Σπάνια αντικείμενα του Τιτανικού φυλάσσονται σε μυστική αποθήκη

Μια τσάντα φτιαγμένη από δέρμα αλιγάτορα και μικροσκοπικά φιαλίδια αρώματος που εξακολουθούν να απελευθερώνουν ένα ισχυρό άρωμα είναι μερικά μόνο από τα πολύτιμα αντικείμενα που ανασύρθηκαν από το πιο διάσημο ναυάγιο του κόσμου, τον Τιτανικό.

Η ακριβής τοποθεσία της αποθήκης όπου φυλάσσονται αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό, λόγω της αξίας του περιεχομένου της.

Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι βρίσκεται κάπου στην Ατλάντα της Τζόρτζια, στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στο εσωτερικό, τα ράφια είναι γεμάτα με χιλιάδες αντικείμενα, από μια αναποδογυρισμένη μπανιέρα και ένα βαθουλωμένο φινιστρίνι, μέχρι περίτεχνα χαραγμένα γυάλινα σκεύη και μικροσκοπικά κουμπιά.

Το BBC είχε τη σπάνια ευκαιρία να ρίξει μια ματιά στην αποθήκη και να ανακαλύψει τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από μερικά από αυτά τα αντικείμενα.

Μια τσάντα αλιγάτορα που κρύβει μια τραγική ιστορία

"Είναι μια πραγματικά όμορφη, μοντέρνα μικρή τσάντα", λέει η Tomasina Ray, διευθύντρια συλλογών της RMS Titanic Inc, της εταιρείας που έχει ανακτήσει αυτά τα αντικείμενα.

Η αμερικανική εταιρεία έχει τα δικαιώματα διάσωσης του πλοίου και με την πάροδο των ετών έχει ανασύρει 5.500 αντικείμενα από το σημείο του ναυαγίου, μια επιλογή από τα οποία εκτίθενται σε όλο τον κόσμο.

Η τσάντα είναι κατασκευασμένη από δέρμα αλιγάτορα, το οποίο έχει επιβιώσει δεκαετίες στα βάθη του Βόρειου Ατλαντικού.

Τα ευαίσθητα αντικείμενα στο εσωτερικό της έχουν επίσης διατηρηθεί, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες για τη ζωή της ιδιοκτήτριάς της, μιας επιβάτιδας τρίτης τάξης με το όνομα Μάριαν Μίνγουελ.

«Ήταν μια 63χρονη μόδιστρος» λέει η Tomasina.

«Και ταξίδευε στις ΗΠΑ για να βρεθεί με την κόρη της που είχε πρόσφατα χηρέψει».

Μεταξύ των αναμνηστικών που υπήρχαν στο εσωτερικό του ήταν και μια ξεθωριασμένη φωτογραφία, η οποία πιστεύεται ότι ήταν της μητέρας της Μάριαν Μίνγουελ.

Υπήρχαν επίσης έγγραφα που θα χρειαζόταν για τη νέα της ζωή στην Αμερική, συμπεριλαμβανομένης μιας χειρόγραφης συστατικής επιστολής από τον πρώην σπιτονοικοκύρη της στο Λονδίνο.

Αναφέρει: «Βρήκαμε πάντα τη δεσποινίδα Μίνγουελ ως καλή ενοικιάστρια, άμεση με τις πληρωμές της».

Η κάρτα ιατρικού ελέγχου της βρισκόταν επίσης μέσα, καθώς όλοι οι επιβάτες της τρίτης τάξης έπρεπε να αποδείξουν ότι δεν έφερναν ασθένειες στις ΗΠΑ.

Αλλά αυτό το λερωμένο από το νερό έγγραφο αποκαλύπτει μια τραγική τροπή της μοίρας.

Η Μάριαν Μίνγουελ είχε κλείσει θέση στο Majestic, ένα άλλο πλοίο της White Star Line.

Αλλά δεν απέπλευσε, οπότε στην κάρτα το Majestic διαγράφεται και το πέρασμά της δείχνει ότι μεταφέρθηκε στον Τιτανικό και έγινε ένας από τους 1.500 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους.

«Το να μπορούμε να πούμε την ιστορία της και να έχουμε αυτά τα αντικείμενα είναι πραγματικά σημαντικό» λέει η Tomasina.

«Διαφορετικά είναι απλώς ένα ακόμη όνομα στη λίστα».

Άρωμα που εξακολουθεί να έχει δύναμη

Αντικείμενα που ανήκαν σε επιζώντες έχουν επίσης ανασυρθεί από το βυθό.

Η Tomasina ανοίγει ένα πλαστικό δοχείο και μια αρρωστημένα γλυκιά μυρωδιά γεμίζει τον αέρα. "Είναι πολύ ισχυρό", παραδέχεται.

Στο εσωτερικό του υπάρχουν μικροσκοπικά φιαλίδια με άρωμα. Είναι σφραγισμένα, αλλά το έντονο άρωμά τους διαφεύγει, ακόμη και μετά από δεκαετίες στον πυθμένα της θάλασσας.

«Υπήρχε ένας πωλητής αρωμάτων στο πλοίο και είχε πάνω από 90 από αυτά τα μικρά φιαλίδια αρωμάτων» εξηγεί η Tomasina.

Το όνομά του ήταν Αντόλφ Σάαλφελντ και ταξίδευε ως επιβάτης δεύτερης τάξης.

Ο Σάαλφελντ ήταν ένας από τους 700 ανθρώπους που επέζησαν.

Αλλά με τις γυναίκες και τα παιδιά να έχουν προτεραιότητα κατά την εκκένωση, κάποιοι άνδρες που κατάφεραν να βγουν από το πλοίο έμειναν προβληματισμένοι.

«Είχε πεθάνει όταν το βρήκαμε αυτό» λέει η Tomasina.

«Αλλά απ' ό,τι καταλαβαίνω, ζούσε με λίγες ενοχές, την ενοχή του επιζώντος».

Ένας τρόπος ζωής με σαμπάνια

Στη συλλογή περιλαμβάνεται επίσης ένα μπουκάλι σαμπάνιας, το οποίο είναι γεμάτο με σαμπάνια στο εσωτερικό αλλά έχει και φελλό στο καπάκι.

«Λίγο νερό πιθανόν να είχε μπει μέσα από τον φελλό καθώς συμπιέστηκε και εξισορρόπησε την πίεση. Και στη συνέχεια απλά έμεινε στον πυθμένα του ωκεανού» λέει η Tomasina.

Όταν ο Τιτανικός βυθίστηκε το 1912, αφού προσέκρουσε σε παγόβουνο, το πλοίο διαλύθηκε και το περιεχόμενό του χύθηκε έξω, δημιουργώντας ένα τεράστιο πεδίο συντριμμιών.

«Υπάρχουν πολλά μπουκάλια στον πυθμένα του ωκεανού και πολλές κατσαρόλες κουζίνας επίσης, επειδή ο Τιτανικός στην πραγματικότητα διαλύθηκε γύρω από μία από τις κουζίνες» λέει η Tomasina.

Στο πλοίο υπήρχαν χιλιάδες μπουκάλια σαμπάνιας. Ο ιδιοκτήτης του πλοίου ήθελε οι επιβάτες της πρώτης τάξης να βιώσουν την απόλυτη χλιδή, με πολυτελές περιβάλλον και τα καλύτερα φαγητά και ποτά.

«Ήταν σαν ένα πλωτό παλάτι και ο Τιτανικός υποτίθεται ότι ήταν το πιο πολυτελές πλοίο» λέει η Tomasina.

«Έτσι, το να έχει σαμπάνια, να έχει γυμναστήριο, να έχει όλες αυτές τις ανέσεις και αυτά τα σπουδαία πράγματα για τους επιβάτες θα ήταν πολύ σημαντικά γι' αυτούς».

Αποκαλυπτικά πριτσίνια

Ο Τιτανικός βρισκόταν στο πρώτο του ταξίδι, ταξιδεύοντας από το Σαουθάμπτον προς τις ΗΠΑ, όταν προσέκρουσε στο παγόβουνο.

Το πλοίο διέθετε προηγμένα για την εποχή χαρακτηριστικά ασφαλείας και ήταν γνωστό ότι ήταν αβύθιστο.

Η Tomasina μας δείχνει μερικά από τα πριτσίνια του πλοίου, ογκώδεις μεταλλικές καρφίτσες που συγκρατούσαν τις χοντρές ατσάλινες πλάκες του.

Θα πρέπει να υπήρχαν περισσότερα από τρία εκατομμύρια από αυτά.

«Όταν ο Τιτανικός βυθίστηκε, υπήρχε η θεωρία ότι χρησιμοποιούσαν ίσως υποβαθμισμένα υλικά και αυτό ήταν που τον έκανε να βυθιστεί πιο γρήγορα» εξηγεί η Tomasina.

Κάποια από αυτά τα πριτσίνια έχουν εξεταστεί για να διαπιστωθεί αν περιέχουν προσμίξεις.

«Υπήρχαν υψηλές συγκεντρώσεις σκωρίας σε αυτά, το οποίο είναι ένα υλικό που μοιάζει με γυαλί και τα κάνει ίσως λίγο πιο εύθραυστα στο κρύο» λέει.

«Αν αυτά τα πριτσίνια ήταν εύθραυστα και έστω και μια από τις κεφαλές των πριτσινιών αυτών έσπασε πιο εύκολα, τότε αυτό θα μπορούσε να είχε επιτρέψει να ανοίξει η ραφή στο σημείο όπου χτύπησε το παγόβουνο και να γίνει μεγαλύτερη από ό,τι θα ήταν διαφορετικά»

Η Tomasina λέει ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να μάθουμε για το πώς ακριβώς βυθίστηκε το πλοίο.

«Είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε στην εξέταση των θεωριών, οπότε το να μπορούμε να συμβάλουμε στην επιστήμη και στην ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτό είναι κάτι που κάνουμε με μεγάλη χαρά».

Πηγή: BBC