υπερηφάνεια για το ποιοι είμαστε δεν είναι μέρος του παρελθόντος μας, καθορίζει το παρόν και το μέλλον μας.

Οι στιγμές που το Ηνωμένο Βασίλειο συγκεντρώθηκε για να επικροτήσει τη φροντίδα και τους βασικούς εργάτες του θα μείνουν στη μνήμη μας ως έκφραση του εθνικού μας πνεύματος. και το σύμβολό του θα είναι τα ουράνια τόξα που ζωγραφίζουν τα παιδιά.

Μου θυμίζει την πρώτη εκπομπή που έκανα, το 1940, με τη βοήθεια της αδερφής μου. Εμείς, ως παιδιά, μιλήσαμε από εδώ στο Windsor σε παιδιά που είχαν εκκενωθεί από τα σπίτια τους και είχαν αποσταλεί για τη δική τους ασφάλεια. Σήμερα, για άλλη μια φορά, πολλοί θα νιώσουν μια οδυνηρή αίσθηση αποχωρισμού από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Αυτή τη φορά συμμετέχουμε με όλα τα έθνη σε όλο τον κόσμο σε μια κοινή προσπάθεια, χρησιμοποιώντας τη μεγάλη πρόοδο της επιστήμης και την ενστικτώδη συμπόνια μας για να θεραπεύσουμε. Θα πετύχουμε – και αυτή η επιτυχία θα ανήκει στον καθένα μας.

Θα πρέπει να παρηγορηθούμε ότι, ενώ μπορεί να έχουμε ακόμα περισσότερα να αντέξουμε, θα επιστρέψουν καλύτερες μέρες: θα είμαστε ξανά με τους φίλους μας. Θα είμαστε πάλι με τις οικογένειές μας. Θα ξαναβρεθουμε. Αλλά προς το παρόν, στέλνω τις ευχαριστίες μου και τις θερμότερες ευχές μου σε όλους σας.