«Το Ιράν ξέρει ότι δεν μπορεί να τα βάλει με το Ισραήλ» – Γιατί έκανε επίθεση… αξιοπρέπειας

Για να μπορέσουμε να αναλύσουμε την «επόμενη μέρα» της πρωτοφανούς απευθείας επίθεσης του Ιράν στον -όχι και τόσο προαιώνιο τελικά- εχθρό του, το Ισραήλ, ως αποτέλεσμα αντιποίνων για το πλήγμα του δεύτερου στην πρεσβεία του στη Δαμασκό, θα πρέπει να εστιάσουμε στην ουσία της διαμάχης, όσο και να γνωρίσουμε καλύτερα την ισχυρή χώρα της Μέσης Ανατολής, τις επιδιώξεις της και το πραγματικό της εθνικό όραμα.

Ο Αλέξανδρος Ιτιμούδης, Γεωπολιτικός Αναλυτής με βαθιά γνώση των θεμάτων της Μέσης Ανατολής, αναλύει στο Newsbomb.gr τον απόηχο της επίθεσης, και ενώ τις επόμενες ώρες αναμένονται τα… αντίποινα των αντιποίνων, αυτή τη φορά από το Ισραήλ.

Δείτε τη συνέντευξη:

«Είναι ξεκάθαρο ότι το Ιράν δεν μπορεί να τα βάλει με το Ισραήλ και το γνωρίζει αυτό. Αυτός είναι ο λόγος που δήλωσε σε όλους τους τόνους ότι η επίθεση -χωρίς κανένα αποτέλεσμα- ολοκληρώθηκε, κι ότι θα επαναληφθεί μόνο σε περίπτωση που το Ισραήλ αντιδράσει. Όταν θέλεις να κλιμακώσεις τον πόλεμο, δεν περιμένεις από τον άλλον να κάνει την κίνηση, αλλά αναλαμβάνεις εσύ την πρωτοβουλία, και το Ιράν δεν έχει καμία πρόθεση για κάτι τέτοιο», θεωρεί.

«Το πλήγμα στο Ισραήλ το έκανε για να περισώσει την ιρανική αξιοπρέπεια. Για αυτό ήταν προμελετημένο χτύπημα, έπειτα από συγκεκριμένη προειδοποίηση μάλιστα. Οι ίδιοι θεωρούν ότι ήταν απόλυτα επιτυχημένο και έτσι το πουλάνε στο εσωτερικό τους», εξηγεί, σκιαγραφόντας τα τρία βασικά στρατηγικά σημεία, που καθορίζουν τη στάση και την πολιτική του Ιράν.

Πρώτον, το βαλλιστικό του πρόγραμμα. Το Ιράν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει με συμβατικές δυνάμεις στη Δύση, και για αυτό αναπροσάρμοσε το στρατηγικό του δόγμα μετά τις πολλές απώλειες που υπέστη στον πόλεμο με το Ιράκ τη δεκαετία του 1980. Ακολουθεί την μακραίωνη παράδοση του, καθώς οι Σασσανίδες τοξότες ήταν η αιχμή του δόρατός τους από τα αρχαία χρόνια.

Δεύτερον, η πνευματική και ιδεολογική καθοδήγηση του Ιράν. Η Τεχεράνη διατηρεί ένα δίκτυο σιιτικών ένοπλων και μη οργανώσεων σε όλες τις χώρες της περιοχής, ώστε να διεξάγει «πόλεμο δια αντιπροσώπων», κι αυτό προτιμά να κάνει, εξ ου και η περιορισμένη χθεσινή επίθεση. Κι εδώ το Ιράν ακολουθεί την παράδοση, αφού οι Πέρσες απέφευγαν να πηγαίνουν οι ίδιοι στη μάχη και έφτιαχναν πολυεθνικούς στρατούς, πέραν των «Αθανάτων». Το Ιράν αυτό που επιδιώκει είναι η δημιουργία ισχυρής αλυσίδας πνευματικής και ιδεολογικής επιρροής, με στόχο τα αραβικά κράτη, αλλά όχι το Ισραήλ!

Τρίτον, πρωτεύον είναι το ναυτικό δόγμα του Ιράν που συνίσταται στο «χρυσό τρίγωνο» που του δίνει στρατηγικό θαλάσσιο βάθος μέχρι τον Ινδικό Κόλπο, αλλά όχι προς τη Δύση και το Ισραήλ.

«Η επιδίωξη του Ιράν είναι η αντιμετώπιση της αραβικής διείσδυσης και η απόκτηση της ηγεμονικής θέσης μεταξύ των χωρών της περιοχής, και όχι το Ισραήλ», ξεκαθαρίζει και εξηγεί:

«Το Ιράν επί Σάχη, δηλαδή πριν την Επανάσταση, είχε καλή σχέση με το Ισραήλ. Οι Ιρανοί έχουν αποδεχτεί από την αρχή το κράτος του Ισραήλ, άσχετο τι λένε στο εσωτερικό τους, για να συσπειρώσουν τον λαό εναντίον των δυτικών. Χρησιμοποιούν το αντιεβραικό αφήγημα μόνο για όσο ενισχύει τον ηγεμονικό τους ρόλο, μεταξύ των μουσουλμανικών χωρών, ενώ αυτό εξηγείται και από την Ιστορία και τις μακραίωνες σχέσεις των δύο λαών.

Για τους Πέρσες, η έχθρα είναι με τους Άραβες, που κατέστρεψαν την Σασσανίδικη αυτοκρατορία και τους ανάγκασαν να αλλαξοπιστήσουν, αλλά και για πολλούς ακόμη θρησκευτικούς λόγους. Αντίθετα με τους Εβραίους, η ένταση υπάρχει μόνο τον τελευταίο αιώνα. Και οι δύο λαοί γνωρίζουν ότι ο Κύρος ο Μέγας είχε απελευθερώσει τους Εβραίους από τους Ασσύριους, και για αυτό παραδοσιακά όλους τους αιώνες είχαν καλές σχέσεις».

Ο υπαρξιακός κίνδυνος για το Ιράν δεν λέγεται… «Ισραήλ»

Το Ιράν, αντιμετωπίζει πολλά εσωτερικά, ακόμα και υπαρξιακά προβλήματα, και το Ισραήλ δεν συγκαταλέγεται καν στα προβλήματά του, ασχέτως της ρητορικής, προσθέτει ο Γεωπολιτικός Αναλυτής.

«Το εσωτερικό του Ιράν είναι πολύ εύθραυστο, καθώς έχει πολλά δομικά προβλήματα, με την κοινωνία να είναι πολυεθνοτική, και πολλά μέρη του πληθυσμού να βρίσκονται σε αναβρασμό. Για αυτούς τους λόγους, το καθεστώς ξέρει ότι θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση αν βρεθεί σε αδυναμία κι ότι είναι ευάλωτο και στην παραμικρή ήττα.

Μεγάλο τμήμα της ιρανικής κοινωνίας δεν δέχεται το αυστηρό θεοκρατικό καθεστώς, κάτι που είναι σχετικά άγνωστο στη Δύση, ενώ δεν αποκλείεται ακόμα και διάσπαση της χώρας, κάτι που θα έφερνε χάος σε ολόκληρη την περιοχή, επομένως ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός. Η Δύση, δεν θα το ήθελε αυτό, αυτό που θα ήθελε θα ήταν αλλαγή του καθεστώτος», αναφέρει.

Όσο για την «επόμενη μέρα»;

«Το Ιράν είναι περικυκλωμένο από δυτικές δυνάμεις, ενώ όλες οι χώρες γύρω του φιλοξενούν αμερικάνικες δυνάμεις, ενώ παράλληλα δεν διαθέτει επαρκή αεράμυνα. Σε περίπτωση σύγκρουσης το Ισραήλ έχει το πάνω χέρι, ενώ αν επιλέξει στοχευμένα πλήγματα για αντίποινα, αυτό θα γίνει με στόχο συγκεκριμένες εγκαταστάσεις του Ιράν. Και για τους Ισραηλινούς όμως, το συμφέρον είναι η ειρήνη με το Ιράν, ώστε να στραφούν κατά του άμεσου εχθρού τους που τους σφυροκοπά καθημερινά στα βόρεια σύνορά τους, δηλαδή τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου»…