Λιώνει το 10% του όγκου των ελβετικών παγετώνων: Τα δύο τελευταία καταστροφικά χρόνια

Δύο διαδοχικά χρόνια ακραίας αύξησης της θερμοκρασίας στις Άλπεις έχουν εξαφανίσει το 10% του όγκου των ελβετικών παγετώνων – το ίδιο ποσό που χάθηκε τις τρεις δεκαετίες πριν από το 1990, αποκαλύπτει έκθεση που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, όπως δημοσιεύει η ertnews.gr

Εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών σχετικά με το τρομερό τίμημα της κλιματικής αλλαγής, η μελέτη της Κρυοσφαιρικής Επιτροπής (CC) της Ελβετικής Ακαδημίας Επιστημών έδειξε μια δραματική υποχώρηση των παγετώνων και προειδοποίησε ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί.

«Οι παγετώνες της Ελβετίας λιώνουν με ραγδαία αυξανόμενο ρυθμό», ανέφερε σε ανακοίνωσή της.

Το 2022 σηματοδότησε τη χειρότερη χρονιά που έχει καταγραφεί ποτέ για το λιώσιμο των παγετώνων στις ελβετικές Άλπεις, καθώς χάθηκε το 6% του συνολικού όγκου των πάγων.

Οι παγετώνες δεν τα πήγαν πολύ καλύτερα φέτος, όπως έδειξε η έκθεση της CC, με άλλο ένα 4% του όγκου πάγου να καταστρέφεται, «αντιπροσωπεύοντας τη δεύτερη μεγαλύτερη μείωση από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις».

«Η επιτάχυνση είναι δραματική, καθώς μέσα σε δύο μόνο χρόνια χάθηκε τόσος πάγος όσο και μεταξύ 1960 και 1990», αναφέρεται.

Το αποτέλεσμα δύο διαδοχικών ακραίων ετών ήταν η κατάρρευση των γλωσσών των παγετώνων και η εξαφάνιση ορισμένων μικρότερων παγετώνων συνολικά.

«Όλοι οι παγετώνες έλιωσαν πολύ», δήλωσε στο AFP ο Ματίας Χας, επικεφαλής της υπηρεσίας παρακολούθησης παγετώνων στην Ελβετία (GLAMOS).

«Όμως για τους μικρούς παγετώνες, το λιώσιμο είναι ιδιαίτερα δραματικό, επειδή αυτοί οι μικροί παγετώνες εξαφανίζονται πραγματικά αυτή τη στιγμή.»

Το GLAMOS, το οποίο παρακολουθεί 176 από τους περίπου 1.400 παγετώνες της Ελβετίας, σταμάτησε πρόσφατα τις μετρήσεις στον παγετώνα St. Annafirn στο κεντρικό ελβετικό καντόνι Uri, καθώς είχε σχεδόν εξαφανιστεί.

«Μας είχε μείνει μόνο λίγος νεκρός πάγος», παραπονέθηκε ο Χας.

Η μαζική απώλεια παγετώνων που παρατηρήθηκε στην Ελβετία συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με έναν χειμώνα με πολύ χαμηλό όγκο χιονιού, καθώς και με την εκτίναξη των θερμοκρασιών του καλοκαιριού.

«Είναι ένας συνδυασμός της κλιματικής αλλαγής που καθιστά πιο πιθανά τέτοια ακραία γεγονότα και ο πολύ κακός συνδυασμός των μετεωρολογικών ακραίων φαινομένων», εξήγησε ο Χας.

«Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, θα βλέπουμε κάθε χρόνο τέτοιο φαινόμενο».

Οι επιστήμονες έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι οι παγετώνες της Ελβετίας θα μπορούσαν σχεδόν να εξαφανιστούν μέχρι το τέλος του αιώνα, αν δεν ληφθούν περισσότερα μέτρα για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

«Έχουμε δει τόσο έντονες κλιματικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια που είναι πραγματικά δυνατό να φανταστούμε αυτή τη χώρα χωρίς παγετώνες», δήλωσε ο Χας.

Ωστόσο, ο Χας αναγνώρισε ότι ακόμη και αν ο κόσμος καταφέρει να επιτύχει τους στόχους του Παρισιού για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη κατά 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, μόνο το ένα τρίτο περίπου του όγκου των παγετώνων στην Ελβετία θα μπορούσε να σωθεί.

Αυτό σημαίνει ότι «όλοι οι μικροί παγετώνες θα εξαφανιστούν ούτως ή άλλως και οι μεγάλοι παγετώνες θα είναι πολύ μικρότεροι», είπε, αλλά τόνισε ότι τουλάχιστον «θα υπάρχουν κάποιοι πάγοι στις υψηλότερες περιοχές των Άλπεων και κάποιοι παγετώνες που θα μπορούμε να δείξουμε στα εγγόνια μας».

«Σταθεροποίηση του κλίματος»

Τόνισε επίσης την ανάγκη «σταθεροποίησης του κλίματος με το μηδενισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα το συντομότερο δυνατό».

Το φετινό λιώσιμο επηρέασε τους παγετώνες σε ολόκληρη την Ελβετία, με εκείνους στα νότια και ανατολικά της χώρας να έχουν πληγεί ιδιαίτερα.

Η μέση απώλεια πάχους πάγου εκεί έφτασε τα τρία μέτρα και ήταν «σημαντικά υψηλότερη από τις τιμές που καταγράφηκαν το θερμό καλοκαίρι του 2003», δήλωσαν οι ερευνητές.

Η μελέτη έδειξε ότι ακόμη και ορισμένοι παγετώνες πάνω από τα 3.200 μέτρα, οι οποίοι μέχρι πρόσφατα είχαν «διατηρήσει την ισορροπία τους», είδαν αρκετά μέτρα πάγου να λιώνουν.

Η χρονιά σημαδεύτηκε από σχεδόν καθόλου βροχοπτώσεις κατά τους χειμερινούς μήνες 2022-23, που σημαίνει πολύ λιγότερη χιονοκάλυψη από ό,τι συνήθως, ενώ ακολούθησε το τρίτο θερμότερο καλοκαίρι στις Άλπεις από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις.

Έγινε τόσο ζεστό που σε ένα στάδιο, το σημείο πήξης πάνω από την οροσειρά ανήλθε στα 5.298 μέτρα – πολύ πιο πάνω από τις υψηλότερες κορυφές και ξεπερνώντας κατά πολύ το ρεκόρ της γραμμής μηδέν βαθμών.