Μητροπολίτης Νουβίας και παντός Σουδάν: «Είναι κόλαση, ένας εμφύλιος ακόμα και εναντίον παιδιών»
Λυγίζουν και οι πιο σκληροί ακούγοντας τις περιγραφές του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Νουβίας και παντός Σουδάν, Σάββα, για όσα έζησε τις τελευταίες ημέρες στο Χαρτούμ. Μιλώντας στην ΕΡΤ, ανέφερε μεταξύ άλλων πως «Πήραμε από ένα παιδί αγκαλιά ο καθένας, τουλάχιστον να προστατέψουμε αυτά, και σκεφτήκαμε ότι ήρθε το τέλος».
«Ο πρώτος τους στόχος είναι τα ασθενοφόρα και τα νοσοκομεία, δεν τους νοιάζει αν είναι παιδιά ή έγκυες…», εξήγησε λίγο πριν επιβιβαστεί στο αεροσκάφος που μετέφερε τους Έλληνες με ασφάλεια στην πατρίδα.
«Είμαστε 22 άνθρωποι εδώ με προορισμό την Ελλάδα και εκτός από εμάς έρχονται και Κύπριοι με ένα ολλανδικό αεροπλάνο. Μας ειδοποίησαν το πρωί να ετοιμαστούμε γιατί φεύγουμε αλλά δεν ξέραμε πολλά πράγματα. Μετά μας είπαν ότι ο Σεχ Αλαμίν (σ.σ. μουσουλμάνος ανώτατος κληρικός του Σουδάν) έστειλε κάποιους να μας πάρουν από εκεί», συμπλήρωσε.
Ο Μητροπολίτης σχολίασε ακόμα πως «Ήρθαν και μετά από κάτι συνεννοήσεις που είχε ο οδηγός, φύγαμε. Φεύγοντας, έπρεπε να περάσουν από όλα τα σημεία που είχαν πει ότι θα δώσουν αναφορά και ότι θα πάρουν κάποιους από την ελληνική κοινότητα. Κάποιοι δεν μας αναγνώρισαν και χτύπησαν δύο φορές το βανάκι αλλά ευτυχώς δεν υπήρξε κάποιος τραυματισμός. Κατευθυνθήκαμε στο σπίτι του Σεχ Αλαμίν και από εκεί με άλλο αυτοκίνητο πήγαμε στο αεροδρόμιο και τώρα φεύγουμε με το αεροπλάνο».
Μάλιστα, ανέφερε πως ακόμα υπάρχουν εγκλωβισμένοι Έλληνες στο Σουδάν, υπογραμμίζοντας πως «Έχουν μείνει πίσω εγκλωβισμένοι Έλληνες, τους οποίους δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε. Ήταν ανώφελο να βάλουμε όλους τους υπόλοιπους σε κίνδυνο αλλά ήταν πολύ δύσκολο γιατί μέναμε στο κέντρο οι περισσότεροι και στο κέντρο γίνεται… Όσοι έμεναν στα προάστια, μπόρεσαν να έρθουν στο αεροδρόμιο. Αλλά όσοι μέναμε στο κέντρο ήταν φύσει και θέσει αδύνατον να κινηθείς χωρίς να σε χτυπήσουν είτε είσαι πεζός είτε με αυτοκίνητο. Κάποια στιγμή, που επιχειρήσαμε να βγούμε για να πάμε στη γαλλική πρεσβεία, μας χτύπησαν. Ήμασταν 12 άτομα και δεν βρεθήκαμε στη μέση διασταυρούμενων πυρών».
«Μια ζοφερή στιγμή ήταν και όταν άρχισαν οι βομβαρδισμοί και συμμαζευτήκαμε όλοι μαζί σε μια γωνία και σκεφτήκαμε ότι ήρθε το τέλος. Απλά συμφωνήσαμε να βάλουμε τα σώματά μας πάνω από τα παιδιά, να κρατήσουμε ο καθένας από ένα παιδί για να τα προστατέψουμε και τουλάχιστον να βρουν τα παιδιά. Αν και δεν δείχνουν τέτοια ευαισθησία, δυστυχώς», αναφέρει σε μία ακόμα συγκλονιστική περιγραφή.
Κλείνοντας, σημείωσε πως «Από θαύμα ζούμε όσοι ήμασταν μέσα στη Μητρόπολη. Πρόκειται περί κόλασης. Δεν μιλάμε για έναν πόλεμο απλό, μιλάμε για έναν εμφύλιο σε πλήρη εξέλιξη χωρίς καμιά ευαισθησία. Ο πρώτος τους στόχος είναι τα ασθενοφόρα και τα νοσοκομεία, δεν τους νοιάζει αν είναι παιδιά ή έγκυες».