Ινδία: Οι γατόπαρδοι επέστρεψαν στη χώρα μετά από 70 χρόνια - Το ιστορικό ταξίδι από την Αφρική

Οκτώ τσίτα από τη Ναμίμπια μεταφέρθηκαν αεροπορικώς στην Ινδία, στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου έργου για την επανεισαγωγή των μεγάλων αιλουροειδών αφού οδηγήθηκαν στην εξαφάνιση εκεί πριν από δεκαετίες, δήλωσαν αξιωματούχοι και κτηνίατροι. Τα άγρια ​​τσίτα μεταφέρθηκαν οδικώς από ένα πάρκο παιχνιδιών βόρεια της πρωτεύουσας της Ναμίμπια, Γουίντχουκ, την Παρασκευή για να επιβιβαστούν σε ένα ναυλωμένο Boeing 747 με το όνομα «αεροπλάνο για γάτες» για μια πτήση 11 ωρών.

Τα υποδέχθηκε σήμερα ο πρωθυπουργός, Ναρέντρα Μόντι, ανήμερα των 72ων γενεθλίων του, ανοίγοντας τις πύλες του εθνικού πάρκου Kuno, ενός νέου καταφυγίου που δημιουργήθηκε για τα άγρια ζώα 320 χιλιόμετρα νότια του Νέου Δελχί. Το προστατευόμενο πάρκο έκτασης 750 τετραγωνικών χιλιομέτρων επιλέχθηκε ως κατοικία τους, λόγω της άφθονης λείας και των λιβαδιών του.

Το έργο είναι η πρώτη διηπειρωτική μετατόπιση τσίτα στον κόσμο, του γρηγορότερου χερσαίου ζώου στον κόσμο, σύμφωνα με τον Ινδό Ύπατο Αρμοστή στη Ναμίμπια, Prashant Agrawal. «Αυτό είναι ιστορικό γεγονός, παγκόσμιο πρώτη, αλλάζει το παιχνίδι», είπε. «Είμαστε ακόμη πιο ενθουσιασμένοι γιατί συμβαίνει στο 75ο έτος της ινδικής ανεξαρτησίας».

Οι επικριτές έχουν προειδοποιήσει ότι τα τσίτα της Ναμίμπια μπορεί να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στον ινδικό βιότοπο και μπορεί να συγκρουστούν με τις λεοπαρδάλεις που υπάρχουν ήδη. Αλλά οι διοργανωτές δεν ανησυχούν. Τα τσίτα είναι πολύ προσαρμόσιμα και [υποθέτω] ότι θα προσαρμοστούν καλά σε αυτό το περιβάλλον», είπε η Δρ Λόρι Μάρκερ, ιδρύτρια του φιλανθρωπικού ιδρύματος Cheetah Conservation Fund με έδρα τη Ναμίμπια, το οποίο ήταν κεντρικό στην επιμελητεία του έργου. «Οπότε δεν έχω πολλές ανησυχίες».

Το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη για περισσότερο από μια δεκαετία. Η αρχική συζήτηση ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. Η Ινδία ήταν κάποτε το βασικό σπίτι των γατόπαρδων στην Ασία, αλλά κηρύχθηκαν εξαφανισμένοι εκεί το 1952. Το κρίσιμα απειλούμενο υποείδος, το οποίο κάποτε περιπλανιόταν σε όλη τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Ινδία, βρίσκεται τώρα σε πολύ μικρό αριθμό μόνο στο Ιράν.

Το Νέο Δελχί εργάζεται από το 2020 για την επανεισαγωγή των ζώων αφού το ανώτατο δικαστήριο ανακοίνωσε ότι τα αφρικανικά τσίτα, ένα διαφορετικό υποείδος, θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε μια «προσεκτικά επιλεγμένη τοποθεσία» σε πειραματική βάση.

Τα πέντε θηλυκά και τα τρία αρσενικά, ηλικίας από δυόμισι έως πέντε ετών, θα εφοδιαστούν με δορυφορικό κολάρο. Είναι μια δωρεά από την κυβέρνηση της Ναμίμπια, μιας από τις ελάχιστες χώρες της Αφρικής όπου τα εν λόγω ζώα επιβιώνουν στη φύση. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται για παρόμοια μεταφορά από τη Νότια Αφρική, δήλωσε κυβερνητικός αξιωματούχος την Παρασκευή, με τους κτηνίατρους να προτείνουν ότι 12 «γάτες» θα μπορούσαν να μετακινηθούν.

Τα τσίτα εξαφανίστηκαν στην Ινδία κυρίως λόγω της απώλειας οικοτόπων και του κυνηγιού για τα διακριτικά στίγματα τους. Ένας Ινδός πρίγκιπας, ο Maharaja Ramanuj Pratap Singh Deo, πιστεύεται ευρέως ότι σκότωσε τα τρία τελευταία καταγεγραμμένα ζώα στην Ινδία στα τέλη της δεκαετίας του 1940.

Ένα από τα παλαιότερα είδη μεγάλων γατών, με προγόνους που χρονολογούνται πριν από περίπου 8,5 εκατομμύρια χρόνια, τα τσίτα κάποτε περιφέρονταν ευρέως σε όλη την Ασία και την Αφρική σε μεγάλους αριθμούς, δήλωσε το Ταμείο για τη Διατήρηση των Τσίτα

Αλλά σήμερα μόνο περίπου 7.000 παραμένουν στη φύση, κυρίως στις αφρικανικές σαβάνες. Τα τσίτα καταγράφονται παγκοσμίως ως «ευάλωτα» στην κόκκινη λίστα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης με τα απειλούμενα είδη. Στη Βόρεια Αφρική και την Ασία βρίσκονται «σε κρίσιμο κίνδυνο».

Η επιβίωσή τους απειλείται κυρίως από τη συρρίκνωση του φυσικού οικοτόπου και την απώλεια θηραμάτων λόγω του ανθρώπινου κυνηγιού, την ανάπτυξη της γης για άλλους σκοπούς και την κλιματική αλλαγή.

Ο γατόπαρδος θεωρείται από τα πλέον δημοφιλή και αγαπητά αιλουροειδή, λόγω του ευγενικού «χαρακτήρα» του -είναι το μόνο μεγάλο αιλουροειδές που μπορεί να εξημερωθεί και δεν έχει καταγραφεί να επιτίθεται στον άνθρωπο, γι’ αυτό και είναι από τα πλέον μελετημένα, ως προς την ηθολογία τους, σαρκοφάγα.

Ωστόσο, ο γατόπαρδος είναι κυρίως διάσημος λόγω της εκπληκτικής ταχύτητας την οποία μπορεί να αναπτύξει κατά την καταδίωξη της λείας του, στοιχείο που οφείλεται αποκλειστικά στην εξειδικευμένη του σωματοδομή, και του έχει αποδώσει, δικαίως, τον τίτλο του ταχύτερου χερσαίου οργανισμού στον Πλανήτη. Πέρα από την αναμφισβήτητη οικολογική σπουδαιότητά του, ο γατόπαρδος είναι από εκείνα τα ζώα πάνω στα οποία στηρίζεται η τουριστική «βιομηχανία» πολλών αφρικανικών χωρών.