Τίνα Τέρνερ: Η μια και μοναδική φορά στην Ελλάδα για τη συναυλία στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας
Τίνα Τέρνερ: Η θρυλική «γιαγιά της Ροκ» τον Αύγουστο του 1990 είχε ταξιδέψει στην Αθήνα και είχε δώσει μια μοναδική συναυλία στο κατάμεστο από χιλιάδες θαυμαστές της γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε χθες η είδηση για τον θάνατο της «βασίλισσας του ροκ εν ρολ»Τίνα Τέρνερ.
Η σπουδαία τραγουδίστρια είχε κάνει πολλά στην καριέρα της, ωστόσο. Μεταξύ αυτών είχε δώσει μια μοναδική συναυλία στις 28 Αυγούστου του 1990 στο κατάμεστο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Πριν τη μεγάλη συναυλία η Τίνα Τέρνερ είχε κάνει τη βόλτα της στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας όπου θαύμασε από κοντά την Ακρόπολη, το Ηρώδειο και άλλα αξιοθέατα ενώ είχε παραχωρήσει και μια τηλεοπτική συνέντευξη.
Η σπουδαία καριέρα
Η θρυλική τραγουδίστρια, που το πραγματικό της όνομα ήταν Anna Mae Bullock, γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1939 σε μία αγροτική κοινότητα στο Τενεσί των Ηνωμένων Πολιτειών, την οποία μάλιστα περιέγραψε στο τραγούδι «Nutbush City Limits», το 1973 ως μια «ήσυχη μικρή παλιά κοινότητα, μία πόλη με ένα άλογο».
Η Τέρνερ ξεκίνησε την καριέρα της στη δεκαετία του 1950, ενώ απέκτησε φήμη όταν συμμετείχε στο συγκρότημα Kings of Rhythm του Άικ Τέρνερ, μετέπειτα συζύγου της, προτού ηχογραφήσει τα δικά της singles τόσο μαζί με τον Ike όσο και ως σόλο ερμηνεύτρια.
Πρόκειται για μια από τις καλλιτέχνιδες με τις περισσότερες πωλήσεις δίσκων στον κόσμο, αναφέρεται ως η Βασίλισσα του Rock 'n' Roll και έχει πουλήσει πάνω από 200 εκατομμύρια δίσκους και singles παγκοσμίως. Είναι γνωστή για την έντονη σκηνική της παρουσία, τα δυναμικά της φωνητικά και την μακρόχρονη καριέρα της. Σύμφωνα με το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, η Τέρνερ έχει πουλήσει τα περισσότερα εισιτήρια σε συναυλίες από οποιονδήποτε καλλιτέχνη στην ιστορία της μουσικής.
Στο βίντεο για το κορυφαίο τραγούδι της "What's Love Got to Do with It", στο οποίο αποκαλούσε την αγάπη "συναίσθημα από δεύτερο χέρι", η Turner ήταν η επιτομή του στυλ της δεκαετίας του 1980, καθώς τριγυρνούσε στους δρόμους της Νέας Υόρκης με τα αιχμηρά ξανθά μαλλιά της. φορώντας ένα cropped τζιν μπουφάν, μίνι φούστα και γόβες στιλέτο.
Μουσικοί πειραματισμοί και «ωμές» μπαλάντες ήταν το σήμα κατατεθέν της Τέρνερ που μπήκε μέσα στο ποπ τοπίο των 80's και έκανε τους λάτρεις της μουσικής να την παραδεχτούν.
Μάλιστα τη δεκαετία του 1980 μόνο κέρδισε έξι από τα 8 βραβεία Γκράμι που έχει λάβει συνολικά, ενώ είδε μια ντουζίνα τραγούδια της να σκαρφαλώνουν στα τσαρτς, μερικά από τα οποία ήταν τα "Typical Male", "The Best", "Private Dancer" και "Better Be Good to Me".
Το σόου της το 1988 στο Ρίο ντε Τζανέιρο προσέλκυσε 180.000 κόσμο και παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ακροατήρια συναυλιών στην ιστορία της μουσικής.
Η κακοποίηση και ο Μελ Γκίμπσον
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1972 η Τέρνερ πήρε διαζύγιο από τον Άικ Τέρνερ, το επίθετο του οποίου και κράτησε, αφού ήταν αυτό που την έκανε γνωστή, ωστόσο είχε μιλήσει για την κακοποίηση που υπέστη από τον πρώην σύζυγό της κατά τη διάρκεια του γάμου αλλά και της μουσικής τους συνεργασίας.
Περιέγραψε μελανιασμένα μάτια, χτυπημένα χείλη και σπασμένα δόντια και σαγόνι αλλά και τόσα πολλά τραύματα τα οποία την έστελναν επανειλημμένα στα επείγοντα.
«Η ιστορία της Τίνα δεν είναι μια ιστορία θύματος, αλλά μια ιστορία απίστευτου θριάμβου», έγραψε η τραγουδίστρια Τζάνετ Τζάκσον για την Τέρνερ, σε ένα τεύχος του Rolling Stone που τοποθετούσε τον Τέρνερ στο Νο. 63 της λίστας με τους 100 καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.
«Έχει μεταμορφωθεί σε μια διεθνή αίσθηση - μια κομψή δύναμη», είπε η Τζάκσον.
Το 1985, η Turner έδωσε μια φανταστική στροφή στη φήμη της ως επιζών. Έπαιξε τον αδίστακτο αρχηγό ενός φυλακίου σε μια έρημο με πυρηνικά, παίζοντας στο πλευρό του Μελ Γκίμπσον στο τρίτο μέρος του franchise του Mad Max, "Mad Max Beyond Thunderdome".
Τα περισσότερα από τα επιτυχημένα τραγούδια της Turner γράφτηκαν από άλλους, αλλά τα ζωντάνεψε με μια φωνή που ο κριτικός μουσικής των New York Times, Jon Pareles αποκάλεσε «ένα από τα πιο περίεργα όργανα της ποπ».
«Είναι τριών επιπέδων, με ρινικό χαμηλών τόνων, ουρλιαχτό, μεσαίο εύρος και υψηλή εγγραφή τόσο εκπληκτικά καθαρό που ακούγεται σαν φαλτσέτο», έγραψε ο Pareles σε μια κριτική συναυλίας του 1987.
Τα παιδικά χρόνια και το διαζύγιο
Ο πατέρας της εργαζόταν ως επίσκοπος σε μια φάρμα και η μητέρα της άφησε την οικογένεια όταν η τραγουδίστρια ήταν 11 ετών, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα της τραγουδίστριας το 2018 «My Love Story». Ως έφηβη, μετακόμισε στο Σεντ Λούις για να ξανασυναντήσει τη μαμά της.
Ο Άικ Τέρνερ, του οποίου το τραγούδι του 1951 "Rocket 88" αποκαλείται συχνά ως η πρώτη ηχογράφηση ροκ εν ρολ, την ανακάλυψε στα 17 της όταν άρπαξε το μικρόφωνο για να τραγουδήσει στο σόου του σε κλαμπ στο Σεντ Λούις το 1957.
Ο αρχηγός του συγκροτήματος αργότερα ηχογράφησε το τραγούδι, "A Fool In Love", με την προστατευόμενή του και της έδωσε το καλλιτεχνικό όνομα Tina Turner, πριν παντρευτούν οι δυο τους στην Τιχουάνα του Μεξικού.
Η Τίνα χρησιμοποίησε την δυνατή φωνή της και δοκίμασε επίμονα τις ρουτίνες χορού ως βασική τραγουδίστρια σε ένα σύνολο που ονομάζεται Ike and Tina Turner Revue. Συνεργάστηκε με ιστορικά ονόματα της ροκ, συμπεριλαμβανομένων των The Who και Phil Spector, τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του 2ου τεύχους του περιοδικού Rolling Stone το 1967.
Ο Άικ και η Τίνα Τέρνερ μεταφερόταν μεταξύ των δισκογραφικών, οφείλοντας μεγάλο μέρος της εμπορικής τους επιτυχίας σε ένα αδυσώπητο πρόγραμμα περιοδειών. Η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήταν μια διασκευή στο «Proud Mary» των Creedence Clearwater Revival.
Η Τέρνερ άφησε τον σύζυγό της ένα βράδυ το 1976 σε μια στάση της περιοδείας τους στο Ντάλας, αφού την χτύπησε κατά τη διάρκεια μιας βόλτας με το αυτοκίνητο και εκείνη αντεπιτέθηκε, σύμφωνα με τα απομνημονεύματά της. Το διαζύγιό τους οριστικοποιήθηκε το 1978.
Το Rock & Roll Hall of Fame εισήγαγε τον Ike και την Tina Turner το 1991, αποκαλώντας τους «ένα από τα πιο τρομερά live στην ιστορία». Ο Άικ Τέρνερ πέθανε το 2007.
Αφού άφησε τον σύζυγό της, η Turner πέρασε χρόνια αγωνιζόμενος να ξανακερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας, κυκλοφορώντας σόλο άλμπουμ και σινγκλ που αποτυγχάνουν και συμμετέχοντας σε εταιρικά συνέδρια.
Οι επόμενες δεκαετίες και η απόσυρση
Το 1980, γνώρισε τον νέο μάνατζερ Ρότζερ Ντέιβις, έναν Αυστραλό μουσικό στέλεχος που συνέχισε να είναι μάνατζέρ της για τρεις δεκαετίες. Αυτό οδήγησε σε ένα σόλο νούμερο 1 - "What's Love Got to Do With It" - και στη συνέχεια το 1984 το άλμπουμ της "Private Dancer" που την έφερε στην κορυφή των charts.
Το "Private Dancer" έγινε το μεγαλύτερο άλμπουμ της Τέρνερ, η κορυφή μιας καριέρας στην οποία περισσότερα από 200 εκατομμύρια δίσκους συνολικά.
Το 1985 η Τέρνερ γνώρισε το γερμανικό στέλεχος της μουσικής Έρβιν Μπάχ που έγινε σύντροφός της και το 1988 μετακόμισε στο Λονδίνο. Κυκλοφόρησε δύο στούντιο άλμπουμ τη δεκαετία του 1990 που πούλησαν καλά, ειδικά στην Ευρώπη, ηχογράφησε το θεματικό τραγούδι για την ταινία του Bond "GoldenEye" του 1995 και πραγματοποίησε μια επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία το 2008 και το 2009.
Μετά από αυτό, αποσύρθηκε από το show business. Παντρεύτηκε τον Μπαχ, εγκαταλείποντας την αμερικανική υπηκοότητα και έγινε πολίτης της Ελβετίας.
Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα υγείας μετά τη συνταξιοδότησή της και το 2018 αντιμετώπισε μια οικογενειακή τραγωδία, όταν ο μεγαλύτερος γιος της, ο Κρεγκ, αφαίρεσε τη ζωή του σε ηλικία 59 ετών στο Λος Άντζελες. Ο μικρότερος γιος της Ronnie πέθανε τον Δεκέμβριο του 2022.
Το όνομά της συνέχισε να προσελκύει κοινό χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή της. Το μουσικό θεατρικό σόου "TINA: The Tina Turner Musical", με την Adrienne Warren να παίζει και να τραγουδά την ιστορία της ζωής της σταρ, έγινε επιτυχία πρώτα στο West End του Λονδίνου το 2018, και αργότερα στο Broadway, όπου και συνεχίζεται ακόμα. Το 2021 το HBO κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της, με τον τίτλο "Tina".
Η βασίλισσα του Ροκ εν Ρολ και «γιαγιά της ροκ» όπως την αποκαλούσαν στα τελευταία της μουσικά βήματα, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών μετά από μακρά ασθένειας στο σπίτι της στην Ελβετία όπου και ζούσε, ενώ είχε πολιτογραφηθεί Ελβετίδα.
Ο πλανήτης θρηνεί έναν θρύλο της παγκόσμιας μουσικής αλλά και ένα σπουδαίο πρότυπο.