Έρευνα: Η «αποικιακή κληρονομιά» της Γαλλίας και ο φόβος για το μεταναστευτικό

Γαλλία: Η μετανάστευση και η ανησυχία που προκαλεί στους πολίτες θα είναι μία από τις κύριες παραμέτρους που θα κρίνουν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών
Έρευνα: Η «αποικιακή κληρονομιά» της Γαλλίας και ο φόβος για το μεταναστευτικό
Photo: AP
3'

Σε δημοσκόπηση της Ipsos που πραγματοποιήθηκε στις 6-7 Ιουνίου στη Γαλλία σχετικά με τους καθοριστικούς παράγοντες της ψήφου στις ευρωεκλογές, τις οποίες κέρδισε με μεγάλη διαφορά το κόμμα Εθνικός Συναγερμός (RN), το μεταναστευτικό αποτελεί «το» κύριο θέμα για το 23% των Γάλλων που υπολόγιζαν να ψηφίσουν, μπροστά από την αγοραστική δύναμη (18%). Για το 43% είναι ένας από τους τρεις κύριους λόγους που ψηφίζουν αυτό που ψηφίζουν.

Ο RN το έχει καταστήσει ιστορικά ένα από τα 'αγαπημένα' θέματά του. Ο πρόεδρός του Ζορντάν Μπαρντελά, που θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός σε περίπτωση εξασφάλισης της απόλυτης πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση, στρέφεται κατά της «ανεξέλεγκτης μαζικής μετανάστευσης» και θέλει κυρίως να καταστείλει το «δίκαιο του εδάφους».

Η Γαλλία έδωσε έναν αριθμό ρεκόρ πρώτων αδειών διαμονής το περασμένο έτος, 323.250, μια αύξηση 1,4% σε σύγκριση με το 2022, ενώ οι απελάσεις αυξήθηκαν πολύ (+10%, τουλάχιστον 17.000), σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών.

"Μετα-αποικιακή κληρονομιά"

«Όταν κάποιος λέει πως υπάρχουν πολλοί μετανάστες, δεν μιλάει για τους Αμερικανούς, τους Άγγλους, τους Ολλανδούς, τους Ισπανούς, τους Ουκρανούς... Δεν μιλάει για λευκούς, ενώ οι τελευταίοι έρχονται σε πολύ μεγάλο αριθμό (...) αλλά δεν γίνονται δεκτοί με τον ίδιο τρόπο», λέει ο ειδικός στις σχέσεις της παγκοσμιοποίησης των ανθρώπων με την εξορία.

Σύμφωνα με το εθνικό ινστιτούτο στατιστικής (Insee), το 2022 επτά εκατομμύρια μετανάστες ζούσαν στη Γαλλία, δηλ. το 10,3% του συνολικού πληθυσμού και το 35% από αυτούς είχαν αποκτήσει τη γαλλική υπηκοότητα (2,5 εκατομμύρια).

Λιγότεροι από τους μισούς, το 48,2% των μεταναστών έχουν γεννηθεί στην Αφρική και το 32,3% έχουν γεννηθεί στην Ευρώπη. Από αυτούς οι περισσότεροι έχουν γεννηθεί στην Αλγερία (12,5%), στο Μαρόκο (11,9%), στην Πορτογαλία (8,2%), στην Τυνησία (4,7%), στην Ιταλία (4.0%), διαπιστώνει το Insee.

Εξάλλου, σύμφωνα με τον Αζιέ, η απώλεια των κοινοτικών σημείων αναφοράς μαζί με τον διασκορπισμό των οικογενειών και την ανάπτυξη του ατομισμού οδηγεί στην αναδίπλωση στον εαυτό. «Από τη δεκαετία του 1990, σχεδόν παντού στον κόσμο, το κράτος απο-δεσμεύεται σε μεγάλο βαθμό και δίνει την εντύπωση στους πολίτες ότι προστατεύονται λιγότερο από αυτό», παρατηρεί.

"Αδύναμοι αντίπαλοι"

Μια διαπίστωση που συμμερίζεται η Σουανί Ποτό, ερευνήτρια στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), που μιλάει για ένα αίσθημα κοινωνικοοικονομικής ευθραυστότητας. «Ο ξένος ενσαρκώνει την παγκοσμιοποίηση που συνδέεται με τις μετεγκαταστάσεις, τις μειώσεις μισθών και τη θέση σε ανταγωνισμό των εργαζομένων σε διεθνή κλίμακα».

«Ανίκανη να αντιμετωπίσει αυτήν την παγκοσμιοποίηση, η πολιτική σφαίρα αρπάζει τα θέματα του μεταναστευτικού επειδή δείχνει πως μπορεί να δράσει με συγκεκριμένα μέτρα, καθησυχάζοντας με αυτόν τον τρόπο για την ικανότητά της να λαμβάνει αποφάσεις», εκτιμά.

Ροή Ειδήσεων Δημοφιλή