Αποκάλυψη για τα γλυπτά του Παρθενώνα: Ήταν πολύχρωμα, επιβεβαιώνει νέα έρευνα
Τα κλασικά ελληνικά μαρμάρινα γλυπτά εμφανίζονται σήμερα σαν λευκά. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι, σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η οποία διαπίστωσε ότι τα διάσημα γλυπτά του Παρθενώνα ηλικίας 2.500 ετών ήταν πολύχρωμα, ζωγραφισμένα με φυτικά μοτίβα και άλλα περίτεχνα σχέδια.
Χρησιμοποιώντας μια μη επεμβατική τεχνική απεικόνισης, οι ερευνητές του Βρετανικού Μουσείου – όπου βρίσκονται σχεδόν τα μισά από τα γλυπτά καθώς και του Βασιλικού Κολλεγίου του Λονδίνου βρήκαν ίχνη χρώματος σε 11 από τις 17 μορφές και από ένα τμήμα της ζωφόρου που εκτίθεται στο μουσείο, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Antiquity.
Η βαφή συχνά δεν επιβιώνει στα αρχαιολογικά ευρήματα, ειδικά σε περιπτώσεις όπως τα γλυπτά του Παρθενώνα που χρονολογούνται μεταξύ 447 και 438 π.Χ. και ήταν συνεχώς εκτεθειμένα στο περιβάλλον, δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας δρ Τζιοβάνι Βέρρι, επιστήμονας συντήρησης στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο, ο οποίος προηγουμένως ήταν ερευνητής στο Βρετανικό Μουσείο.
«Αυτά είναι απλά λεπτά στρώματα χρώματος στην κορυφή της επιφάνειας αυτών των αντικειμένων, και έτσι βρίσκονται στη διεπαφή μεταξύ όλων όσων συμβαίνουν. Το χρώμα είναι το πρώτο που δέχεται την επίδραση του περιβάλλοντος», δήλωσε ο Βέρρι. «Είναι επίσης πιθανό ότι κατά τη διάρκεια των επεξεργασιών συντήρησης – αποκατάστασης – αυτά τα μικρά ίχνη που έμοιαζαν ουσιαστικά με βρωμιά, αφαιρέθηκαν κατά λάθος».
Η Ελλάδα έχει επανειλημμένα ζητήσει την επιστροφή των γλυπτών που ο Βρετανός διπλωμάτης Λόρδος Έλγιν αφαίρεσε από τον επιβλητικό ναό του Παρθενώνα στην Αθήνα στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ήταν πρεσβευτής στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία τότε κυβερνούσε την Ελλάδα.
Το υπέρυθρο φως ανιχνεύει ίχνη από καιρό χαμένου χρώματος
Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για την εύρεση του χρώματος δημιουργήθηκε το 2007 από τον Βέρρι και είναι γνωστή ως απεικόνιση φωταύγειας που προκαλείται από το ορατό φως. Η διαδικασία χρησιμοποιεί υπέρυθρο φως που βρίσκει μικροσκοπικά ίχνη χρώματος που το μάτι δεν μπορεί να δει, δήλωσε ο Βέρρι. Φωτίζοντας τα γλυπτά με το κόκκινο φως, μια χρωστική ουσία γνωστή ως «αιγυπτιακό μπλε» απορροφά το φως και εμφανίζεται στην κάμερα ως λαμπερό λευκό.
Το «αιγυπτιακό μπλε» ήταν μια δημοφιλής χρωστική ουσία της εποχής της που παρασκευαζόταν με τη χρήση ασβεστίου, χαλκού και πυριτίου, σύμφωνα με τη Βασιλική Εταιρεία Χημείας. Το φωτεινό μπλε εκτιμήθηκε ιδιαίτερα για τη σπανιότητά του και συνήθως φυλασσόταν για βασιλικές οικογένειες ή απεικονίσεις από θεότητες.
Το μοβ χρώμα με βάση τα οστρακοειδή μπορεί να ανιχνευθεί με μια τεχνική που ονομάζεται φθορισμός ακτίνων Χ, δήλωσε ο Βέρρι, αλλά αυτό το χρώμα δεν υπήρχε σε αυτή την περίπτωση.
Τα κλασικά κείμενα αναφέρονται σε ένα άπιαστο μοβ χρώμα, προστίθεται στη μελέτη, αλλά τα συστατικά δεν αποκαλύφθηκαν επειδή το χρώμα θεωρήθηκε τόσο πολύτιμο.
«Αυτή η πρόσφατη μελέτη δίνει περισσότερες αποδείξεις ότι η πολύχρωμη διακόσμηση ήταν συνηθισμένη στην αρχαία ελληνική τέχνη», δήλωσε ο Μιχάλης Κοσμόπουλος, καθηγητής αρχαιολογίας και ελληνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι-Σεντ Λούις, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ο ίδιος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
«Αυτό είναι μεγάλη υπόθεση, διότι αμφισβητεί την παραδοσιακή δυτική ιδέα ότι η κλασική τέχνη ήταν μόνο απλό λευκό μάρμαρο και δείχνει πόσο σημαντικό ήταν το χρώμα για τους αρχαίους Έλληνες καλλιτέχνες. Τα ευρήματα αυτά μας βοηθούν να κατανοήσουμε τη δημιουργική διαδικασία πίσω, καθώς και το νόημα του Παρθενώνα και των γλυπτών του».
Σε αυτό το στάδιο, η ανακατασκευή της αρχικής εμφάνισης των γλυπτών «δεν είναι πραγματικά δυνατή», δήλωσε ο Βέρρι, καθώς η τεχνική απεικόνισης εντόπισε μόνο μπλε χρώμα και «επειδή η αναπαραγωγή με σύγχρονους όρους ενός από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ανθρωπότητας δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί ελαφρά τη καρδία», πρόσθεσε ο Βέρρι.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι δεν υπήρχαν σημάδια χάραξης ή τριβής στα γλυπτά που συνήθως παρατηρούνται για να βοηθήσουν την πρόσφυση του χρώματος.
«Αυτό που καταφέραμε πραγματικά να αποδείξουμε δεν είναι συγκεκριμένες επιφάνειες για την εφαρμογή των χρωμάτων, αλλά μάλλον ότι τόσο η γλυπτική όσο και το χρώμα είχαν σχεδιαστεί ως μέρος του ίδιου στόχου», δήλωσε ο Γουίλιαμ Γουότον, ερευνητής της μελέτης από το Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου. «Η εξαιρετική φροντίδα και προσοχή στην παραγωγή γλυπτών -τόσο της γλυπτικής όσο και του χρώματος- ήταν στην πραγματικότητα ορατά σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο σε ένα επίπεδο που μόλις τώρα αρχίζουμε να κατανοούμε».
Η μελέτη επισημαίνει παλαιότερες περιπτώσεις όπου ελληνικά γλυπτά βρέθηκαν χρωματισμένα, όπως το 2008, όταν συντηρητές στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα βρήκαν μια πρασινωπή χρωστική ουσία στη Δυτική ζωφόρο με έναν ιππέα.
Ο Βέρρι δήλωσε ότι ελπίζει ότι σύντομα θα αναπτυχθεί περαιτέρω απεικόνιση για να βρεθούν και άλλα χρώματα που υπάρχουν στα γλυπτά.