Σεισμός στην Τουρκία: «Θα πεθάνουμε, το ξέρεις;» - Συγκλονιστική ιστορία επιβίωσης δύο αδερφών

Περισσότερα από τέσσερα 24ωρα κάτω από τα χαλάσματα κτηρίου στην Τουρκία πέρασαν μαζί δύο νεαρές αδερφές, οι οποίες μιλώντας πλέον από το νοσοκομείο συγκλονίζουν μιλώντας για τα όσα βίωσαν μετά από το χτύπημα του φονικού σεισμού.

Η ιστορία για το «θαύμα» μέσα από την «κόλαση» νεκρών, ξεκινά από τα ξημερώματα της Δευτέρας 6 Φεβρουαρίου όταν ο εγκέλαδος ισοπέδωσε ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο βρισόταν το επταώροφο κτήριο που ζούσαν τα δυο κορίτσια, η Ζεϊνέπ και η Ελιφέ Τζιβί.

«Έκλαιγα γιατί ήμουν τόσο χαρούμενη», είπε η 22χρονη Ζεϊνέπ στο Skynews περιγράφοντας τον απεγκλωβισμό της. «Έτρεμα γιατί έκανε πολύ κρύο. Έκανε τόσο κρύο που δεν ένιωθα τα πόδια μου», πρόσθεσε.

Παράλληλα η 20χρονη φοιτήτρια Νομικής Ελιφέ είπε ότι δεν θα είχε επιβιώσει χωρίς την μεγάλη της αδερφή.

«Ήμουν τυχερή που είχα μαζί μου τη μεγάλη μου αδερφή, γιατί αν ήμουν μόνη μου θα ήταν πολύ πιο δύσκολο... Ήμασταν κάτω από το κρεβάτι. Επιβιώσαμε μαζί. Έκανε κρύο και φοβόμασταν».

Για τη στιγμή που «χτύπησε» ο φονικός σεισμός των 7,8 Ρίχτερ η Ελιφέ είπε: «Πιστεύαμε ότι λίγο κουνηθούμε λίγο και μετά θα σταματήσει, αλλά αυτό δεν συνέβη», είπε.

«Το κτίριο κατέρρευσε, το ένιωσα να καταρρέει », είπε, δείχνοντας πώς ολόκληρο το κτίριο άρχισε να κινείται προς μία κατεύθυνση. «Όλο το δωμάτιο γκρεμίστηκε».

Η Ζεϊνέπ από την άλλη έλαβε μια κρίσιμη απόφαση όταν συνειδητοποίησε ότι το κτήριο επρόκειτο να ισοπεδωθεί.

«Ήμουν έτοιμη να πάω στο δωμάτιο της μητέρας μου», είπε. «Σταμάτησα εκείνη τη στιγμή και περίμενα. Άκουσα τον ήχο του κτιρίου να γκρεμίζεται, όροφο προς όροφο, κάτι σαν "μπουμ", "μπουμ''». Εκείνη τη στιγμή, έβαλα το κεφάλι της Ελιφέ (κάτω) από το κρεβάτι και μετά μπήκα κάτω από το κρεβάτι. Έτσι έγινε», δήλωσε.

Kι ενώ οι μέρες περνούσαν και οι δύο αδερφές έχαναν τις δυνάνεις τους λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας και της έλλεψης φαγητού και νερού, φοβόντουσαν ότι δεν θα τα καταφέρουν

«Ακούσαμε κάποια μηχανήματα, αλλά αυτό ήταν την πρώτη και τη δεύτερη μέρα. Είπα η Ζεϊνέπ στην Ελιφέ: «Μας έχουν ξεχάσει, γιατί δεν ήρθαν, γιατί δεν ήρθε κανείς να μας σώσει;».

Η Ζεϊνέπ συνέχισε: "Την τελευταία μέρα είχα χάσει την ελπίδα μου. Είπα στην Ελιφέ: "Θα πεθάνουμε, το ξέρεις;" Τελικά ακούσαμε έναν σιγανό ήχο και μετά ήρθαν κοντά μας και μας είπαν «σε ακούμε» και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να βγάλουμε έναν ήχο. «Τελικά μας έβγαλαν έξω».