SOS για την παιδική εργασία: «Πνίγομαι αλλά πρέπει να αντέξω...» - Κινδυνεύει το μέλλον των παιδιών
Το μέλλον εκατομμυρίων παιδιών κινδυνεύει καθώς αυξάνεται ο αριθμός παιδιών που αποσύρονται από το σχολείο για να εργαστούν, δήλωσε στο BBC ο επικεφαλής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, γνωστή και με το διεθνές αρκτικόλεξο ILO.
Ο Gilbert Houngbo, γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), δήλωσε ότι υπήρξε μια «οπισθοδρόμηση» σε περιοχές σε όλο τον κόσμο εν μέσω παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων. Μερικές από τις χειρότερες μορφές εργασίας περιελάμβαναν σεξουαλική εκμετάλλευση. Είπε ότι χρειάζεται επείγουσα δράση.
«Το φαινόμενο της Covid-19 με την άνοδο του πληθωρισμού και το κόστος ζωής που ακολούθησε μόλις έκανε τα πράγματα χειρότερα», είπε. «Αν δεν δράσουμε τώρα και δεν ενεργήσουμε αποφασιστικά και γρήγορα, το πρόβλημα θα [συνεχίσει] να επιδεινώνεται».
Στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τον ΟΗΕ στις αρχές του 2020 διαπίστωσαν ότι περίπου 160 εκατομμύρια παιδιά υπόκεινταν σε παιδική εργασία και ότι η παγκόσμια πρόοδος για τον τερματισμό της είχε σταματήσει για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια. Ο κ. Houngbo, πρώην πρωθυπουργός του Τόγκο, είπε ότι τα πρώτα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η τάση συνεχίζεται.
Είπε ότι ημπίεση του κόστους διαβίωσης -που οφείλεται εν μέρει στην αύξηση των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας που προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία- είχε για ορισμένες οικογένειες «κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο να έχουν ένα γεύμα την ημέρα ή όχι». Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό είχε οδηγήσει στη «χειρότερη μορφή παιδικής εργασίας», όπου οι γονείς ώθησαν τα παιδιά τους στη σεξουαλική εργασία για να βοηθήσουν στη στήριξη των οικογενειών τους.
Στην παραλιακή πόλη Μομπάσα στη νοτιοανατολική Κένυα, ένα 14χρονο κορίτσι είπε στο BBC ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να αναζητήσει δουλειά, καθώς η μητέρα της πάλευε να αντέξει οικονομικά έξοδα για φαγητό και σχολείο για εκείνη και τα δύο αδέρφια της.
Για να βγάλει χρήματα, είπε ότι «κοιμόταν με άντρες, έπλενε ρούχα και έπλενε μαλλιά». Όταν πηγαίνει στο σχολείο, είπε ότι μερικές φορές αισθάνεται τόσο πεινασμένη που «δεν μπορεί να πάρει το στυλό για να γράψει». Μιλώντας από το μικρό τους σπίτι, η μητέρα της είπε ότι «δεν ήταν εύκολο να πεις σε ένα παιδί να κάνει κάτι τέτοιο».
Αλλά είπε ότι δεν ήταν σε θέση να συντηρήσει την οικογένειά της αφού έχασε τη δουλειά της κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τώρα πάλευε να τα βγάλει πέρα πλένοντας ρούχα. «Είναι αποκαρδιωτικό. Θα ήθελα το παιδί μου να πάει σχολείο όπως τα άλλα παιδιά για να βρει μια καλή δουλειά που θα το βοηθήσει στο μέλλον, αλλά επειδή δεν έχω κανένα μέσο αναγκάζεται να το κάνει. δουλειά."
Μια γυναίκα που διευθύνει έναν κοντινό οίκο ανοχής είπε ότι η επιχείρησή της «ανθούσε», καθώς αποκτούσε όλο και περισσότερα νεαρά κορίτσια απελπισμένα για χρήματα. Ο κ. Houngbo είπε ότι η αύξηση της παιδικής εργασίας παρατηρείται σε χώρες χαμηλού-μεσαίου και υψηλού εισοδήματος, καθώς και σε τομείς όπως η γεωργία, τα ορυχεία και οι κατασκευές.
«Σαφώς βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή», είπε, προσθέτοντας ότι «η φτώχεια είναι η βασική αιτία». Οι ακριβείς συνθήκες σε διάφορες χώρες ποικίλλουν, αλλά το ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά (UNICEF) λέει ότι ο πληθωρισμός και το αυξανόμενο κόστος ζωής είναι μια «καθολική ανησυχία» που επηρεάζει τα παιδιά με διάφορους τρόπους.
«Πολλές οικογένειες από απελπισία πρέπει να καταφύγουν σε πραγματικά αδύνατες επιλογές και αρνητικές στρατηγικές αντιμετώπισης που επηρεάζουν τα παιδιά τώρα και μακροπρόθεσμα», δήλωσε η Natalia Winder-Rossi, διευθύντρια του προγράμματος κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής προστασίας της Unicef.
Το BBC έχει επισκεφθεί πολλές χώρες για να δει πώς τα οικονομικά προβλήματα επηρεάζουν τα παιδιά. Στην πόλη Σιδώνα του νότιου Λιβάνου, παιδιά είπαν ότι είχαν εγκαταλείψει το σχολείο για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.
«Όταν ήμουν στο σχολείο ονειρευόμουν να γίνω δασκάλα. [Τώρα] σταμάτησα να ονειρεύομαι», είπε στο BBC η 14χρονη Alaa, η οποία εργάζεται καθαρίζοντας τα σπίτια των ανθρώπων.
Η Unicef λέει ότι περισσότερες από μία στις 10 οικογένειες στο Λίβανο στέλνουν τα παιδιά τους στη δουλειά. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σχεδόν ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας της. «Θα ήθελα να πάω σχολείο φυσικά, αλλά σε αυτήν την κατάσταση ποιος θα σκεφτόταν να πάει σχολείο; Πρέπει να φροντίσεις την οικογένειά σου. Πνίγομαι... αλλά πρέπει να το αντέξω», είπε ο 15χρονος Μωάμεθ, που πουλά χαρτομάντιλα στο δρόμο σε διερχόμενα αυτοκίνητα.
Ωστόσο, ο κ. Houngbo είπε ότι ενώ η κατάσταση ήταν «πολύ ανησυχητική», παρέμεινε αισιόδοξος ότι θα μπορούσαν να βρεθούν λύσεις. Είπε ότι δεν υπάρχει «μια προσέγγιση για όλους», αλλά οι πολιτικές που επικεντρώνονται στην εκπαίδευση, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την πάταξη των παράνομων βιομηχανιών ήταν μεταξύ των ενεργειών που θα μπορούσαν να ληφθούν. Οι κυβερνήσεις πρέπει να «επιταχύνουν τώρα», είπε.