Swim till I Sank: Λεύκωμα-αναδρομή σε πορεία δεκαετιών του Gabriele Stabile στο φωτορεπορτάζ

Έχοντας δουλέψει για χρόνια ως φωτορεπόρτερ στην Ιταλία, τις ΗΠΑ, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, η δυσαρέσκειά του να βλέπει τις φωτογραφίες του να συνθλίβονται στον κύκλο των ειδήσεων τον ώθησε να προσπαθήσει να τις ιδιοποιηθεί και πάλι. «Δεν μπορούσα πια να τις βλέπω όπως ήταν» εξομολογείται «πήγαινα σ' ένα μέρος σαν τη Γάζα ή τη Λαμπεντούζα και περνούσα χρόνο σε νοσοκομεία, φυλακές, όπου συναντούσα ανθρώπους με τους οποίους δημιουργούσα σχέση σε καταστάσεις που ήταν πολύ περίπλοκες για να τις αφηγηθεί κανείς πλήρως σε εκδοτικό πλαίσιο. Όταν και αν δημοσιευθούν, οι φωτογραφίες θα χωρέσουν σε συγκεκριμένη αφήγηση που θα κρατήσει την προσοχή για λίγα δευτερόλεπτα, ενώ στη ζωή μου αυτές οι συναντήσεις έχουν τεράστιο βάρος».

Δείτε την gallery:

Όποτε επέστρεφε από επαγγελματικό ταξίδι, ο Stabile δημιουργούσε laser εκτυπώσεις αυτών των φωτογραφιών και τις έβαζε σε μια τσάντα η οποία στο διάβα των χρόνων μάζευε σκόνη. «Θυμάμαι τον Βιμ Βέντερς να λέει ότι οι ψηφιακές εικόνες, σε αντίθεση με το φιλμ, εμπεριέχουν μια εγγενή πρόσκληση για διαχείριση» λέει· δανειζόμενος ακρυλικές μπογιές από τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Pax Paloscia, άρχισε να πειραματίζεται με διάφορες επιφάνειες. Δοκίμασε χαρτί, ξύλο, καμβά πριν καταλήξει να δουλέψει πάνω σε διαφανή επιφάνεια. «Αν μεταφέρεις τη φωτογραφία πάνω σε μια διαφανή πλάκα, παίρνεις ένα θετικό δημιουργημένο από μια κλίμακα γκρί αποχρώσεων. Αφαιρούσα το χαρτί από πίσω για να ελαφρύνω τη φωτογραφία και στο επίπεδο του υλικού και μεταφορικά. Τα λευκά εξαφανίζονται και ό,τι παρέμενε ήταν φως και σκιές πάνω σε ένα διαφανές φύλλο. Τότε άρχιζα να ζωγραφίζω ή να ξύνω την επιφάνεια, και μπήκα σε έναν διαφορετικό κόσμο» εξήγησε.

Το «Swim till I Sank», το οποίο βραβεύθηκε με το Bastianelli Award ως το καλύτερο βιβλίο του 2023, κυκλοφόρησε από RVM.