Το νερό στη Γη γίνεται πιο αλμυρό: «Καμπανάκι» για μία άγνωστη περιβαλλοντική απειλή

Ο κίνδυνος από την ρύπανση του πλανήτη με αλάτι δεν είναι για κάποια «υποθετική» και σχετικά απίθανη απειλή, όπως για παράδειγμα, ένας μετεωρίτης που χτυπά τη Γη, αναφέρει το skai.gr.

Το εν λόγω ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται σοβαρά ενώ πρόκειται για έναν «κοιμισμένο γίγαντα», δήλωσε ο Sujay Kaushal, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Reviews Earth & Environment.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι το αλάτι είναι η λευκή σκόνη που βάζουμε στο φαγητό μας ή το αλάτι στους ωκεανούς, με τη χημική ονομασία χλωριούχο νάτριο (NaCl). Το άλας νατρίου μπορεί επίσης να βρεθεί σε απορρυπαντικά, άλλα προϊόντα οικιακής χρήσης και άλλα, αλλά υπάρχουν πολλά διαφορετικά άλατα, όπως το ασβέστιο, το μαγνήσιο και άλλα ιόντα που χρησιμοποιούνται σε πρόσθετα προϊόντα, και όλα αυτά αυξάνονται σε μέρη όπου συνήθως δεν εμφανίζονταν .

Τα τελευταία 50 χρόνια, τα ιόντα αλατιού έχουν αυξηθεί σε ρυάκια και ποτάμια καθώς οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν και να παράγουν περισσότερα άλατα, λέει η μελέτη. Η ομάδα διαπίστωσε ότι σε όλη την υδρόγειο, περίπου 2,5 δισεκατομμύρια στρέμματα εδάφους - μια περιοχή όσο το μέγεθος των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν γίνει πιο αλμυρά. Οι αλμυρές λίμνες επίσης στεγνώνουν και στέλνουν στοιχεία στον αέρα.

Οι αυξημένες συγκεντρώσεις αλατιού θα μπορούσαν να γίνουν «μια υπαρξιακή απειλή» για τα αποθέματα γλυκού νερού μας, είπαν οι συγγραφείς της μελέτης.

Το αλάτι είναι ένα φυσικό και απαραίτητο συστατικό της Γης. Η ένωση ανεβαίνει στην επιφάνεια αργά κατά μεγάλες γεωλογικές χρονικές κλίμακες, μέσω φυσικών διεργασιών όπως η διάβρωση των ιζηματογενών πετρωμάτων. Όταν εκτίθεται στην επιφάνεια, το αλάτι μπορεί να αναμιχθεί με το νερό, να μεταφερθεί στο νερό ή να πάει στον αέρα. Οι ζωντανοί οργανισμοί, από τα φυτά μέχρι τους ανθρώπους, προσλαμβάνουν μικρές ποσότητες που βοηθούν στη ρύθμιση των καθημερινών λειτουργιών. Το περίσσευμα αλατιού έρχεται σε επαφή με μόρια νερού, εισχωρώντας στα υπόγεια ύδατα, το έδαφος και τους ωκεανούς.

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν αλλάξει αυτόν τον φυσιολογικό κύκλο του αλατιού τις τελευταίες δεκαετίες, διαπίστωσε η επιστημονική ομάδα. Η γεωργία, η εξόρυξη, οι κατασκευές, η επεξεργασία νερού και δρόμων και άλλες βιομηχανικές δραστηριότητες αυξάνουν την ποσότητα αλατιού στο έδαφος, στα συστήματα πόσιμου νερού και στον αέρα.