Δυτική Όχθη: Η ActionAid καταδίκασε τις ισραηλινές επιδρομές στην Τζενίν
Την προηγούμενη εβδομάδα η πόλη και ο καταυλισμός προσφύγων στην Τζενίν, στη Δυτική Όχθη –που θεωρητικά βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής- έγιναν στόχος 48ωρης επιχείρησης του ισραηλινού στρατού, στη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκαν 12 Παλαιστίνιοι και ένας Ισραηλινός στρατιώτης, ενώ τραυματίστηκαν σοβαρά πάνω από 80 άνθρωποι.
Η ActionAid εκφράζει σοβαρή ανησυχία και καταδικάζει έντονα τις ισραηλινές στρατιωτικές επιδρομές στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιδρομή στη Δυτική Όχθη από το 2002.
Όπως τονίζει η ActionAid, η συγκεκριμένη στρατιωτική κλιμάκωση του Ισραήλ στοχεύει πολίτες, τζαμιά, σπίτια, υποδομές, ασθενοφόρα και κέντρα υγείας, εμποδίζοντας την πρόσβαση των τραυματιών σε ιατρικά κέντρα. Ισραηλινές στρατιωτικές μπουλντόζες έχουν καταστρέψει τους δρόμους που οδηγούν στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, περιορίζοντας έτσι την πρόσβαση στα άτομα που έχουν τραυματιστεί από τις επιδρομές.
Η Farah Abu Al-Hiaja, παλαιστίνια ακτιβίστρια και κάτοικος του προσφυγικού καταυλισμού της Τζενίν, η οποία πρόσφατα συμμετείχε σε πάνελ της ActionAid για διαδικτυακό σεμινάριο με θέμα τα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (UNSCR), δήλωσε: «Τα ασθενοφόρα δεν μπορούν να φτάσουν στους τραυματίες και δεν υπάρχει προστασία. Η κατάσταση είναι επώδυνη για όλους τους κατοίκους του καταυλισμού, συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών, νέων και ηλικιωμένων. Οι κάτοικοι του προσφυγικού καταυλισμού της Τζενίν καλούν τη διεθνή κοινότητα να σπάσει τη σιωπή της και να εξασφαλίσει προστασία για τους παλαιστινίους κατοίκους των προσφυγικών καταυλισμών και να συναφθεί εκεχειρία. Η ηλεκτρική ενέργεια, το νερό και οι υπηρεσίες Internet έχουν κοπεί και τα σπίτια βομβαρδίζονται συνεχώς. Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στον καταυλισμό. Οι γυναίκες φέρουν τεράστια ευθύνη για την προστασία των παιδιών και των οικογενειών τους και υποφέρουν, ανησυχούν διαρκώς για τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους και τα σπίτια τους. Οι συνθήκες επιδεινώνονται και ανησυχούμε τι θα συμβεί κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τα σπίτια μας δεν είναι προετοιμασμένα για την προστασία των πολιτών. Αυτή είναι μια πολιτική συλλογικής τιμωρίας που διαπράττεται από το Ισραήλ εναντίον ανυπεράσπιστων πολιτών».
Η Razmi Farook, Διευθύντρια για την Ασία και την Ανθρωπιστική Δράση της ActionAid International, δήλωσε: «Αυτή η βία πρέπει να σταματήσει και πρέπει να διασφαλιστεί η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, ιατροφαρμακευτικά είδη, καθώς και σε όλες τις άλλες κρίσιμες για τους κατοίκους υπηρεσίες. Το 2022 ήταν το πιο θανατηφόρο έτος για τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης από τότε που τα Ηνωμένα Έθνη ξεκίνησαν τη συστηματική καταγραφή των θανάτων το 2005. Από την αρχή του 2023, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με αυξημένα περιστατικά βίας, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων κατά Παλαιστινίων από εποίκους, κατεδαφίσεις και στρατιωτικές επιδρομές σε άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς - όλα αυτά οδηγούν στην αποτρόπαια κατάσταση που βιώνουν οι κάτοικοι της Τζενίν τώρα. Η ActionAid καλεί τη διεθνή κοινότητα να απαιτήσει από το Ισραήλ, ως κατοχική δύναμη, να τηρήσει τις διατάξεις της Σύμβασης της Γενεύης που αφορούν στην προστασία των πολιτών και να συμμορφωθεί πλήρως με όλες τις διεθνείς υποχρεώσεις που έχει απέναντι στον κατεχόμενο πληθυσμό των Παλαιστινίων.»
Η Shatha είναι κάτοικος του προσφυγικού καταυλισμού Beit Jibrin στη Δυτική Όχθη και ακτιβίστρια που αγωνίζεται για τους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες και το περιβάλλον. Η Shatha συμμετέχει σε κοινοτικές δράσεις και έχει ξεκινήσει τον «Συνεταιρισμό Rehana για την αγροτική παραγωγή και μεταποίηση», ο οποίος εφαρμόζει υδροπονικές μεθόδους, δίνοντας σε γυναίκες και νέους ανθρώπους την ευκαιρία να καλλιεργούν προϊόντα που στη συνέχεια πωλούν στην αγορά, αυξάνοντας έτσι το εισόδημά τους.
Η ActionAid ανέθεσε πρόσφατα στην Παλαιστίνια φωτογράφο Samar Hazboun να αφηγηθεί τις ιστορίες ακτιβιστριών και ηγέτιδων που ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς στη Δυτική Όχθη, μεταξύ των οποίων και η Shatha. Όπως είπε η Shatha: «Ως προσφύγισσες που ζούμε μέσα στον καταυλισμό, αντιμετωπίζουμε πολλές προκλήσεις. Εισπνέουμε δακρυγόνα σχεδόν καθημερινά, οι νέοι μας συλλαμβάνονται χωρίς πραγματικές αιτίες και καταδικάζονται σε διοικητική κράτηση χωρίς δίκη. Βλέπουμε όλες αυτές τις συστηματικές πολιτικές να εφαρμόζονται εναντίον μας και αναγνωρίζουμε ότι έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας. Έπειτα, μας ζητείται να συνεχίζουμε τη ζωή μας με αυτές τις πολιτικές σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αλλά για εμάς αυτή η κατάσταση δεν είναι φυσιολογική. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι γυναίκες που ζούμε μέσα στον καταυλισμό ως Παλαιστίνιες και ταυτόχρονα προσφύγισσες είναι οι απόψεις άλλων ανθρώπων που ζουν έξω από τον καταυλισμό, καθώς μας θεωρούν άχρηστες και αμόρφωτες. Το πάθος μου είναι σίγουρα η δουλειά που γίνεται για την αλλαγή, γιατί η ύπαρξή μας σε αυτήν τη ζωή θα ήταν ανούσια χωρίς την αλλαγή. Καθετί με το οποίο παθιάζομαι έχει πάντα να κάνει με την αλλαγή, γιατί η αλλαγή είναι υγιής για εμάς και πιο θετική για την ύπαρξή μας, οπότε το πάθος συνδέεται πάντα με τη θετική αλλαγή.»