Πολ Νιούμαν: Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και η διπολική μητέρα του

Πριν από δεκαετίες, ο Πολ Νιούμαν, απογοητευμένος από πολλές βιογραφίες που εμφανίζονταν, χωρίς να έχει δώσει έγκριση, κατέγραψε τη δική του προφορική ιστορία, αφήνοντας πίσω ηχογραφήσεις ξεχασμένες για χρόνια στο υπόγειο του σπιτιού του.

«Αυτά που ηχογράφησε, και στην ουσία αυτά που έγραψε, ήταν τόσο ειλικρινή και αποκαλυπτικά», είπε ο Πίτερ Γκέδερς, συντάκτης του εκδοτικού οίκου, μιλώντας στους New York Times.

Επικεφαλής του πρότζεκτ είναι ο σεναριογράφος Στιούαρτ Στερν, ένας από τους πιο στενούς φίλους του Νιούμαν. Εκτός από τη συνέντευξη από τον ίδιο τον Νιούμαν για τις ηχογραφήσεις, ο Στερν συζήτησε επίσης με τη σύζυγο, τα παιδιά, τους στενούς φίλους και τους τακτικούς συνεργάτες του Νιούμαν συγκεντρώνοντας μια τεράστια ποσότητα υλικού που θα είναι μέρος των απομνημονευμάτων.

Σύμφωνα με τους New York Times, οι ηχογραφήσεις ολοκληρώθηκαν περίπου μια δεκαετία πριν τον θάνατο του Πολ Νιούμαν και εξιστορούν τα πρώτα χρόνια της ζωής του, την ταραγμένη σχέση με τους γονείς του και τη χρήση αλκοόλ, καθώς επίσης τον τραγικό θάνατο του γιου του, Σκοτ, από ναρκωτικά και αλκοόλ.

Ο αλκοολικός πατέρας και η διπολική μητέρα

Σε σχέση με την οικογένειά του ο Νιούμαν αναφέρει στην αυτοβιογραφία του ότι γεννήθηκε το 1925 από μια εύπορη οικογένεια στο Οχάιο. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης μιας εταιρείας αθλητικών ειδών.

Ο πατέρας του Άρθουρ, ήταν αλκοολικός και πέθανε σε ηλικία 56 ετών από προβλήματα στο πάγκρεας. Ο Άρθουρ Νιούμαν δεν έδειξε «καμία στοργή για τον γιο του Πολ».

Η μητέρα του, Tereza ‘Tress’ Fetzko, μετανάστης από την Αυστροουγγαρία ήταν διπολική. «Μια ημέρα ο μικρός Πωλ ήταν ντυμένος και περιποιημένος και χωρίς κανέναν λόγο, εκείνη του επιτέθηκε άγρια ​​με μια βούρτσα μαλλιών», αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο άλλοτε γόης του Χόλιγουντ.

Στο βιβλίο ο Νιούμαν αναφέρει ότι για πολλά χρόνια ένα ό,τι καλύτερο μπορούσε για να συμβιβαστεί με μια μητέρα που δυστυχώς ήταν «η πιο σκληρή γυναίκα που έζησε ποτέ, υστερική με τη σκέψη ότι δεν θα γινόταν ποτέ αποδεκτή ή δεν θα έπαιρνε το μερίδιο που της αναλογούσε».

Η Tress ήταν ανίκανη να δώσει στοργή στον γιο της και τελικά ο Νιούμαν σταμάτησε να έχει σχέσεις μαζί της.

«Η ικανοποίησή μου για την επιτυχία μου ήταν πάντα μετριασμένη ενώ πάντα είχα μια μεγάλη θλίψη που η μητέρα μου δεν μπορούσε ποτέ να νιώσει αληθινά μέρος της χαράς μου», αναφέρει ο Νιούμαν.

Ως παιδί ο Νιούμαν δεν σταματούσε να εργάζεται για να ξεφύγει από το άσχημο οικογενειακό περιβάλλον. Έκανε παραδόσεις για έναν ανθοπώλη ενώ δούλευε και σε στεγνοκαθαριστήριο.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Νιούμαν κατατάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό. Πήγε στο Kenyon College και στο Yale για να σπουδάσει δράμα και εκεί διαπίστωσε για πρώτη φορά ότι του άρεσε «αυτή η δουλειά», αναφέρει στην αυτοβιογραφία του.

Ένα μεγάλο, «εσωτερικό» ταξίδι

«Προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο για να νιώσει καλύτερα», είπε η μικρότερη κόρη του Κλέα Νιούμαν Σόντερλαντ, η οποία έγραψε τον επίλογο στο βιβλίο. «Ήταν ένα μεγάλο, “εσωτερικό” ταξίδι και οι συνεντεύξεις αποτελούσαν μέρος αυτής της διαδικασίας».

Αλλά το 1991, ο ηθοποιός αποφάσισε ότι το ταξίδι ολοκληρώθηκε και κατέστρεψε τις κασέτες. Έζησε άλλα 17 χρόνια και πέθανε λίγο μετά την Γούντγουορντ. Οι κόρες αποφάσισαν να τιμήσουν τη μητέρα τους με ένα ντοκιμαντέρ που αφορούσε την καριέρα της. Αυτό το πρότζεκτ έμοιαζε δύσκολο μέχρι που η παιδική τους φίλη έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Βρήκε μέσα στο σπίτι, ένα κλειδωμένο ντουλάπι που για να το ανοίξει, χρειαζόταν κλειδαρά. Εκεί μέσα υπήρχαν 14.000 σελίδες συνεντεύξεων που πήρε ο Στερν με τους Τζον Χιούστον, Σίντνεϊ Λουμέτ, Τομ Κρουζ και της πρώτης συζύγου του Νιούμαν, Τζάκι Γουίτ.

Η ιστορία που ήθελε να ειπωθεί

Η μικρότερη κόρη πιστεύει ότι ο πατέρας του φύλαξε αυτές τις σελίδες επειδή ήθελε να ειπωθεί η ιστορία του. Η μεγαλύτερη πρόσθεσε ότι στα χειρόγραφα, ο Νιούμαν έγραφε: «σε περίπτωση που υπάρχει ενδιαφέρον για μια βιογραφία». Αυτή η συγκατάθεση, τις ώθησε να επιδιώξουν μια συμφωνία για την έκδοση βιβλίου.

Η οικογένεια εγκρίνει το τελικό προϊόν. Κι ενώ περίμεναν το βιβλίο να είναι πιο μεγάλο όσον αφορά τις σελίδες, οι κόρες είναι ευχαριστημένες με το αποτέλεσμα. «Ήταν μια καλή ομαδική δουλειά, ποτέ δεν παίρνεις αυτό που ονειρεύεσαι».

Η Κλέα Νιούμαν Σόντερλαντ μετανιώνει για το εξής: εύχεται να είχαν μιλήσει στη συνέντευξη και οι πέντε κόρες του Νιούμαν. Με αυτό τον τρόπο, θα φαινόταν «πόσο σκληρά δούλευε για να έχει μια ουσιώδη σχέση μαζί μας. Το τελευταίο τέταρτο της ζωής του ήταν περισσότερο παρών και ανταπέδιδε».