Συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας, Συρίας, Ιράν και Τουρκίας στην Αστάνα
Υφυπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας, του Ιράν, της Συρίας και της Τουρκίας θα συναντηθούν την 21η Ιουνίου στην Αστάνα, την πρωτεύουσα πόλη του Καζακστάν, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων, RIA Novosti.
Τα τέσσερα κράτη συζητούν για το μέλλον της Συρίας έπειτα από δώδεκα χρόνια εμφυλίου πολέμου, στη διάρκεια του οποίου η Ρωσία και το Ιράν υποστήριξαν τον Πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ–Άσαντ ενώ η Τουρκία, χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ, υποστήριξε την πολιτική και την ένοπλη αντιπολίτευση σ’ αυτόν.
Οι Υπουργοί Εξωτερικών των τεσσάρων χωρών συναντήθηκαν τη 10η Μαΐου στη Μόσχα και τότε, η Ρωσία είχε αναφέρει ότι θα ανατεθεί σε Υφυπουργούς να ετοιμάσουν έναν οδικό χάρτη για την προώθηση των σχέσεων Συρίας – Τουρκίας.
Λίβανος: Το κοινοβούλιο απέτυχε για 12η φορά να εκλέξει Πρόεδρο της χώρας
Σήμερα (14/06), ο Λίβανος βυθίσθηκε ακόμη περισσότερο στην κρίση, καθώς η Χεζμπολάχ και οι σύμμαχοί της εμπόδισαν απόπειρα των αντιπάλων τους, να εκλέξουν στη θέση του Προέδρου της χώρας έναν κορυφαίο αξιωματούχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οξύνοντας τις διαθρησκευτικές εντάσεις και μειώνοντας τις ελπίδες για ανάκαμψη του κράτους, που βρίσκεται σε αποσύνθεση.
Τέσσερα χρόνια αφότου ο Λίβανος «διολίσθησε» σε μία οικονομική «κατάρρευση» που σηματοδοτεί τη χειρότερη κρίση από τον εμφύλιο πόλεμο του 1975 – 1090, το κοινοβούλιο απέτυχε για 12η φορά να εκλέξει κάποιον στο αξίωμα του Προέδρου, το οποίο πρέπει, βάσει Συντάγματος, να καταλάβει ένας μαρωνίτης χριστιανός.
Οι βουλευτές της –υποστηριζόμενης από το Ιράν– ένοπλης σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ και οι σύμμαχοί της, στους οποίους περιλαμβάνεται το σιιτικό Κίνημα Αμάλ, αποχώρησαν από τη συνεδρίαση ώστε να εμποδίσουν την προσπάθεια των κύριων χριστιανικών κομμάτων να εκλέξουν τον αξιωματούχο του Ταμείου, Τζιχάντ Αζούρ. Η αντιπαράθεση έχει «ανοίξει» ένα διαθρησκευτικό ρήγμα, με έναν από τους κύριους χριστιανούς συμμάχους της Χεζμπολάχ, τον Γκεμπράν Μπασίλ, να ευθυγραμμίζεται με την επιλογή να εκλεγεί ο Αζούρ, συντασσόμενος με χριστιανικές παρατάξεις που είναι αντίπαλες της Χεζμπολάχ.
Ο Αζούρ, Διευθυντής του Ταμείου αρμόδιος για τη Μέση Ανατολή και πρώην Υπουργός Οικονομικών, κέρδισε την υποστήριξη των 59 από τους 128 βουλευτές στην αρχική ψηφοφορία, λιγότερους από τα 2/3 που χρειάζονταν στον πρώτο γύρο. Ο Σουλεϊμάν Φραντζίε, ο οποίος υποστηρίζεται από τη Χεζμπολάχ και τους συμμάχους της, έλαβε 51 ψήφους.
Στη συνέχεια, η Χεζμπολάχ και οι σύμμαχοί της αποχώρησαν από το κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η απαρτία των 2/3 που απαιτείται για β’ γύρο ψηφοφορίας, στον οποίο ένας υποψήφιος μπορεί να κερδίσει με την υποστήριξη 65 βουλευτών. Με αυτόν τον τρόπο, απομακρύνεται ξανά η προοπτική να καλυφθεί η θέση του Προέδρου του Λιβάνου, η οποία είναι κενή από τον Οκτώβριο που έληξε η θητεία του Μισέλ Αούν, ο οποίος ήταν σύμμαχος της Χεζμπολάχ.
Η Χεζμπολάχ, η οποία ισχυρίζεται ότι ασκεί τα συνταγματικά της δικαιώματα, υποστηρίζει τον στενό χριστιανό σύμμαχό της, Φραντζίε, ένα φίλο του Προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, ο οποίος υποστηρίζει το δικαίωμα της Χεζμπολάχ να διαθέτει όπλα. Η Χεζμπολάχ, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως «τρομοκρατική οργάνωση» από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, καταφέρεται εναντίον του Αζούρ, τον οποίο περιγράφει ως έναν «συγκρουσιακό υποψήφιο».
Τα τελευταία 24άωρα, ο σιίτης μουφτής του Λιβάνου, Σεΐχης Άχμαντ Καμπαλάν, αύξησε τις επιθέσεις εναντίον του Αζούρ χωρίς να τον κατονομάσει, κατηγορώντας τον, ότι υποστηρίζεται από το Ισραήλ και τονίζοντας πως «δε θα επιτραπεί να υπάρξει ένας Πρόεδρος με αμερικανική σφραγίδα». Ο 57άχρονος Αζούρ έχει υποστηρίξει ότι θέλει να οικοδομήσει την εθνική ενότητα και να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις σε μία χώρα που πλήττεται από τη βαθύτερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 1975 – 1990.
Ο Τζιχάντ Αζούρ είχε υπηρετήσει ως Υπουργός Οικονομικών από το 2005 ως το 2008, μία περίοδο πολιτικής «σύγκρουσης» ανάμεσα σε μία κυβέρνηση υποστηριζόμενη από τη Δύση και τη Σαουδική Αραβία και αντιπάλους με επικεφαλής τη Χεζμπολάχ που είχαν συμμαχήσει με τη Δαμασκό. Ο Αζούρ είχε, επίσης, την υποστήριξη της κύριας παράταξης των Δρούζων του Λιβάνου, του Προοδευτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος με επικεφαλής την οικογένεια Τζουμπλάτ, και μερικών σουνιτών βουλευτών.