Κιρ Στάρμερ: Ο «βαρετός» δικηγόρος που θέλει να αλλάξει τη Βρετανία -Η Άρσεναλ και τα παιδικά χρόνια

Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, Κιρ Στάρμερ είναι φαβορί για να κερδίσει τις βρετανικές εκλογές, με την υπόσχεση οτι θα φέρει στους πολίτες την πολιτική αλλαγή που έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη μετά απο 14 χρόνια. Ευσυνείδητος, διεκπεραιωτικός, λίγο βαρετός - Ο Κιρ Στάρμερ δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας χαρισματικός πολιτικός που κάνει θραύση, σημειώνει το Associated Press.

Το Εργατικό Κόμμα ελπίζει ότι αυτό ακριβώς θέλει και χρειάζεται η Βρετανία μετά από 14 ταραχώδη χρόνια Συντηρητικής διακυβέρνησης. Ο 61χρονος ηγέτης του κεντροαριστερού κόμματος, είναι φαβορί για να παραλάβει τη σκυτάλη απο τον απερχόμενο πρωθυπουργό, Ρίσι Σούνακ.

Ο Στάρμερ έχει περάσει τέσσερα χρόνια ως ηγέτης της αντιπολίτευσης, μετακινώντας το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του από τα αριστερά προς την πολιτική μέση οδό. Το μήνυμά του προς τους ψηφοφόρους είναι ότι μια κυβέρνηση Εργατικών θα φέρει αλλαγές, που θα καθησυχάσουν και δεν θα τρομάξουν τους πολίτες και τις αγορές.

«Η ψήφος των Εργατικών είναι ψήφος για τη σταθερότητα — οικονομική και πολιτική», είπε ο Στάρμερ, όταν ο Σουνάκ προκήρυξε εκλογές στις 22 Μαΐου. Εάν οι δημοσκοπήσεις που δίνουν στους Εργατικούς σταθερό διψήφιο προβάδισμα επιβεβαιωθούν την ημέρα των εκλογών, ο Στάρμερ θα γίνει ο πρώτος Εργατικός πρωθυπουργός της Βρετανίας από το 2010.

Δικηγόρος που υπηρέτησε ως γενικός εισαγγελέας για την Αγγλία και την Ουαλία μεταξύ 2008 και 2013, ο Στάρμερ χαρακτηρίζεται από τους αντιπάλους ως «αριστερός δικηγόρος του Λονδίνου». Χρίστηκε ιππότης για τον ρόλο του στο τιμόνι της Εισαγγελικής Υπηρεσίας του Στέμματος και οι αντίπαλοι των Συντηρητικών αρέσκονται να χρησιμοποιούν τον τίτλο του ως «σερ» για να τονίσουν οτι ανήκει στην ελίτ και δεν έχει επαφή με τις μάζες.

Ο Στάρμερ προτιμά να τονίζει τα διαπιστευτήρια του ως άνθρωπος της διπλανής πόρτας και τις ταπεινές του ρίζες - σε αντίθεση με τον Σουνάκ, ο οποίος είναι πρώην τραπεζίτης της Goldman Sachs, παντρεμένος με την κόρη ενός δισεκατομμυριούχου.

Λατρεύει το ποδόσφαιρο - εξακολουθεί να παίζει το άθλημα τα Σαββατοκύριακα - και δεν απολαμβάνει τίποτα περισσότερο από το να παρακολουθεί την ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ Άρσεναλ πίνοντας μπύρα στην τοπική του παμπ. Ο ίδιος και η σύζυγός του Βικτώρια, που εργάζεται στον τομέα της υγείας της εργασίας, έχουν δύο έφηβα παιδιά τα οποία προσπαθούν να κρατήσουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Γεννημένος το 1963, ο Στάρμερ είναι γιος ενός κατασκευαστή εργαλείων και μιας νοσοκόμας που του έδωσε το όνομά του από τον Kιρ Χάρντι, τον πρώτο ηγέτη του Εργατικού Κόμματος. Ένα από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας, μεγάλωσε σε ένα νοικοκυριό σε μια μικρή πόλη έξω από το Λονδίνο.

«Υπήρχαν δύσκολες στιγμές», είπε σε μια ομιλία που ξεκίνησε την εκστρατεία του. «Ξέρω πώς είναι ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός, πώς το αυξανόμενο κόστος ζωής μπορεί να σε κάνει να φοβηθείς τον ταχυδρόμο: "Θα φέρει κι άλλον λογαριασμό που δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά;" Συνήθως επιλέγαμε τον λογαριασμό τηλεφώνου γιατί όταν τον έκοβαν, ήταν πάντα το πιο εύκολο».

Η μητέρα του υπέφερε από μια χρόνια ασθένεια, τη «νόσο του Still», που την έκανε να πονάει, και ο Στάρμερ είπε ότι η επισκέψεις της στο νοσοκομείο και η φροντίδα της τον έκαναν να πιστεύει στη σημασία της κρατικής χρηματοδότησης της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας. Ήταν το πρώτο μέλος της οικογένειάς του που πήγε στο κολέγιο, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λιντς και στην Οξφόρδη και άσκησε το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προτού διοριστεί γενικός εισαγγελέας.

Η πολιτική του σταδιοδρομία

Μπήκε στην πολιτική στα 50 του και εξελέγη στο Κοινοβούλιο το 2015. Συχνά διαφωνούσε με τον ηγέτη του κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν, ένθερμο σοσιαλιστή, κάποια στιγμή παραιτήθηκε από την κορυφαία ομάδα του κόμματος λόγω διαφωνιών, συμφώνησε ωστόσο να υπηρετήσει ως εκπρόσωπος των Εργατικών για το Brexit υπό τον Κόρμπιν. Έχει δεχθεί επανειλημμένα ερωτήματα σχετικά με αυτήν την απόφαση και την παρότρυνση των ψηφοφόρων να στηρίξουν τον Κόρμπιν στις εκλογές του 2019.

Είπε ότι ήθελε να μείνει και να αγωνιστεί για να αλλάξει το Εργατικό Κόμμα υποστηρίζοντας ότι «οι ηγέτες είναι προσωρινοί, αλλά τα πολιτικά κόμματα είναι μόνιμα». Αφού ο Κόρμπιν οδήγησε τους Εργατικούς σε εκλογικές ήττες το 2017 και το 2019 -στο χειρότερο αποτέλεσμα του κόμματος από το 1935 - οι Εργατικοί επέλεξαν τον Στάρμερ να ηγηθεί των προσπαθειών ανοικοδόμησης.

Η ηγεσία του συνέπεσε με μια ταραχώδη περίοδο με τη Βρετανία να περάσει από την πανδημία της COVID-19, να εγκαταλείπει την ΕΕ, να απορροφά το οικονομικό σοκ της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και να υπομένει την οικονομική αναταραχή από την ταραχώδη 49ήμερη πρωθυπουργική θητεία της Λιζ Τρας το 2022.

Οι ψηφοφόροι είναι κουρασμένοι από την κρίση κόστους ζωής, το κύμα απεργιών στο δημόσιο τομέα και μία πολιτική αναταραχή που είδε το Συντηρητικό Κόμμα να εκδιώκει δύο πρωθυπουργούς μέσα σε εβδομάδες το 2022 - τον Μπόρις Τζόνσον και τη Λιζ Τρας- πριν εγκαταστήσει τον Σούνακ για να σταθεροποιήσει το «πλοίο».

Ο Στάρμερ επέβαλε πειθαρχία σε ένα κόμμα με φήμη εσωτερικών διχασμών, εγκατέλειψε ορισμένες από τις πιο απροκάλυπτα σοσιαλιστικές πολιτικές του Κόρμπιν και ζήτησε συγγνώμη για τον αντισημιτισμό που σύμφωνα με μία εσωτερική έρευνα διαδόθηκε υπό τον Κόρμπιν, υποσχόμενος «αλλαγή κουλτούρας στο Εργατικό Κόμμα».

«Η χώρα πάνω απο το Κόμμα»

Σύνθημά του είναι «η χώρα πριν από το κόμμα». Ο Στάρμερ ήταν σθεναρά αντίθετος στην απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ, αν και τώρα λέει ότι η κυβέρνησή του δεν θα επιδιώξει να την ανατρέψει. Οι επικριτές λένε ότι αυτό δείχνει έλλειψη πολιτικής αρχής. Οι υποστηρικτές λένε ότι είναι ρεαλιστικό και σέβονται το γεγονός ότι οι Βρετανοί ψηφοφόροι έχουν μικρή επιθυμία να επανεξετάσουν τη διχαστική συζήτηση για το Brexit.

Ο Στάρμερ πρέπει να πείσει τους ψηφοφόρους ότι μια κυβέρνηση Εργατικών μπορεί να αμβλύνει τη χρόνια στεγαστική κρίση της Βρετανίας και να επιδιορθώσει τις δημόσιες υπηρεσίες της, ειδικά τις υπηρεσίες υγείας - αλλά χωρίς να επιβάλει φορολογικές αυξήσεις ή να εμβαθύνει το δημόσιο χρέος.

Προς απογοήτευση ορισμένων υποστηρικτών του Εργατικού Κόμματος, εγκατέλειψε τη δέσμευσή του να ξοδέψει δισεκατομμύρια επενδύοντας στην «πράσινη» τεχνολογία, λέγοντας ότι μια κυβέρνηση Εργατικών δεν θα δανειζόταν περισσότερα για να χρηματοδοτήσει τις δημόσιες δαπάνες. «Πολλοί άνθρωποι στην αριστερά θα τον κατηγορήσουν ότι τους απογοήτευσε, προδίδοντας τις σοσιαλιστικές αρχές. Και πολλοί άνθρωποι στα δεξιά τον κατηγορούν για ελιγμούς», λέει ο Τιμ Μπέιλ, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου.

Και καταλήγει: «Νομίζω ότι αυτό λέει κάτι για τον χαρακτήρα του Στάρμερ. Θα κάνει ό,τι χρειαστεί -- και έχει κάνει ό,τι χρειαστεί -- για να γίνει πρωθυπουργός». Το κόμμα έχει εκτιναχθεί στις δημοσκοπήσεις υπό την ηγεσία του, γεγονός που βοήθησε να σιγήσουν οι εσωκομματικοί επικριτές του.

Στο συνέδριο του κόμματος τον Οκτώβριο έδειξε μια λάμψη πάθους, λέγοντας στους επευφημώντες αντιπροσώπους: «Μεγάλωσα στην εργατική τάξη. Πολεμούσα όλη μου τη ζωή. Και δεν θα σταματήσω τώρα». Έδειξε επίσης αξιοσημείωτη ψυχραιμία όταν ένας διαδηλωτής όρμησε στη σκηνή και τον γέμισε με γκλίτερ και κόλλα.

Κάποιοι παρομοιάζουν αυτές τις εκλογές με το 1997, όταν ο Τόνι Μπλερ οδήγησε τους Εργατικούς σε μια συντριπτική νίκη μετά από 18 χρόνια διακυβέρνησης των Συντηρητικών. Ο Μπέιλ λέει ότι ο Στάρμερ δεν έχει το χάρισμα του Μπλερ. Αλλά, είπε, «δεδομένης της αναταραχής που έπρεπε να υπομείνουν οι Βρετανοί από το δημοψήφισμα για το Brexit το 2016, λίγη ανία δεν θα ήταν τόσο άσχημη, νομίζω...»

Associated Press