Συρία: Πώς είναι σήμερα το μωρό-σύμβολο που επέζησε από το φονικό σεισμό

Όταν η Άφραα βρέθηκε στα ερείπια ενός κτηρίου που κατέρρευσε στη Συρία, ο ομφάλιος λώρος της ήταν ακόμα συνδεδεμένος με τη μητέρα της, η οποία είχε πεθάνει αμέσως μετά τον τοκετό. Το βίντεο με τη διάσωση του μωρού από τον σεισμό τον Φεβρουάριο καθήλωσε τον κόσμο. Έκτοτε έχει κάνει μια αξιοσημείωτη ανάκαμψη.

Σήμερα, η είναι έξι μηνών, ένα τυπικό χαρούμενο, υγιές μωρό. Η θεία και ο θείος της τη μεγαλώνουν μαζί με τα επτά παιδιά τους στην πόλη Τζινταϊρίς της Συρίας, όχι μακριά από τα τουρκικά σύνορα.

«Είναι πολύ μικρή, αλλά μου θυμίζει τον μπαμπά της και την αδερφή της Nαουάρα, ειδικά το χαμόγελό της. Πέθαναν και αυτοί στον σεισμό» λέει ο θείος της, Χαλiλ αλ -Σαουάντι, κουνώντας το χαμογελαστό κοριτσάκι στην κούνια του «Συχνά περνούσαν χρόνο στο δικό μας σπίτι. Δεν μας δυσκολεύει καθόλου».

Στις 6 Φεβρουαρίου, ένας καταστροφικός σεισμός έπληξε τη νοτιοανατολική Τουρκία και τη βόρεια Συρία, σκοτώνοντας περισσότερους από 44.000 ανθρώπους. Αμέσως μετά τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε το Τζινταϊρίς, η μητέρα της Αφράα γέννησε κάτω από τα ερείπια του σπιτιού της. Πέθανε πριν τους βρουν οι διασώστες. Η Άφραα ήταν το μόνο μέλος της άμεσης οικογένειάς της που επέζησε - ο πατέρας της, Abu Rudaina, και τα τέσσερα αδέρφια της πέθαναν, μαζί με τη μητέρα της.

«Είδαμε ότι το σπίτι τους είχε καταρρεύσει», λέει ο Χαλίλ «Η γυναίκα μου άρχισε να ουρλιάζει: «Αδερφέ μου, αδερφέ μου». Ο Χαλίλ θυμάται έντονα τη στιγμή που τράβηξε το νεογέννητο κάτω από τα ερείπια: «Η στέγη είχε πέσει από πάνω τους. Κάποιος με πήρε τηλέφωνο και είπε ότι βρήκαν το πτώμα μιας γυναίκας. Μόλις έφτασα, άρχισα να σκάβω, μετά άκουσα μια φωνή. Ήταν το μωρό, ακόμα κολλημένο στη μητέρα του. Ήμασταν αποφασισμένοι να τη σώσουμε, ξέραμε ότι θα ήταν η μόνη ανάμνηση που θα είχε απομείνει από την οικογένειά της»

Το δραματικό βίντεο της διάσωσης κοινοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έγινε viral. Το μωρό μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και του δόθηκε αρχικά το όνομα «Άγια», που σημαίνει θαύμα στα αραβικά. Ο γιατρός που τη φρόντιζε είπε ότι είχε εξογκώματα και μώλωπες και μετά βίας ανέπνεε. Έξι μήνες μετά, αυτοί οι τραυματισμοί δεν είναι πλέον ορατοί.

«Αμέσως μετά τον σεισμό είχε κάποια προβλήματα στο στήθος λόγω της σκόνης από τα ερείπια, αλλά τώρα η υγεία της είναι εξαιρετική», λέει ο Χαλίλ. «Την πήγα στον γιατρό για να την ελέγξω και τώρα είναι 100% καλά»

Οι τελευταίοι έξι μήνες ήταν δύσκολοι. Όταν η Άφραα βρισκόταν στο νοσοκομείο, χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο προσφέρθηκαν να την υιοθετήσουν, έτσι ο Χαλίλ και η σύζυγός του Χάλα έπρεπε να αποδείξουν ότι ήταν πραγματικοί συγγενείς της πριν τους επιτραπεί να τη φροντίσουν. «Ένιωσα ότι δεν ήθελαν να μας παραδώσουν την Άφραα», λέει. Η Χάλα έπρεπε να κάνει τεστ DNA και περίμενε «σχεδόν 10 ημέρες» για να μάθει νέα.

Υπήρχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία της Άφραα που ο Χαλίλ και η οικογένειά του ανησύχησαν καθώς περίμεναν τα αποτελέσματα του DNA, μήπως κάποιος προσπαθήσει να την απαγάγει. Πέρασαν όσο περισσότερο χρόνο μπορούσαν στο νοσοκομείο και έλαβαν επιπλέον προφυλάξεις. «Τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική αστυνομία μας βοήθησαν να την προστατέψουμε», λέει. «Ήταν πολλοί. Έμειναν στο δωμάτιο δίπλα στην Άφραα και την πρόσεχαν μέρα και νύχτα»

Τελικά, τα αποτελέσματα του DNA επιβεβαίωσαν ότι η Χάλα ήταν συγγενής εξ αίματος - η αδερφή του πατέρα της και το κοριτσάκι πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκαναν ο Χαλίλ και η Χάλα ήταν να της δώσουν ένα νέο όνομα: Άφραα από το όνομα της μητέρας της.

«Είναι ένα από τα παιδιά μου τώρα», λέει ο Χαλίλ. «Δεν μπορώ να περάσω πολύ χρόνο μακριά της. Όταν μεγαλώσει, θα της πω τι συνέβη και θα της δείξω τις φωτογραφίες της μητέρας, του πατέρα και των αδερφών της. Τους θάψαμε την επόμενη μέρα σε ένα κοντινό χωριό που ονομάζεται Χατζ Ισκαντάρ, όπου η Πολιτική Άμυνα είχε σκάψει ομαδικούς τάφους»

Η Χάλα ήταν έγκυος την ίδια περίοδο με τη μαμά της Άφραα και τρεις μέρες μετά τη γέννηση της, έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Την αποκαλούσαν Ατάα από μια άλλη θεία που πέθανε στον σεισμό. Αλλά το σπίτι τους στο Τζινταΐρις υπέστη τόσο μεγάλες ζημιές που δεν μπορούσαν να ζήσουν πια εκεί. «Έχει μεγάλες ρωγμές και δεν είναι ασφαλές», λέει ο Χαλίλ. «Έχασα το σπίτι μου και το αυτοκίνητό μου. Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να στείλω τα παιδιά μου στο σχολείο»

Έμειναν σε μια σκηνή σε έναν καταυλισμό για δύο μήνες όπου η ζωή ήταν «εξαιρετικά δύσκολη, είχε πολύ ζέστη και είχαμε δύο μωρά να φροντίσουμε». Η οικογένεια κατάφερε τελικά να βρει ένα σπίτι προς ενοικίαση όπου μένουν τώρα, αλλά φοβάται ότι δεν θα μπορέσουν να μείνουν για πολύ. «Είναι πολύ ακριβό και δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να το διατηρήσουμε πολύ περισσότερο καθώς το χρειάζεται ο ιδιοκτήτης», λέει ο Χαλίλ.

Οι άνθρωποι προσφέρθηκαν να τους βοηθήσουν να μετακομίσουν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ή στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά εκείνος τους απέρριψε. «Ειλικρινά, εξακολουθούσα να ανησυχώ οτι [αν πάω στο εξωτερικό] μπορεί να μας πάρουν την Άφραα».

Μας θυμίζει ότι «υπάρχουν άνθρωποι που ζουν κάτω από χειρότερες συνθήκες στο Τζινταΐρις». Η γενέτειρά του ήταν μια από τις περισσότερο πληγείσες από τον σεισμό και χιλιάδες άλλες οικογένειες βρέθηκαν σε παρόμοια δύσκολη θέση.

Συνολικά, περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Συρία και την Τουρκία - τουλάχιστον 4.500 στη βορειοδυτική Συρία, όπου περίπου 50.000 οικογένειες εκτοπίστηκαν επίσης, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η παροχή βοήθειας στα τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε αυτήν την ελεγχόμενη από τους αντάρτες περιοχή της Συρίας είναι εξαιρετικά δύσκολη, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν ήδη εκτοπιστεί λόγω του 12ετούς πολέμου της χώρας.

Πηγή: ΒΒC