Ισραήλ: Συγκλονίζει ο πατέρας των νεότερων ομήρων της Χαμας - «Πώς μπορείς να μισήσεις ένα παιδί;»

Στον κήπο του σπιτιού του στο κεντρικό Ισραήλ, ανάμεσα στους φοίνικες που απλώνονται στον πρωινό ήλιο, ο Γιόνι Άσερ δείχνει στο ρεπόρτερ του BBC ένα βίντεο στο τηλέφωνό του. Είναι από τα δύο μικρά κορίτσια του, που κάθονται σε ένα κρεβάτι και τραγουδούν to Happy Birthday. Η Ραζ, η μεγαλύτερη με μακριά ξανθά μαλλιά, είναι μόλις τεσσάρων ετών. Η αδερφή της Αβίβ, πιο μελαχρινή, σαν τον μπαμπά της, είναι μόλις δύο. «Το έφτιαξαν για τα γενέθλιά μου τον Ιούλιο», λέει. Τέσσερις μήνες μετά, ο 37χρονος πατέρας και σύζυγος είναι μόνος στο σπίτι.

Οι μικρές μαζί με τη μητέρα τους Ντορόν συνελήφθησαν στις 7 Οκτωβρίου στην άνευ προηγουμένου διασυνοριακή επίθεση της Χαμάς. Θεωρείται ότι είναι από τις νεότερες από τους 240 ομήρους που κρατούνται στη Γάζα. «Είχαν επισκεφτεί τη γιαγιά τους για τις διακοπές στο Nιρ Οζ», λέει ο Γιόνι. Το ισραηλινό κιμπούτς βρίσκεται μόλις δύο μίλια από τη Γάζα. Ήταν μια από τις κοινότητες που επλήγησαν περισσότερο από την επίθεση, καθώς ένας στους τέσσερις από αυτούς που ζούσαν εκεί πιστεύεται ότι σκοτώθηκε ή απήχθη από τη Χαμάς.

Ο ίδιος δεν ήταν με την οικογένειά του εκείνη την ημέρα. Είχε μείνει σπίτι για δουλειά, εκατό μίλια μακριά. Η πρώτη επιβεβαίωση ότι η οικογένειά του είχε απαχθεί από τη Χαμάς ήρθε σε ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε στο TikTok από το εσωτερικό της Γάζας. Στο βίντεο διάρκειας πέντε δευτερολέπτων, φαίνεται η σύζυγός του Ντορόν, ακόμα με το νυχτικό της στριμωγμένη σε ένα μηχανοκίνητο καρότσι που περιβάλλεται από ένοπλους της Χαμάς. Η Ραζ είναι εκεί με ένα ροζ καλοκαιρινό φόρεμα. «Αυτό είναι το χέρι της Αβίβ», λέει ο Γιόνι δείχνοντας πέντε μικροσκοπικά δάχτυλα που απλώνονται προς τη μητέρα της.

Αυτό έγινε πριν από περισσότερες από τρεις εβδομάδες. Ο Γιόνι δεν έχει δει ούτε έχει ακούσει την οικογένειά του από τότε. Η γιαγιά τους, Εφρατ Καρτς, βρέθηκε νεκρή. Ο σύντροφός της, Γκάντι Μοζές, που επίσης απήχθη, αγνοείται. «Ο μόνος τρόπος να το περιγράψεις είναι η κόλαση», λέει ο Γιόνι «Είναι ο ορισμός της κόλασης».

«Πώς μπορώ να φάω όταν δεν ξέρω τι τρώει η οικογένειά μου; Πώς μπορώ να κοιμηθώ όταν δεν ξέρω αν είναι κρύα ή πολύ ζεστά;» «Ως πατέρας, αν είδατε ποτέ τα παιδιά σας να χοροπηδούν στο κρεβάτι ή στον καναπέ, ανησυχείτε ότι θα πέσουν με το κεφάλι τους. Φανταστείτε λοιπόν πώς νιώθω σε αυτή την κατάσταση. Όλα είναι τρομακτικά για μένα»

Προς το παρόν, το μόνο που έχει ο Γιόνι είναι αναμνήσεις. Και μέσα στο σπίτι της οικογένειας, είναι παντού. Φωτογραφίες και παιδικά έργα στον τοίχο. Μικροσκοπικά αποτυπώματα χεριών σε κόκκινο χρώμα.«Τους άρεσε να ζωγραφίζουν. Η Ραζ το έκανε αυτό για μένα» λέει ο Γιόνι, δείχνοντας μια φιγούρα που μοιάζει με κινούμενα σχέδια σε έναν πίνακα με καρφίτσα που προορίζεται να του μοιάζει. «Μου είπε ότι είναι υπερήρωας».

Η Αβίβ είναι μόλις δύο ετών. Αυτή και η αδερφή της Ραζ, 4 ετών, είναι από τους νεότερους που πιστεύεται ότι κρατούνται στη Γάζα. «Πάντα τους άρεσε να προσποιούνται ότι μαγειρεύουν για μένα».

Πώς αισθάνεται για τα δεινά στη Γάζα, που βρίσκεται τώρα υπό τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς για σχεδόν ένα μήνα και όπου τα Ηνωμένα Έθνη λένε ότι χιλιάδες παιδιά έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί. «Τα παιδιά είναι παιδιά, δεν έχει σημασία από ποια χώρα είναι. Τα παιδιά πρέπει να είναι εκτός αντιπαράθεσης. Δεν μπορώ να μισήσω ούτε τα παιδιά των λεγόμενων εχθρών μου. Πώς μπορείς να μισείς ένα παιδί;»

Και τι γίνεται με τα βίντεο ομήρων που κυκλοφόρησε η Χαμάς; «Δεν ήταν εύκολο να το δεις», απαντά.. «Είναι αυτοί που απήχθησαν. Η Χαμάς τους εκμεταλλεύεται με κυνικό και τρομακτικό τρόπο, προκειμένου να κάνει κάποιου είδους ψυχολογικό πόλεμο»

Σε ηλικία 37 ετών, ο ίδιος γνώρισε τη σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων σε όλη του τη ζωή. Οι γονείς του το ήξεραν πριν από αυτόν. Αλλά για αυτόν, η 7η Οκτωβρίου είναι προφανώς η χειρότερη στιγμή. «Είναι μια μέρα Ολοκαυτώματος», μου λέει, καθώς κάνει μια παύση για να διαλέξει τα λόγια του.

«Ξέρω ότι είναι μια σκληρή λέξη. Αλλά εκείνη η μέρα ήταν η χειρότερη στην ιστορία του εβραϊκού λαού και του ισραηλινού λαού.» Θα μπορέσει ποτέ το Ισραήλ να ξεπεράσει το συλλογικό του τραύμα; «Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είναι σαν τη δική μου προσωπική υπόθεση. Είτε θα παλέψω ή θα χαθώ», λέει. «Πρέπει να ανακάμψουμε. Θα είναι πολύ δύσκολο. Αλλά πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα, το έθνος μας θα ανακάμψει. Προς το παρόν όμως, το μόνο που μπορεί να κάνει ο Γιόνι είναι να περιμένει και να λέει την ιστορία της οικογένειάς του.