Ισραηλινός αξιωματούχος παραδέχεται: «Δεν θα έρθει ειρήνη, αν δεν αποκτήσουν κράτος οι Παλαιστίνιοι»

Πρώην αρχηγός της υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας του Ισραήλ Σιν Μπετ είπε σε συνέντευξή του ότι το Ισραήλ δεν θα έχει ασφάλεια έως ότου οι Παλαιστίνιοι αποκτήσουν το δικό τους κράτος και οι ισραηλινές αρχές θα πρέπει να απελευθερώσουν τον Mαρουάν Μπαργκούτι, τον φυλακισμένο ηγέτη της δεύτερης Ιντιφάντα, για να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων.

Ο Άμι Άγιαλον, ένας απόστρατος ναύαρχος που διοικούσε επίσης το ναυτικό του Ισραήλ, τραυματίστηκε στη μάχη και παρασημοφορήθηκε για την υπηρεσία του, είπε επίσης ότι η καταστροφή της Χαμάς δεν ήταν ρεαλιστικός στρατιωτικός στόχος και η τρέχουσα επιχείρηση στη Γάζα κινδυνεύει να εδραιώσει την υποστήριξη της οργάνωσης.

«Εμείς οι Ισραηλινοί θα έχουμε ασφάλεια μόνο όταν αυτοί, οι Παλαιστίνιοι, θα έχουν ελπίδα. Αυτή είναι η εξίσωση», είπε σε συνέντευξή του στο σπίτι του. «Για να πούμε το ίδιο στη στρατιωτική γλώσσα: δεν μπορείτε να αποτρέψετε κανέναν, ένα άτομο ή μια ομάδα, αν πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει».

Είπε ότι ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα ήταν ένας ακόμη, μετά τη φρίκη της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου, κατά την οποία η Χαμάς έσφαξε τουλάχιστον 1.200 ανθρώπους και συνέλαβε περισσότερους από 240 ομήρους Αλλά πάρα πολλοί Ισραηλινοί δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι η Χαμάς δεν εκπροσωπεί όλους τους Παλαιστίνιους ή ότι είχαν νόμιμη αξίωση για το δικό τους κράτος, είπε.

Ο Αγιαλόν είπε ότι οι περισσότεροι Ισραηλινοί πίστευαν ότι «όλοι οι Παλαιστίνιοι είναι η Χαμάς ή υποστηρικτές της Χαμάς» και δεν αποδέχονταν την έννοια της παλαιστινιακής ταυτότητας. «Τους βλέπουμε ως ανθρώπους, όχι ως «λαό, ως έθνος», είπε. «Δεν μπορούμε να δεχτούμε [την ιδέα ενός παλαιστινιακού λαού] γιατί αν το κάνουμε, δημιουργεί ένα τεράστιο εμπόδιο στην έννοια του κράτους του Ισραήλ».

Πιστεύει ότι η απελευθέρωση του Μπαργκούτι, ενός Παλαιστίνιου που φυλακίστηκε το 2002 και εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης για φόνο μετά την ηγεσία της δεύτερης ιντιφάντα, θα ήταν ένα ζωτικό βήμα προς ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, θα κέρδιζε το υψηλόβαθμο στέλεχος της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, στις ανοιχτές εκλογές.

«Κοιτάξτε τις παλαιστινιακές κάλπες. Είναι ο μόνος ηγέτης που μπορεί να οδηγήσει τους Παλαιστίνιους σε ένα κράτος δίπλα στο Ισραήλ. Πρώτα από όλα γιατί πιστεύει στην έννοια των δύο κρατών και δεύτερον γιατί κέρδισε τη νομιμότητά του, μένοντας στις φυλακές μας» είπε.

Παραδέχτηκε ότι το τρέχον πολιτικό κλίμα του Ισραήλ, όπου οι απόψεις του είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλείς και ο πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, έχει υποσχεθεί να «καταστρέψει τη Χαμάς», σήμαινε ότι υπήρχε μικρή προοπτική η συμβουλή του να ακολουθηθεί αμέσως. «Κάθε φορά που λέω ότι το μίσος δεν είναι σχέδιο, δεν είναι πολιτική, ο κόσμος αναστατώνεται», είπε.

Η υποστήριξη προς τον Μπαργκούτι αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι η σημερινή παλαιστινιακή υποστήριξη στη Χαμάς δεν βασίζεται στον ενθουσιασμό για την ιδεολογία της ομάδας, αλλά στην αίσθηση ότι είναι η μόνη φατρία που αγωνίζεται αποτελεσματικά για ένα παλαιστινιακό κράτος, είπε ο Αγιαλόν.

Η μη βία που αγκαλιάστηκε τα τελευταία χρόνια από την αντίπαλη φατρία της Φάταχ έχει απαξιωθεί από τις επανειλημμένες αποτυχίες των διπλωματικών προσπαθειών για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, το οποίο είναι επικίνδυνο τόσο για τους Ισραηλινούς όσο και για τους Παλαιστίνιους.

Κατέληξε όψιμα στις σημερινές του απόψεις λέει, αφού έφυγε από τον στρατό όπου ο εχθρός θεωρούνταν απλώς ένας στόχος που πρέπει να σκοτωθεί, είπε. Η θέση του στη Σιν Μπετ απαιτούσε να συναντά τακτικά Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένου του εκλιπόντος ηγέτη της PLO Γιάσερ Αραφάτ.

Έκανε φίλους Παλαιστίνιους, ανάμεσά τους τον αρχηγό ασφαλείας της ΠΑ Τζιμπρίλ Ρατζούμπ και τη Σάρι Νουσέιμπε, μια καθηγήτρια φιλοσοφίας από την Ιερουσαλήμ που μπορεί να ανιχνεύσει την παρουσία της οικογένειάς της εκεί από τον 7ο αιώνα. «Μπορώ λοιπόν να της πω, εντάξει, αυτή η γη είναι δική μου και είσαι επισκέπτρια εδώ; Είναι ανοησία»

Ο Αγιαλόν είπε ότι οι προσπάθειες εξομάλυνσης σε μία Μέση Ανατολή όπου οι Παλαιστίνιοι δεν είχαν κράτος ή πολλές ελπίδες ήταν ένας από τους παράγοντες που η Χαμάς εξαπέλυσε τις επιθέσεις στις 7 Οκτωβρίου.«Κατά κάποιον τρόπο αυτό που ήθελε να κάνει [το ανώτερο στέλεχος της Χαμάς, Γιάχια Σινουάρ], ήταν να πει σε όλους στον αραβικό κόσμο, στον μουσουλμανικό κόσμο και στη διεθνή κοινότητα, στην Αμερική, στην Ευρώπη: δεν θα πετύχετε τίποτα στη Μέση Ανατολή, εκτός αν βάλετε στο τραπέζι το παλαιστινιακό ζήτημα» είπε.

«Η τραγωδία είναι ότι το έκανε. Σήμερα δεν έχετε παρά να ακούσετε τον [Τζο] Μπάιντεν. Κανείς δεν πιστεύει ότι μπορούμε να επιτύχουμε μια καλύτερη πραγματικότητα εδώ αν δεν αποδεχτούμε την πραγματικότητα δύο κρατών».

Είπε ότι το μόνο πράγμα στο οποίο συμφωνούν σχεδόν όλοι στη διεθνή κοινότητα –τόσο οι εχθροί του Ισραήλ όσο και οι σύμμαχοί του, από την Κίνα μέχρι τις ΗΠΑ, τη Ρωσία έως τις περιφερειακές δυνάμεις– ήταν η ανάγκη για μια λύση δύο κρατών. «Η άλλη επιλογή είναι να συνεχίσουμε να πολεμάμε, όταν γνωρίζουμε ότι οι πόλεμοι γίνονται όλο και πιο βίαιοι και γνωρίζουμε σήμερα ότι ο εχθρός γίνεται όλο και πιο ριζοσπαστικός».

Η φύση της Χαμάς σήμαινε ότι η καταστροφή της ήταν ένας αδύνατος στόχος για έναν στρατό, είπε ο Αγιαλόν, αν και αρνήθηκε να σχολιάσει την τρέχουσα ηγεσία του Ισραήλ. Η Χαμάς δεν είναι απλώς μια πολιτοφυλακή, αλλά «μια ιδεολογία με μια οργάνωση και η οργάνωση έχει μια στρατιωτική πτέρυγα», είπε. «Δεν μπορείς να καταστρέψεις την ιδεολογία χρησιμοποιώντας στρατιωτική δύναμη. Μερικές φορές θα ριζώσει βαθύτερα» «Αυτό ακριβώς βλέπουμε σήμερα. Σήμερα, το 75% των Παλαιστινίων υποστηρίζει τη Χαμάς. Πριν τον πόλεμο ήταν λιγότερο από 50%.

«Για να επιτύχει το Ισραήλ ασφάλεια, η χώρα πρέπει να θέσει έναν ρεαλιστικό στρατιωτικό στόχο, όπως η καταστροφή των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Χαμάς και ο θάνατος ή η εξορία των ηγετών της», είπε. Χρειαζόταν επίσης να συζητήσουν τι θα συνέβαινε στη Γάζα μετά το τέλος των μαχών, ή διακινδύνευαν να παραταθεί ο πόλεμος επ' αόριστον, είπε.

«Είμαι τόσο στενοχωρημένος που δεν είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε την επόμενη μέρα. Γιατί ξέρω τι γίνεται με πολέμους χωρίς πολιτικό στόχο. Ο πόλεμος γίνεται στόχος από μόνος του, αντί να είναι ένα μέσο για την επίτευξη ενός πολιτικού στόχου», είπε. «Είμαστε ειδικοί: αυτό ακριβώς συνέβη σε εμάς στον Λίβανο, αυτό ακριβώς συνέβη σε εμάς στη Δυτική Όχθη. Και φοβάμαι ότι αυτό θα συμβεί αν συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε χωρίς να ορίζουμε μια ξεκάθαρη ουσία της νίκης. Τι είναι νίκη;» Αλλά λέει ότι η αλλαγή έρχεται μόνο υπό πίεση και πιστεύει ότι η 7η Οκτωβρίου θα μπορούσε να αποδειχθεί μια τραγική καμπή.

Πηγή: Guardian