Τα 19.000 ορφανά της Γάζας - Παιδιά τραυματισμένα, πεινασμένα και μόνα ελπίζουν σε ένα θαύμα

Γεννημένο μέσα στη φρίκη του πολέμου στη Γάζα, ένα κοριτσάκι ενός μήνα ξαπλωμένο σε μία θερμοκοιτίδα δεν γνώρισε ποτέ την αγκαλιά. Γεννήθηκε με καισαρική τομή αφού η μητέρα της, Χάνα, σκοτώθηκε σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή. Η Χάνα δεν έζησε για να ονομάσει την κόρη της.

«Την αποκαλούμε απλώς κόρη της Χάνα Αμπού Άμσα», λέει η νοσοκόμα Ουάρντα αλ-Αουάουντα, η οποία φροντίζει το μικροσκοπικό νεογέννητο στο νοσοκομείο al-Aqsa στο Deir al-Balah στην κεντρική Γάζα. Μέσα στο χάος που προκαλείται από τις συνεχιζόμενες μάχες και με ολόκληρες οικογένειες σχεδόν ξεκληρισμένες, οι γιατροί και οι διασώστες συχνά παλεύουν να βρουν φροντιστές για τα παιδιά.

«Έχουμε χάσει την επαφή με την οικογένειά της», μας λέει η νοσοκόμα. «Κανένας από τους συγγενείς της δεν έχει εμφανιστεί και δεν ξέρουμε τι απέγινε ο πατέρας της». Τα παιδιά, που αποτελούν σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού της Γάζας, των 2,3 εκατομμυρίων, είδαν τη ζωή τους να καταρρέει από τον βάναυσο πόλεμο.

Αν και το Ισραήλ λέει ότι προσπαθεί να αποφύγει τις απώλειες αμάχων, περισσότεροι από 11.500 άνθρωποι κάτω των 18 ετών έχουν σκοτωθεί σύμφωνα με Παλαιστίνιους υγειονομικούς αξιωματούχους. Ακόμη περισσότεροι φέρουν τραύματα που τους άλλαξαν για πάντα τη ζωή.

Είναι δύσκολο να ληφθούν ακριβή στοιχεία, αλλά σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση του Ευρωμεσογειακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μιας μη κερδοσκοπικής ομάδας, περισσότερα από 24.000 παιδιά έχουν χάσει επίσης τον έναν ή και τους δύο γονείς.

«Έκλαψα τόσο πολύ που πονούσε όλο μου το σώμα»

Ο Ιμπραήμ Αμπού Μους, μόλις 10 ετών, υπέστη σοβαρά τραύματα στο πόδι και στο στομάχι όταν ένας πύραυλος έπληξε το σπίτι του. Αλλά κλαίει για τη νεκρή μαμά, τον παππού και την αδερφή του. «Μου έλεγαν συνέχεια ότι νοσηλεύονται στον επάνω όροφο στο νοσοκομείο», λέει ο Ιμπραήμ καθώς ο πατέρας του σφίγγει το χέρι του. «Αλλά έμαθα την αλήθεια όταν είδα φωτογραφίες στο τηλέφωνο του μπαμπά μου. Έκλαψα τόσο πολύ που πόνεσα σε όλο μου το σώμα»

Τα ξαδέρφια της οικογένειας Χουσεΐν έπαιζαν μαζί, αλλά τώρα κάθονται δίπλα στους αμμώδεις τάφους, όπου κάποιοι συγγενείς τους είναι θαμμένοι σε ένα σχολείο που μετατράπηκε σε καταφύγιο στην κεντρική Γάζα. Ο καθένας έχει χάσει τον έναν ή και τους δύο γονείς. «Ο πύραυλος έπεσε στην αγκαλιά της μαμάς μου και το σώμα της σχίστηκε σε κομμάτια. Για μέρες παίρναμε τα μέρη του σώματός της από τα ερείπια του σπιτιού» λέει ο Χουσεϊν ο οποίος ζούσε στον προσφυγικό καταυλισμό al-Bureij.

«Όταν είπαν ότι ο αδερφός μου, ο θείος μου και ολόκληρη η οικογένειά μου σκοτώθηκαν, ένιωσα ότι η καρδιά μου αιμορραγούσε». Πλέον μένει ξύπνιος τη νύχτα φοβισμένος από τους ήχους των ισραηλινών βομβαρδισμών και νιώθοντας μόνος. «Όταν ζούσαν η μαμά και ο μπαμπάς μου, κοιμόμουν, αλλά αφού σκοτώθηκαν, δεν μπορώ να κοιμηθώ άλλο. Κοιμόμουν δίπλα στον μπαμπά μου» εξηγεί.

Η γιαγιά του φροντίζει τον ίδιο και τα δύο αδέρφια του, αλλά η καθημερινή ζωή είναι πολύ δύσκολη. «Δεν υπάρχει φαγητό ή νερό», λέει. «Πονάω στο στομάχι που πίνω θαλασσινό νερό». Σχεδόν όλοι στη Γάζα βασίζονται πλέον σε φυλλάδια βοήθειας για τα βασικά της ζωής. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, περίπου 1,7 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί, με πολλούς να αναγκάζονται να μετακινούνται επανειλημμένα προς αναζήτηση ασφάλειας.

19.000 παιδιά χωρίς κανέναν ενήλικα να τα φροντίζει

Αλλά η Unicef, λέει ότι η μεγαλύτερη ανησυχία της είναι για περίπου 19.000 παιδιά που είναι ορφανά ή έχουν καταλήξει μόνα χωρίς κανέναν ενήλικα να τα φροντίζει. «Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν βρεθεί κάτω από τα ερείπια ή έχουν χάσει τους γονείς τους στον βομβαρδισμό του σπιτιού τους», μου λέει ο Τζόναθαν Κρικ, επικεφαλής επικοινωνίας της Unicef Παλαιστίνης, από τη Ράφα στη νότια Γάζα. Άλλα έχουν βρεθεί σε ισραηλινά σημεία ελέγχου, νοσοκομεία και στους δρόμους.

«Τα νεότερα πολύ συχνά δεν μπορούν να πουν το όνομά τους και ακόμη και τα μεγαλύτερα είναι συνήθως σε σοκ, οπότε μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα αναγνωρίσουμε και ενδεχομένως να τα φέρουμε σε επαφή με την ευρύτερη οικογένειά τους».

Ακόμη και όταν μπορούν να βρεθούν συγγενείς, δεν είναι πάντα σε θέση να βοηθήσουν στη φροντίδα των ορφανών παιδιών. «Ας έχουμε κατά νου ότι συχνά βρίσκονται επίσης σε πολύ δεινή κατάσταση», λέει ο κ. Κρικ. «Μπορεί να έχουν τα δικά τους παιδιά να φροντίσουν και μπορεί να είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να φροντίσουν αυτά τα ασυνόδευτα και χωρισμένα παιδιά».

Από την έναρξη του πολέμου, ένας τοπικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός, τα SOS Children's Villages, που συνεργάζεται με τη Unicef, λέει ότι έχει δεχτεί 55 τέτοια παιδιά, όλα ηλικίας κάτω των 10 ετών. Έχει απασχολήσει επιπλέον εξειδικευμένο προσωπικό στη Ράφα για να προσφέρει ψυχολογική βοήθεια.

Ένας ανώτερος υπάλληλός του μου λέει για ένα τετράχρονο παιδί που είχε αφεθεί σε ένα σημείο ελέγχου. Εισήχθη με επιλεκτική αλαλία, μια αγχώδη διαταραχή που την άφησε ανίκανη να μιλήσει για το τι είχε συμβεί σε εκείνη και την οικογένειά της, αλλά τώρα σημειώνει πρόοδο αφού την υποδέχτηκαν με δώρα και έπαιζε με άλλα παιδιά με τα οποία ζει.

Η Unicef πιστεύει ότι σχεδόν όλα τα παιδιά στη Γάζα χρειάζονται τώρα υποστήριξη ψυχικής υγείας. Με τις ζωές τους κατεστραμμένες, ακόμα και όταν υπάρχει μια διαρκής κατάπαυση του πυρός, πολλοί θα εχουν τραύματα που θα αγωνιστούν να ξεπεράσουν.