Ισραηλινή, όμηρος της Χαμάς περιγράφει τη φρίκη που έζησε για 54 ημέρες

Η Μοράν Γιανάι, ήταν όμηρος της Χαμάς για 54 ημέρες και μίλησε στο BBC για τη βία που υπέστη στα χέρια των απαγωγέων της, αλλά και την πρώτη φορά που ένιωσε αρκετά ασφαλής για να κλάψει.

Ήταν η τρίτη φορά που την έπιαναν, καθώς τις δύο πρώτες κατάφερε να την αφήσουν ελεύθερη πείθοντας ότι δεν είναι εβραία, αυτή τη φορά όμως το ένιωθε ότι ήταν διαφορετικά.

«Άκουσα "κου κου" και σηκώσαμε τα κεφάλια μας ψηλά για να δούμε τους τρομοκράτες να στέκονται εκεί χαμογελώντας», είπε. «Όλοι άρχισαν να τρέχουν, εγώ πήδηξα και έσπασα το πόδι μου και με έπιασαν».

«Να τελειώσει γρήγορα»

Η Μοράν προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει κρυψώνα σε ένα μεγάλο χωράφι με πατάτες, ενώ η Χαμάς επιδιδόταν σε ένα μακελειό άνευ προηγουμένου στο μουσικό φεστιβάλ Nova, λίγα μόλις μίλια μακριά από τα σύνορα με τη Γάζα.

Περιγράφοντας αυτή την τρίτη φορά απαγωγής της, είπε «δε μιλούσαν, απλά με άρπαξαν». «Άρχισαν να με πετούν ο ένας στον άλλον και με έβαλαν σε ένα αμάξι. Δύο τρομοκράτες μπροστά, τέσσερις στο πίσω κάθισμα, τρεις ακόμα στην καρότσα και μόνο εγώ πάνω σε όλους».

Καθώς περνούσαν τα σύνορα της Γάζας, η Μοράν είδε το πλήθος στην άλλη άκρη του φράχτη, πριν κλείσει γρήγορα τα μάτια της.

«Ήταν λες και ένας ταύρος έμπαινε σε μία τεράστια αρένα», είπε στο BBC. «Όλοι ήταν χαρούμενοι, τα παιδιά, οι γυναίκες, οι άνδρες. Υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι».

Περιγράφει πώς κατάλαβε ότι άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου: «Ένιωσα κάποιον να προσπαθεί να τραβήξει το πόδι μου. Σε αυτό το σημείο το μόνο που σκέφτεσαι είναι "να τελειώσει γρήγορα". Ένα χτύπημα στο κεφάλι και δε θα νιώσω τίποτα. Αν συμβεί, ας είναι γρήγορο».

Η πόρτα του αυτοκινήτου έκλεισε ξανά, και το όχημα άρχισε να απομακρύνεται, με την Μόραν μέσα σε αυτο, ενώ εξήγησε ότι αργότερα έμαθε πως οι απαγωγείς της την είχαν πουλήσει στη Χαμάς.

«Τους έκανα να γελάνε για να μου φέρουν να φάω»

Αυτή ήταν η αρχή των 54 ημερών σε καθεστώς αιχμαλωσίας για την Μοράν, στη διάρκεια της οποίας μεταφέρθηκε σε επτά διαφορετικές τοποθεσίες, μαθαίνοντας γρήγορα στρατηγικές για να επιβιώσει.

«Πρέπει πραγματικά να προστατέψεις την ιστορία σου», εξήγησε. «Ό,τι συμβαίνει στο πρώτο σπίτι μένει εκεί και δεν το κουβαλάς στο επόμενο σπίτι».

Κάθε φορά, τόνισε, ήταν σημαντικό να υποκρίνεται ότι όλα ήταν μια χαρά στην προηγούμενη τοποθεσία και ότι οι απαγωγείς της ήταν φίλοι της. Οποιοσδήποτε σεξουαλικός υπαινιγμός, εκτιμά ότι θα οδηγούσε την οργάνωση να σκοτώσει και το θύμα και τον απαγωγέα.

Κάποια στιγμή, περιγράφει πώς κρατούνταν μαζί με μία νεαρή κοπέλα 17 ετών, η οποία όταν απήχθη ήταν ξυπόλητη και με τις πιτζάμες της. Η Μοράν που καταλαβαίνει κάποια αραβικά, θυμάται να κρυφακούει τους απαγωγείς ότι θα έπαιρναν τις γυναίκες για συζύγους τους.

Μάλιστα είπε ότι βρήκαν και τη μητέρα της 18χρονης μεταξύ των ομήρων και της ζήτησαν την άδεια για να παντρευτούν την κόρη της.

https://twitter.com/HZemah/status/1784224229199618497

«Προσπαθώ πάντα να εξηγήσω στους ανθρώπους ότι ο βιασμός είναι μία πολύ μεγάλη λέξη. Δεν είναι μόνο η πράξη. Ακόμα κι όταν ένας άνδρας στέκεται μπροστά στην πόρτα σου και εσύ κάθεσαι κάτω και σε κοιτάει επίμονα για 10 λεπτά, 5 και 6 φορές την ημέρα, κάθε μέρα για 54 ημέρες, πιστέψτε με, αυτό είναι βιασμός».

Σε ερώτηση για το εάν κακοποιήθηκε σεξουαλικά ενώ ήταν αιχμάλωτη, η Μοράν απάντησε αρνητικά, όμως είπε ότι άκουσε από άλλες γυναίκες ομήρους ότι βιάστηκαν ενώ ήταν στη Γάζα.

Περιέγραψε πώς έτρωγε ξύλο από τους απαγωγείς αλλά και τον ψυχολογικό τρόμο να είναι αβοήθητη και αδύναμη σε μία κατάσταση που θα μπορούσε να αλλάξει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο.

Μία μέρα, όπως περιγράφει, έκατσαν να παίξουν χαρτιά με τους απαγωγείς τους. «Πεινούσα τόσο πολύ που προσπαθούσα να τους κάνω να γελάσουν μήπως μας φέρουν κάτι να φάμε», θυμήθηκε.

«Ένας από αυτούς με κορόιδευε. Θύμωσα και είπα κάτι αστειευόμενη και τότε σηκώθηκε πήγε σε άλλο δωμάτιο και γύρισε με ένα όπλο, το οποίο σημάδεψε το κεφάλι μου φωνάζοντάς μου ότι θα μου τινάξει τα μυαλά στον αέρα».

«Μας ανάγκασαν να χαμογελάμε»

Μετά από 54 ημέρες ομηρίας, η Μοράν Γιανάι απελευθερώθηκε στη διάρκεια κατάπαυσης πυρός τον περασμένο Νοέμβριο, σε ανταλλαγή με Παλαιστίνιους κρατούμενους σε Ισραηλινές φυλακές.

Τα μέλη της Χαμάς βιντεοσκόπησαν την παράδοση των ομήρων, στην οποία εκείνη και οι υπόλοιποι όμηροι φαίνονται να χαμογελούν και να ευχαριστούν τους απαγωγείς τους, πριν μπουν στο λεωφορείο του Ερυθρού Σταυρού έξω από τη Γάζα.

«Μας ανάγκαζαν να χαμογελάμε και να λέμε ευχαριστώ, κανένας δεν άκουσε τι ψιθύρισα στο αγόρι που ήταν δίπλα μου, κρατήσου για πέντε λεπτά ακόμη μόνο, μην κλαις τώρα, συνέχισε να χαμογελάς».

Κατά τη διάρκεια της ομηρίας της, η Μοράν έχασε το 12% του σωματικού βάρους της αλλά και τα μαλλιά της, ενώ το σώμα της είναι γεμάτο ουλές και σημάδια από τα βασανιστήρια που υπέστη στα χέρια των απαγωγέων της.

Πέντε μήνες μετά, η φρίκη συνεχίζεται με τις εκκλήσεις παγκοσμίως για απελευθέρωση όλων των ομήρων που κρατά η Χαμάς να πληθαίνουν μέρα με την ημέρα.