Άγιο Δισκοπότηρο: Μύθος ή αλήθεια - Η ανελέητη αναζήτησή του στα βάθη των αιώνων

Το Άγιο Δισκοπότηρο - το ποτήρι από το οποίο ήπιε ο Ιησούς Χριστός κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου - είναι το πιο ιερό κειμήλιο στη χριστιανική πίστη.

Στο πέρασμα των αιώνων, υπήρξε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της ίντριγκας. Μεταφέρθηκε από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη, από εκκλησία σε εκκλησία - αλλά τελείωσε το ταξίδι του στον Καθεδρικό Ναό της Βαλένθια στην Ισπανία, το 1437.

Αρκετοί Πάπες έχουν πιει από αυτό - και τουλάχιστον τέσσερις, μεταξύ των οποίων ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' και ο Πάπας Βενέδικτος XVI - επέμειναν ότι είναι το αυθεντικό. Όχι μόνο το κύπελλο του Ιησού, αλλά και το δοχείο που χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή του αίματος του στη Σταύρωση.

Πολλοί, συμπεριλαμβανομένων των Ναζί, προσπάθησαν να το κλέψουν και έμποροι τέχνης και μουσεία προσπάθησαν να το αποκτήσουν για να το μεταφέρουν στα έγκατα των θησαυροφυλακίων τους.

Ήταν η μεγαλύτερη αποστολή του King Arthur And The Knights Of The Round Table. Έχει εμπνεύσει βιβλία, ποιήματα, μύθους, θεατρικά έργα, τέχνη και, φυσικά, την κωμωδία Monty Python And The Holy Grail και μια υπερπαραγωγή του Ιντιάνα Τζόουνς με πρωταγωνιστή τον Χάρισον Φορντ.

Σήμερα το Άγιο Δισκοπότηρο βρίσκεται σε υπέροχη μοναξιά στο δικό του αφιερωμένο παρεκκλήσι στον γοτθικό καθεδρικό ναό της Βαλένθια του 13ου αιώνα. Όλα, χάρη σε έναν πολύ απίθανο προστάτη - μια εξαιρετικά αποφασιστική μεσήλικη πιανίστα που ονομάζεται Maria Sabina Suey.

Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου από το 1936 έως το 1939, όχι μόνο έκρυψε το δισκοπότηρο σε μια σειρά από μέρη (μέσα σε έναν καναπέ, κάτω από μια ντουλάπα και βαθιά μέσα σε ένα πλαίσιο παραθύρου) για να το κρατήσει κρυμμένο από απειλητικές πολιτοφυλακές, αλλά αργότερα απέρριψε μια προσφορά, 7 εκατομμύρια πεσέτες σε χρυσό, που πιστεύεται ότι ήταν από τους Ναζί. Και αποκαλύφθηκε αυτή την εβδομάδα ότι η Sabina απέκρουσε ακόμη και μια ομάδα αξιωματικών της MI6 που πήγαν να διεκδικήσουν το δισκοπότηρο για τη Βρετανία.

Η ερευνήτρια Dr Άνα Μάφε Γκαρσία, πρόεδρος της Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής για τις Μελέτες του Ιερού Δισκοπότηρου, ανακάλυψε νέα έγγραφα και φωτογραφίες — μαζί με αναμνήσεις του τι συνέβη.

Αποκαλύπτουν ότι η Σαμπίνα δεχόταν μεγάλη πίεση από αξιωματικούς των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών να παραδώσει το δισκοπότηρο με αντάλλαγμα την ασφαλή διέλευση της και της οικογένειάς της στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Όπως το θέτει η Δρ Μάφε: «Την καταδίωκαν κυριολεκτικά οι μυστικές υπηρεσίες για να πάει στην Αγγλία με την οικογένειά της με πλοίο. Ήταν μια πολύ προχωρημένη γυναίκα για την εποχή της, ωστόσο. Δεν τους εμπιστεύτηκε και αρνήθηκε την πρόταση. Ήταν πολύ, πολύ σταθερή ».

Εκείνη την εποχή, η Ισπανία βρισκόταν σε αναταραχή και οι τοπικές πολιτοφυλακές λεηλάτησαν τις εκκλησίες για οτιδήποτε είχε αξία προτού ισοπεδώσουν μερικές μόνο για την πλάκα τους. Η χώρα ήταν πλημμυρισμένη από αναρχικούς, διεθνείς κατασκόπους και λεηλάτες τέχνης που εργάζονταν για τον αρχηγό της Γκεστάπο, Χάινριχ Χίμλερ.

Η ιστορία της εμπλοκής της Σαμπίνα ξεκινά νωρίς το πρωί της 21ης ​​Ιουλίου 1936, όταν εκείνη και δύο ιερείς ήταν οι μόνοι άνθρωποι στον τεράστιο καθεδρικό ναό. Πάντα είχε έντονο ενδιαφέρον για το δισκοπότηρο (γνωστό στα ισπανικά ως Santo Caliz) και ένιωθε ανήσυχη.

Την προηγούμενη μέρα, τέσσερις εκκλησίες στην περιοχή είχαν καεί και εκείνο το πρωί είχε συγκεντρωθεί ένα πλήθος που φώναζε και χλεύαζε. Ακριβώς στις 9 το πρωί, οι ιερείς κλείδωσαν τις πόρτες και η Σαμπίνα άρπαξε το δισκοπότηρο από το παρεκκλήσι του, το έσφιξε με μετάξι και μετά εφημερίδες, το έσπρωξε στην τσάντα της και, πλαισιωμένη από τους μεταμφιεσμένους ιερείς, έφυγε από μια πλαϊνή έξοδο.

Γύρισε βιαστικά στο κοντινό σπίτι που μοιραζόταν με τη χήρα μητέρα και την αδερφή της, όπου το έκρυψε κάτω από μια ντουλάπα. Η γρήγορη σκέψη της Σαμπίνα γιορτάζεται εδώ και καιρό στην Ισπανία, όπου της πιστώνεται ως η «καθαρίστρια που έσωσε το Άγιο Δισκοπότηρο».

Ωστόσο, η Dr Mafe θέλει να ξεκαθαρίσει ότι η Sabina, στα 40 της τότε, δεν ήταν καθαρίστρια αλλά μια από τις πιο ταλαντούχες και επιτυχημένες γυναίκες της εποχής της - πιανίστα, συγγραφέας και ιστορικός. «Έζησε σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν μπορούσαν καν να ψηφίσουν», λέει η Δρ Mafe. «Αλλά ήταν ταλαντούχα, θαρραλέα, πολύ έξυπνη και απτόητη».

Οι ενέργειές της ήταν σίγουρα επίκαιρες γιατί, μόλις τρεις ώρες αργότερα, ο καθεδρικός ναός καιγόταν. Η πολιτοφυλακή έσπευσε να ανακαλύψει ότι το δισκοπότηρο είχε φυγαδευθεί και καθώς οι φήμες φούντωναν ότι η Σαμπίνα το φιλοξενούσε, μια ντουζίνα πάνοπλοι άντρες την ξεκίνησαν επι μήνες να την επισκέπτονται και να την απειλούν απαιτώντας να τους το παραδώσει. Αργότερα, επισκέφτηκαν και το σπίτι του αδερφού της, όπου το είχε κρύψει για λίγο μέσα στον καναπέ.

Η Σαμπίνα επικοινώνησε επίσης με έμπορους έργων τέχνης, συμπεριλαμβανομένου κάποιου που υποτίθεται ότι ενεργούσε για ένα αμερικανικό μουσείο - τρία χρόνια νωρίτερα το Μουσείο του Σικάγο είχε αγοράσει αυτό που νόμιζε ότι ήταν το Άγιο Δισκοπότηρο, μόνο για να ανακαλύψει ότι ήταν ψεύτικο, οπότε ο «πυρετός του δισκοπότηρου» ήταν έξαλλος. Και τότε υπήρχε ένας πράκτορας για τους Ναζί που πρόσφερε επτά εκατομμύρια πεσέτες σε αντάλλαγμα.

Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια. 'Δεν ξέρω τίποτα. Τίποτα. Τίποτα», τους είπε η Σαμπίνα.

Έδωσε την ίδια απάντηση σε έναν πράκτορα της MI6 που την άγγιξε την πλάτη καθώς περπατούσε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο στη Βαλένθια μια μέρα. Γύρισε για να αντιμετωπίσει έναν άντρα που είπε: «Σαμπίνα, αν θέλεις, μπορούμε να σε βάλουμε σε ένα ασφαλές μέρος, εσένα και την οικογένειά σου. Έχουμε ένα πλοίο στη Βαλένθια και μπορούμε να σας μεταφέρουμε στο Λονδίνο ». Αλλά μόνο με την προϋπόθεση ότι θα έρθει και το Άγιο Δισκοπότηρο.

Η Σαμπίνα του έκανε μια σύντομη στροφή, λέγοντας: «Δεν το έχω. Μπορείτε να πάτε στο σπίτι μου και να το ψάξετε. Δεν έχω τίποτα. Δεν ξέρω πού, αλλά είναι κρυμμένο ».

Αυτό δεν ήταν πολύ δύσκολο γιατί το Άγιο Δισκοπότηρο είναι μάλλον μικρό. Απογοητευτικά, σύμφωνα με ορισμένους επισκέπτες. Εν μέρει επειδή το πάνω μέρος - το απλό φλιτζάνι με πλούσιο, κοκκινοκαφέ αχάτη - έχει διαστάσεις μόλις 5,5 εκατοστά επί 9,5 εκατοστά. Η βάση από καθαρό χρυσό, διακοσμημένη με 28 μαργαριτάρια, δύο κόκκινες πολύτιμες πέτρες και δύο σμαράγδια, προστέθηκε αιώνες αργότερα.

Όμως, παρά το γεγονός ότι είναι μικρό, αν είναι πραγματικά το δισκοπότηρο - παρά τις όποιες αμφιβολίες - είναι ανεκτίμητο. Το μεμονωμένο αντικείμενο στον κόσμο που είναι πιο πιθανό να έχει χειριστεί ο Ιησούς Χριστός.

Στην αρχή, μετά τη Σταύρωση, διατηρήθηκε ασφαλές από τους Αποστόλους, πριν μεταφερθεί από τον Άγιο Πέτρο στη Ρώμη, όπου χρησιμοποιήθηκε από τους πρώτους Πάπες.

Στη συνέχεια, το 258 μ.Χ., ανησυχώντας ότι θα λεηλατηθεί από τους Ρωμαίους κατά τον διωγμό των Χριστιανών, ο Πάπας Σίξτος Β' το εμπιστεύτηκε στον διάκονό του Λορέντζο, ο οποίος το έστειλε για να το κρύψει στο σπίτι των γονιών του στην Ισπανία.

Τελικά, μέσω ενός τοπικού επισκόπου, έφτασε στην Ισπανική Βασιλική Οικογένεια. Το 1437, δόθηκε από τον Βασιλιά Αλφόνσο τον Μεγαλόψυχο στον Καθεδρικό Ναό της Βαλένθια ως εγγύηση για ένα δάνειο για τη χρηματοδότηση του πολέμου εναντίον της Ιταλίας.

Και εκεί παρέμεινε, ασφαλές — εκτός από ένα ατυχές περιστατικό τη Μεγάλη Παρασκευή του 1744, όταν ο Canon Vicente Frigola το έριξε και το έσπασε κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας της Μεγάλης Εβδομάδας. Πέθανε από τύψεις δύο εβδομάδες αργότερα.

Υπάρχουν μόνο δύο περιπτώσεις από τότε που δεν έχει εκτεθεί στο αφιερωμένο παρεκκλήσι του.

Πρώτον, το 1812, κατά τη διάρκεια της ναπολεόντειας πολιορκίας της Βαλένθια, όταν μαζί με 200 άλλα κομμάτια θησαυρού που ανήκαν στο στέμμα της Αραγονίας, μεταφέρθηκε με βάρκα στην Πάλμα της Μαγιόρκα και κρύφτηκε στο σπίτι ενός ιερέα, μέχρι την ειρήνη.

Και πάλι το 1936, όταν η Marina Sabina Suey το έβαλε στην τσάντα της και το έβγαλε λαθραία σε ασφαλές μέρος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διακινδύνευσε τη ζωή της. Και, στο μυαλό της Δρ Μάφε, έσωσε το δισκοπότηρο. «Ήταν μια γυναίκα στον κόσμο των ανδρών, που στάθηκε απέναντι σε όλους, για κάτι στο οποίο πίστευε», λέει.

Η τελευταία θέση ανάπαυσης του δισκοπότηρου κατά την πτήση του από τους Ναζί, τις πολιτοφυλακές και την MI6 ήταν στο πλαίσιο του παραθύρου της εξοχικής κατοικίας της οικογένειάς της, 45 μίλια από τη Βαλένθια, όπου η Σαμπίνα το έκρυψε στις 20 Ιουνίου 1937.

Εκεί έμεινε για σχεδόν δύο χρόνια μέχρι το τέλος του Εμφυλίου. Και, στις 30 Μαρτίου 1939, την ημέρα της απελευθέρωσης της Βαλένθια, η Σαμπίνα ταξίδεψε στο σπίτι της οικογένειάς της, έσκαψε βαθιά στον τοίχο εκεί, πήρε το Ιερό Δισκοπότηρο, το έβαλε στην τσάντα της και, αργότερα την ίδια μέρα, το έσκασε ξανά για να το επιστρέψει στο παρεκκλήσι του.