Σπάνια ανακάλυψη: Ο «χρυσός» τυφλοπόντικας που κολυμπάει στην άμμο εμφανίστηκε μετά από 86 χρόνια

Ένας ιριδίζων χρυσός τυφλοπόντικας που δεν είχε καταγραφεί πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανακαλύφθηκε ξανά να «κολυμπάει» στην άμμο κοντά στην παράκτια πόλη Port Nolloth στη βορειοδυτική Νότια Αφρική.

Ο χρυσός τυφλοπόντικας του De Winton (Cryptochloris wintoni), που προηγουμένως φοβόταν ότι είχε εξαφανιστεί, ζει σε υπόγεια λαγούμια και τελευταία φορά εθεάθη το 1937. Παίρνει το «χρυσό» του όνομα από τις λιπαρές εκκρίσεις που λιπαίνουν τη γούνα του για να μπορεί να «κολυμπάει» μέσα στους αμμόλοφους. Αυτό σημαίνει ότι δεν δημιουργεί συμβατικές σήραγγες, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολο τον εντοπισμό του.

Είναι επίσης τυφλός, βασίζεται στην εξαιρετικά ευαίσθητη ακοή του και ακινητοποιείται εάν αισθανθεί δονήσεις που προκαλούνται από την κίνηση πάνω από το έδαφος. Έχει συμπεριληφθεί μεταξύ των «πιο καταζητούμενων» σε μια λίστα χαμένων ειδών που συνέταξε η παγκόσμια ομάδα διατήρησης Re:wild.

πηγή φωτό: globalwildlife.org

Ο τυφλοπόντικας ανακαλύφθηκε ξανά 86 χρόνια μετά την τελευταία παρατήρηση του, χάρη σε μια διετή έρευνα από οικολόγους και έναν σκύλο, ο οποίος εκπαιδεύτηκε να μυρίζει χρυσούς τυφλοπόντικες. Τα ευρήματά τους έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Biodiversity and Conservation.

«Ήταν πολύ συναρπαστικό να είμαι μέλος μιας ομάδας που αναζητούσε χαμένα είδη. Το κερασάκι στην τούρτα είναι να βρεθεί ένα», δήλωσε η Esther Matthew, ανώτερη αξιωματικός πεδίου στο Endangered Wildlife Trust.

Ερευνητές από το EWT και το Πανεπιστήμιο της Πρετόρια συνεργάστηκαν με τον σκύλο, ο οποίος τους ειδοποίησε ξαπλώνοντας επί τόπου όταν εντόπισε τη μυρωδιά.

Κάθε φορά που σταματούσε, συνέλεγαν ένα δείγμα εδάφους, το οποίο αργότερα ελέγχθηκε για περιβαλλοντικό DNA (eDNA). Αυτό ανιχνεύει DNA από κύτταρα του δέρματος, ούρα, κόπρανα και βλεννογόνους, τα οποία οι τυφλοπόντικες απελευθερώνουν καθώς κινούνται μέσα στους αμμόλοφους. Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική, η ομάδα έψαξε έως και 18 χιλιόμετρα αμμόλοφων σε μια μέρα. Συνέλεξαν συνολικά 100 δείγματα άμμου και τελικά συνάντησαν δύο χρυσούς τυφλοπόντικες De Winton.

Η έρευνα πεδίου έγινε το 2021 και η ομάδα σκέφτηκε ότι μπορεί να βρήκαν τον τυφλοπόντικα, αλλά ο De Winton μοιάζει πολύ με άλλους χρυσούς τυφλοπόντικες, οπότε το εύρημα δεν επιβεβαιώθηκε μέχρι να ακολουθηθούν γενετικά τα δείγματα.

πηγή φωτό: globalwildlife.org

«Αν και πολλοί άνθρωποι αμφέβαλλαν ότι ο χρυσός τυφλοπόντικας του De Winton ήταν ακόμα εκεί έξω, είχα καλή πίστη ότι το είδος δεν είχε ακόμη εξαφανιστεί», δήλωσε ο Cobus Theron, ανώτερος διευθυντής διατήρησης στο EWT και μέλος της ομάδας αναζήτησης. «Τώρα, όχι μόνο έχουμε λύσει το αίνιγμα, αλλά έχουμε αξιοποιήσει αυτό το σύνορο του eDNA όπου υπάρχει τεράστια ευκαιρία – όχι μόνο για τους τυφλοπόντικες αλλά και για άλλα χαμένα ή απειλούμενα είδη».

Υπάρχουν 21 γνωστά είδη χρυσών σκωληκοειδών, τα περισσότερα ζουν μόνο στη Νότια Αφρική. Η ομάδα βρήκε στοιχεία για τρεις άλλους τυφλοπόντικες, συμπεριλαμβανομένου του χρυσού τυφλοπόντικα του Van Zyl, ο οποίος επίσης κινδυνεύει.

πηγή φωτό: globalwildlife.org

Από τότε που διεξήχθη η έρευνα το 2021, το EWT βρήκε τέσσερις ακόμη πληθυσμούς χρυσών τυφλοπόντικων του De Winton και οι ερευνητές πιστεύουν ότι το Port Nolloth φιλοξενεί έναν υγιή πληθυσμό από αυτούς. Ωστόσο, η περιοχή δεν προστατεύεται και απειλείται από την εξόρυξη διαμαντιών.

«Πρέπει να εντοπίσουμε περιοχές για να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας για διατήρηση ... και να ασφαλίσει προστατευόμενες περιοχές για να βεβαιωθεί ότι εξακολουθούν να υπάρχουν οχυρά για αυτά τα είδη», δήλωσε ο JP Le Roux, πρώην αξιωματικός πεδίου της EWT.

Πηγή: The Guardian